The Hunting Party (1971)

Regie: Don Medford | 111 minuten | actie, drama, western | Acteurs: Oliver Reed, Gene Hackman, Candice Bergen, Simon Oakland, Ronald Howard, LQ Jones, Mitchell Ryan, William Watson, GD Spradlin, Rayford Barnes, Bernard Kay, Richard Adams, Dean Selmier, Sarah Atkinson, Francesca Tu, Marian Collier, Ralph Browne, Carlos Bravo, Rafael Escudero, Eugenio García, Emilio Rodriques Guiar, Christine Larroude, Stephanie Pieritz, Max Slaten, Lilibeth Solison, Bud Strait, María Luisa Tovar

Ergens in Valetta, de hoofdstad van het mediterrane eiland Malta, staat ‘Ollie’s Last Pub’, een café dat ooit gewoon ‘The Pub’ heette maar van naam veranderde nadat Oliver Reed zich er letterlijk dood gedronken had in 1999. De Britse acteur zat middenin de opnamen van ‘Gladiator’ (2000) en zijn overlijden stelde regisseur Ridley Scott voor een groot probleem. Met wat technische kunstgrepen kon de scènes met Reed toch voltooid worden. Scott had overigens kunnen weten dat Reed voor problemen zou kunnen zorgen: de acteur stond al sinds zijn doorbraak in de jaren zestig bekend als een lastpost, een zuipschuit en een driftkikker. Volgens schrijver Cliff Goodwin had het weinig gescheeld of Reed was gecast als James Bond. Zijn reputatie als drinkebroer stond dat echter in de weg. Want hoe kan een man die stomdronken in kroegen de vechtersbaas uithangt nu de stijlvolle 007 kunnen spelen? Dat Reed kon acteren stond echter buiten kijf, ook al had hij geen opleiding gevolgd en zou hij ook nooit op het toneel verschijnen – een zeldzaamheid binnen het Britse acteursgilde.

Reed was niet altijd even selectief in het uitzoeken van rollen. Zo speelde hij in 1971 de hoofdrol in de – zeker voor die tijd – belachelijk gewelddadige western ‘The Hunting Party’, als cowboy en bendeleider Frank Calder, die de echtgenote van de steenrijke veeboer Brandt Ruger (Gene Hackman) ontvoert. Hij hoopt dat Melissa (Candice Bergen), van wie hij denkt dat ze een lerares is, hem kan leren lezen. Zodra Ruger, die met zijn vrienden een jachtpartijtje had gepland met hypermodern geschut (voor die tijd dan), erachter komt dat zijn vrouw is gekidnapt, besluit hij op niet mis te verstane wijze wraak te nemen op Calder. Als een echte sluipschutter stalken hij en zijn maten de bende van Calder, om ze van een afstand één voor één af te schieten. Melissa, die zich door haar man niet gewaardeerd voelt en eigenlijk van hem walgt, is inmiddels iets gaan voelen voor Frank. Samen slaan ze op de vlucht voor de ontspoorde Ruger, met wie het uiteindelijk tot een dodelijke confrontatie komt.

Veelvuldig (nep-) bloedgespetter, onsympathieke personages en een potsierlijk, vrouwonvriendelijk script – zo zou je ‘The Hunting Party’ kort kunnen samenvatten. Waarom de mooie Candice Bergen voor deze rol getekend heeft, mag Joost weten. Vrijwel alle mannen in de film storten zich als hongerige wolven op haar, kleren worden van haar lijf gescheurd. Wordt ze aanvankelijk nog gered door Frank; zodra hij zelf de kans krijgt, werpt hij zich zonder aarzelen als een bezetene op haar. Des te vreemder is het dat ze iets gaat voelen voor haar verkrachter. Haar eigen man is echter geen haar beter! Franks trouwe steun en toeverlaat Doc (Mitch Ryan) is in feite de enige man die geen bijbedoelingen met haar heeft. Hij is meteen ook het meest sympathieke personage: betrouwbaar, loyaal en vriendelijk. Voor de rest is het maar een onbehouwen stel outlaws: het testosteron giert je om de oren. Arme Candice…

Het scenario staat bol van de absurditeiten. Waarom zou Frank zijn hele bende in gevaar brengen, alleen omdat hij zo nodig wil leren lezen en schrijven? De scène waarin Melissa hem het ABC leert door de letters in het zand te schrijven werkt behoorlijk op de lachspieren! Met topacteurs als Gene Hackman en Oliver Reed in de gelederen moet er toch nog wel iets te redden zijn, zou je denken. Maar ook zij kunnen ‘The Hunting Party’ op geen enkele wijze credibility geven. Reed speelt duidelijk op de automatische piloot en soms kijkt hij zo verdwaasd uit zijn ogen dat je haast zeker weet dat hij kort voor de opnamen nog even een paar flessen whisky achterover heeft geslagen. Dat hij Calder toch nog boeiend weet te maken, is uitsluitend te danken aan zijn natuurlijke power en charisma. Hackman komt er beter van af, al speelt ook hij een uiterst onsympathiek personage waar we op geen enkele manier mee kunnen meeleven. We hebben Gene wel eens slechteriken met diepere dimensies zien spelen! Candice Bergen heeft in feite nauwelijks de ruimte om zich te onderscheiden, in tegenstelling tot Mitch Ryan, die zijn mannetje staat. Hoewel de decors en settings over het algemeen prima zijn, valt regisseur Don Medford bij één scène, waarin goed te zien is dat er met namaakachtergronden is gewerkt, duidelijk door de mand.

Toppers Gene Hackman en Oliver Reed samen in een film: het klinkt veelbelovend, maar in de praktijk valt het vies tegen. Aan de acteurs ligt het nog niet eens, in eerste instantie. Het script is simpelweg te slecht om er iets zinnigs van de maken en als gevolg daarvan zijn ook de personages nauwelijks de moeite waard. ‘The Hunting Party’ is bovendien nodeloos gewelddadig en vrouwonvriendelijk. Deze western kun je maar beter mijden…

Patricia Smagge