The Human Resources Manager (2010)

Regie: Eran Riklis | 103 minuten | drama | Acteurs: Mark Ivanir, Reymond Amsalem, Gila Almagor, Noah Silver, Guri Alfi, Rosina Kambus, Julian Negulesco, Papil Panduru, Bogdan E. Stanoevitch, Irina Petrescu, Yigal Sade, Sylwia Drori, Danna Semo, Ofir Weil, Roni Koren

Regisseur Eran Riklis is een van de gezichten van de jonge, bloeiende Israëlische filmindustrie, waarin de films subtiel nationale thema’s aanhalen, zonder stuk voor stuk over ‘het Israëlische conflict’ hoeven te gaan. Juist door kleinere verhalen te vertellen wordt het Israëlische verhaal verteld, dat zoveel verschillende kanten heeft waar wij nauwelijks iets over horen. Bijvoorbeeld over de kleine stoffige dorpjes waar nooit iets gebeurt, over de Druzengemeeschap of over Oost-Europese gastarbeiders. Ook Riklis vertelt graag een klein verhaal met grootse betekenissen, en maakte met ‘Syrian Bride’ en ‘Lemon Tree’ al naam als regisseur die in staat is gevoelige tragikomische films af te leveren. Waren zijn hoofdpersonen eerder respectievelijk een ongelukkig uitgehuwde Druzische en een onrechtvaardig behandelde Palestijnse weduwe, in het tragikomische ‘The Human Resources Manager’ is feitelijk wederom een vrouwelijk slachtoffer het belangrijkste personage; ze leeft alleen niet meer.

De jonge Roemeense gastarbeider Julia Petracke is het enige personage in de film wier naam genoemd wordt. Behalve zij is er de Human resources manager,  de ‘weduwe’, de ‘consul’ en haar echtgenoot, de zoon van Julia en haar moeder. De Human resources manager wordt – net als de meeste andere personages – in de eerste minuten niet direct als een empatische man voorgesteld. Hij doet zijn werk bij Jeruzalems grootste bakkerij zonder al te veel inzet, ziet zijn ex-vrouw niet meer dan nodig en laat de band met zijn dochter zachtjesaan versloffen. De onverschilligheid – van anderen maar ook zijn eigen – waarmee hij geconfronteerd wordt, doet hem uiteindelijk besluiten het juiste te doen.

Als de lokale krant lucht heeft gekregen van Julia’s overlijden, stort de verslaggeving zich op de schuld van de bakkerij. De directrice, een illuster figuur slechts genaamd ‘de weduwe’, geeft de Human resources manager de opdracht het lichaam van de overledene bij haar familie te krijgen. Eenmaal gearriveerd in Roemenië, blijkt dat de tienerzoon van de vrouw erop staat zijn moeders stoffelijk overschot naar hun geboortedorp helemaal aan de andere kant van het land te brengen. Dit betekent een heuse road trip voor de aanvankelijk morrende HRM, die tegen zijn wil in vergezeld wordt door de zeurende journalist die in eerste instantie verantwoordelijk was voor de rel; de echtgenoot van de consul die tevens chauffeur is, en tenslotte de door verdriet overmande zoon.

Het landschap is indrukwekkend en ruig; de omstandigheden erbarmelijk en de bureaucratie lachwekkend – zoals dat een road movie betaamt. En zoals in de meeste road movies is de bestemming uiteindelijk minder belangrijk dan de reis zelf, waarin de Human resources manager vooral zichzelf ontwikkelt en en passant de jonge zoon van de overledene uit de goot en uit zijn schulp trekt. Hoewel de ingrediënten voorspelbaar hadden kunnen overkomen, is de film dat zeker niet. De rustige sfeer die Riklis weet neer te zetten zorgt samen met de verrassende personages voor een verhaal dat steeds blijft boeien. Door de trage opbouw is de ontroering die langzaam doorsijpelt bij de HRM vanaf dat moment ook die van de kijker. Een geslaagde road movie kortom, die met een lach en een traan de kijker weet te verwonderen.

Ruby Sanders

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 mei 2011
DVD-release: 12 december 2011