The Immigrant (2013)

Regie: James Gray | 120 minuten | drama, romantiek, thriller | Acteurs: Joaquin Phoenix, Jeremy Renner, Marion Cotillard, Dagmara Dominczyk, Angela Sarafyan, Glenn Fleshler, Gabriel Rush, Ilia Volok, Antoni Corone, Dylan Hartigan, DeeDee Luxe, Julian Murdoch, Francine Daveta, Anna Kuchma, John Mitchell, Gil O’Brien, Kevin Cannon, Francesca Murdoch

Een schip vol immigranten nadert het Vrijheidsbeeld. Eindelijk is daar het beloofde land. Na de oorlogsverschrikkingen in het thuisland en de erbarmelijke omstandigheden aan boord gloort er een rooskleurige toekomst. De twee Poolse zussen Ewi en Magda dromen aan boord over een nieuw begin. Een tweede start vol geluk, rijkdom en liefde. De realiteit loopt echter anders, zo bewijst ‘The Immigrant’. Al snel na aankomst wordt Magda in quarantaine gezet ten gevolge van haar op reis opgelopen hoest. Als ook blijkt dat het contactadres van hun oom en tante in de Verenigde Staten niet bestaat, staat Ewi (Marion Cotillard) er helemaal alleen voor en riskeert ze uitzetting.

Totdat ze gered wordt door de schimmige theaterregisseur Bruno Weiss (Joaquin Phoenix). Ze krijgt een baantje als danseres in diens ‘Bandit’s Roost’, een soort van Amerikaanse equivalent van de Moulin Rouge. Tegelijkertijd wordt ze door de man klaargestoomd om als prostitué een extra zakcent te verdienen. Een deel daarvan mag ze gebruiken om haar zieke zus vrij te krijgen. Een verbintenis met de Amerikaanse duivel van losse zeden. Haar schoonheid trekt veel andere mannen aan. Maar de scheiding tussen oprechte gevoelens en promiscuïteit blijkt dun. De aandacht wakkert bovendien de hevige concurrentie aan met haar mededansers. Jaloezie en afgunst steken de kop op. Vluchten is zinloos, het zou de reünie met haar zus alleen maar langer uitstellen.

Het loodzware drama in ‘The Immigrant’ is meteen herkenbaar. Het is een soort vertelling waar literatuur en film al meer dan honderd jaar bekend mee zijn. Een snuf ‘Alleen op de Wereld’. Een toefje ‘Pride and Prejudice’. Een groot geval van keukenmeidenromanthematiek. Het doet aan de ene kant de tijdsgeest eer aan. Sowieso ademt de film het Amerikaanse leven van begin twintigste eeuw. Het beeld wordt door een gelige gloed vergezeld. De wereld is als het ware nog kleurloos en klaar om ontdekt te worden. De decors, props en kostuums nemen de toeschouwer rechtstreeks mee terug de tijd in. De authentieke filmmuziek is daarbij op een toepasselijke manier ondersteunend.

Maar het is aan de andere kant allemaal tamelijk monotoon. Alle mannen zijn ogenschijnlijke boerenlullen. Vrouwen hebben niets te zeggen. De cinematografie is doeltreffend, maar ook zo conventioneel en klassiek alsof het D.W. Griffith zelf was die op de regisseursstoel zat en honderd jaar aan innoverende filmgeschiedenis aan de makers voorbij is gegaan. Op een onbedoelde kluchtige scène in het theater na, is ‘The Immigrant’ ook voortdurend in alle ernst. Dialogen reppen constant over termen als geluk, lijden en de goedheid van de mens. Enige luchtigheid had de film geen kwaad gedaan. Ewi ondergaat alle verschrikkingen redelijk passief en blijft daardoor voor de buitenwereld gesloten. Het portret geeft daardoor niet helemaal de gewenste voldoening. ‘The Immigrant’ is een degelijke film, niet meer en niet minder.

Wouter Los

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 17 april 2014
DVD-release: 13 november 2014