The Hottest Bid (1995)

Regie: Deborah Shames | 90 minuten | erotiek | Acteurs: Gwen Somers, Dihlon McManne, Belinda Farrell, Eric Barnes, Deborah Shames, Ele Beck, John Conway, Tracy Miller, Stephen Podesta, Elizabeth West, Lenore Andriel

Het blijft een bijzonder genre, de softerotische film. Een enkeling zoals ‘Emmanuelle’ (1974) haalt het tot de mainstream van klassiekers, een behoorlijk aantal heeft een aardige cultstatus opgebouwd, maar het gros ligt op een vies hoopje bij elkaar. Ongeliefd en door onwetenden veelal afgedaan als porno. Terwijl er toch echt een verschil is tussen een pornografische en een (soft)erotische film. ‘The Hottest Bid’ lijkt dat verschil echter niet helemaal te snappen en combineert het slechtste van porno met middelmatige erotiek.

Vraag een willekeurig persoon wat er in de doorsnee pornofilm ontbreekt en het antwoord zal zijn: een plot. Met als goede tweede: acteertalent. En jawel, ‘The Hottest Bid’ biedt die twee netjes aan door een stel bijzonder amateuristische acteurs en actrices (van middelbare, dus afgeschreven leeftijd) in een sullig verhaaltje op te laten draven dat alle realiteitszin ontbeert. Van het niveau: een advocate herken je aan de kast vol boeken, en niet aan haar intelligentie. (Dit is een letterlijk voorbeeld – u bent gewaarschuwd!)

Om kort te gaan: voornoemde advocate doet mee aan een vrijgezellenveiling voor het goede doel. In plaats van op een van de vrijgezellen te bieden, kiest ze voor een hond. Als een kind zo blij (dat is dan weer wél overtuigend, want kinderlijk geacteerd) gaat ze een middag met de hond op stap. Ze wordt heimelijk verliefd op het baasje maar na een misinterpretatie van een vrouwelijk voicemailbericht is het heibel. Ondertussen ondergaat een mannelijke collega van haar zogenaamd Oosterse seks. Waarom weet niemand.

Uit het verhaaltje en de personages valt dus weinig te halen. Is er dan in elk geval nog smaakvolle erotiek? Helaas, ook daar schort het aan. Het is vooral veel geknijp in borsten (zowel door de vrouwen zelf als door de mannen) en gelik aan oren. Maar nergens wordt ook maar een poging ondernomen om het sensueel te laten zijn. Het is merendeels zo plat dat het bijna komisch is. Daar komt bij dat de mannen er verschrikkelijk sullig uitzien en de vrouwen voor wat ze willen bereiken bijna over hun uiterste houdbaarheidsdatum heen zijn.

Daar komt nog eens bij dat werkelijk alles wordt begeleid door een vrij vlot irriterend pianogepingel. Dus ook voor wie het verhaal worst zal zijn en gewoon lekker aan zijn trekken wil komen bij een stel blote dames, is deze film nauwelijks geschikt te noemen. Dit is er zo eentje waarvan je je afvraagt waarom hij in hemelsnaam ooit gemaakt is. Gauw vergeten dus.

Wouter de Boer