The Incredible Mrs. Ritchie (2003)
Regie: Paul Johansson | 86 minuten | drama | Acteurs: Gena Rowlands, Kevin Zegers, David Schofield, Leslie Hope, Cameron Daddo, Brenda James, James Caan, Justin Chatwin, Jeremy Raymond, Anna Van Hooft, Brendan Prost, John Speer, Darcy Dunlop, Sean Rooney, Will Weldon, Paul Johansson, Kade Phillips, Glenn Ennis, Jesse Frechette, Don Bland, Peter Skagen, Stephen Warner, Tress Gibson, Dana Hollenbach, Doug MacLeod, David Lereaney, Lorette Clow, Heather Wahlquist
In haar jonge jaren leek niets erop te wijzen dat Gena Rowlands het als actrice zou gaan maken. Ze was dan wel de dochter van een politicus en een kunstenares, maar zelf was ze maar een kleurloos meisje. Later groeide het lelijke eendje uit tot een mooie zwaan die niet zou misstaan tussen de andere glamoureuze dames in Hollywood. Maar Rowlands koos een andere weg. Op de toneelschool ontmoette ze John Cassavetes, de man die in zijn eentje de Amerikaanse onafhankelijke cinema op zou zetten. De twee trouwden en Rowlands werd zijn muze. Ze schitterde in de meeste van zijn films, waaronder ‘Faces’ (1968), ‘A Woman under the Influence’ (1974) en ‘Gloria’ (1980). In 1989 stierf Cassavetes. Rowlands vervolgde haar carrière met zoon Nick Cassavetes. Ze speelde in de door hem geregisseerde films ‘She’s So Lovely’ (1997) en ‘The Notebook’ (2004). De tv-film ‘The Incredible Mrs. Ritchie’ uit 2003, waarin Rowlands de titelrol speelt, werd door Cassavetes geproduceerd.
Charlie (Kevin Zegers) staat op school bekend als een lastige jongen en een vechtjas. Zijn problemen thuis – zijn vader Sonny (David Schofield) is behoorlijk dominant en agressief en zijn hysterische moeder (Leslie Hope) vlucht in de drank – reageert hij af op school. Als Lawrence (Justin Chatwick), een vriend met slechte invloed op hem, en hij de tas van Mrs. Ritchie (Gena Rowlands) stelen wordt hij gepakt door het schoolhoofd Harry DeWitt (James Caan). In een gesprek met de ouders van van de jongen ziet DeWitt dat het vooral de thuissituatie is die Charlie op het slechte pad brengt. DeWitt hoopt hem op het juiste pad te brengen door hem een ultimatum te stellen. Hij regelt een taakstraf voor Charlie, waarbij hij moet gaan werken voor de excentrieke Mrs. Ritchie. Haar gezondheid is tanende en ze heeft zijn hulp nodig bij het werken in haar beeldige tuin en de opvoeding van haar twee verstandelijk gehandicapte zoons. Bovendien gaat haar dochter binnenkort trouwen en moet er nog heel wat geregeld worden. Aanvankelijk kijkt Charlie met argusogen naar deze vreemde dame, die met haar planten praat en haar tuin als reïncarnatie van haar overleden man beschouwt. Maar naarmate hij meer met haar optrekt beseft hij dat zich een nieuwe kans aandoet die hij met beide handen aan moet grijpen.
‘The Incredible Mrs. Ritchie’ is geschreven en geregisseerd door acteur Paul Johansson, die het verhaal op zijn eigen ervaringen baseerde. De film is dan ook opgedragen aan de echte Mrs. Ritchie. Johansson, die zelf ook een klein rolletje speelt in de film, week voor de opnames uit naar Canada. Voor de hoofdrollen wist hij behalve Rowlands ook tieneridool Kevin Zegers te strikken. Zegers speelde in 2005 naast Felicity Huffman in de met prijzen overladen film ‘Transamerica’. De legendarisch James Caan (Sonny Corleone in ‘The Godfather’ uit 1972) draaft op voor een schandalig kleine rol als schoolhoofd DeWitt. Je zou verwachten dat wanneer je iemand van het kaliber van Caan in huis hebt, je hem ook wat te doen geeft. Maar Johansson peinsde er blijkbaar niet over de rol van DeWitt uit te breiden… ‘The Incredible Mrs. Ritchie’ profileert zich als een hartverwarmend verhaal over liefde, vergeving en het benutten van nieuwe kansen. Deels is de film geslaagd in die opzet. Vooral vanaf het moment dat Rowlands met al haar sereniteit in het verhaal wordt betrokken, krijgt de film inderdaad iets warms.
Helaas zit ‘The Incredible Mrs. Ritchie’ ook barstenvol clichés. Het begint al met de nare thuissituatie waarin Charlie opgroeit. Een agressieve vader, een hysterische moeder en drie kinderen die elk op hun eigen manier die narigheid proberen te ontvluchten. We hebben het allemaal al eens eerder gezien. Het middendeel van de film is heel wat origineler van opzet en wordt gedragen door Rowlands. De manier waarop ze bijvoorbeeld met haar gehandicapte zoons omgaat is ontroerend. Hoewel de clichés ook hier niet ver weg zijn (de ‘vrienden’ van Charlie die puur uit baldadigheid de tuin van Mrs. Ritchie vernielen, de onsympathieke aanstaande schoonzoon die zich bedenkt hoeveel haar kapitale villa hem op zal leveren) draagt de Hollywood-veterane met haar warme performance de film op solide wijze naar de slotakte toe. Aan het einde komt – zoals meestal in tv-films – alles uiteraard weer op zijn pootjes terecht. Het is jammer dat regisseur Johansson dat met een schaamteloze en vreselijk sentimentele scène tracht te doen. De film heeft daar totaal geen baat bij.
Voor een bescheiden productie is ‘The Incredible Mrs. Ritchie’ helemaal zo slecht nog niet. Vooral het middendeel, waarbij Charlie langzaam maar zeker meer naar Mrs. Ritchie en haar bijzondere familie toe groeit, is aardig gelukt. Gena Rowlands mag dan wat ouder zijn geworden, ze heeft nog altijd dezelfde magische en warme uitstraling als voorheen. Ook de jonge Kevin Zegers laat zien dat hij wat in zijn mars heeft. Voor wie door het clichématige plot en het sentimentele einde heen kan prikken, is ‘The Incredible Mrs. Ritchie’ een innemende en tijdloze coming of age-film. Absoluut niet zonder gebreken, maar zeker ook niet slecht.
Patricia Smagge