The International (2009)

Regie: Tom Tykwer | 118 minuten | drama, thriller | Acteurs: Clive Owen, Naomi Watts, Armin Mueller-Stahl, Brian F. O’Byrne, Remy Auberjonois, Patrick Baladi, Luca Barbareschi, Daniel Burress, Luca Calvani, Pasquale Cassalia, Chris Henry Coffey, Alex Cranmer, Logan Crawford, Elisangela, Allessandro Fabrizi, Marco Gambino, Natalie Gold, Takako Haywood, Lars Joermann, Ryan Michael Jones, Ty Jones, Loris Loddi, Natalia Magni, Jack McGee, Lucian Msamati, Isabella Palmieri, Matt Patresi, Darren Petti, James Rebhorn, Robert Salerno, Fabrice Scott, Nicole Shalhoub, Victor Slezak, Felix Solis, Nilaja Sun, Ulrich Thomsen, Ben Van Bergen, Michel Voletti, Ricky Watson, Bob Weston

De Duitse regisseur Tom Tykwer werd vooral bejubeld om zijn film ‘Lola Rennt’ uit 1998, zijn ticket naar Hollywood, zou je zeggen. Hij maakte nog drie kleinere Europese films voordat hij in 2006 aan zijn beoogde opus magnum, ‘Perfume: The Story of a Murderer’, begon. Dit was een monsterproject, naar het geliefde boek van Patrick Süskind, dat door Stanley Kubrick als ‘onverfilmbaar’ werd betiteld. Misschien had hij gelijk. De gedreven Tykwer haalde echter alles uit de kast om het project te laten slagen en de uiteindelijke, ambitieuze verfilming was absoluut indrukwekkend, maar raakte net niet de essentie. Qua boxoffice viel hij ook tegen, terwijl ‘Perfume’ te boek staat als de duurste Duitse film tot dan toe.

Het is dan ook pas drie jaar later dat ‘The International’ wordt gemaakt. Dit keer een bescheidener verhaal en concept, met een iets minder ambitieus budget wellicht, maar wel de eerste schreden in Hollywood. Clive Owen en Naomi Watts in de hoofdrollen, ja, dat is toch wel A-status. Een goed begin. Het thema van dit verhaal moet ons in deze tijd wel aanspreken: banken willen ons slaaf maken van schulden en hebben daar alles voor over. Want het gaat, zoals altijd, over macht en controle en dus vaak over geld en banken gaan over geld. En uiteraard loopt dat uit de hand, zoals het bij macht en geld toch vroeg of laat werkt. Een ander thema is de strijd van het individu (Owen) dat vecht tegen het systeem en niet kan winnen, tenzij hij de bereid is tot het uiterste te gaan; een rol die Clive Owen op het lijf geschreven is (denk aan: ‘Shoot em Up’, ‘Sin City’ en ‘Children of Men’). Hij overtuigt met zijn gebruikelijke venijn. Het verhaal doet denken aan thrillers van John le Carré en Ludlum, met internationale intriges, spionageachtige praktijken en alle rottigheid die daarbij komt kijken. Geen overdaad aan computers en andere gadgets (gelukkig) en in die zin best een sober verhaal. Geen overdaad aan kapotte auto’s en gebouwen, of andere collateral damage, maar gewoon een degelijk verhaal, met overigens wel een heerlijke shoot-out richting het einde. Zonder al te grote verrassingen, maar niet té ingewikkeld en boeiend genoeg voor zijn 118 minuten.

De cast wordt uit internationale hoek goed aangevuld met oude rotten in het vak als Armin Mueller-Stahl en de Deen Ulrich Thomsen (uit ‘Festen’; 1998). En met de muziek mocht Tykwer, die in zijn Duitse films altijd zijn eigen muziek componeerde, zich ook een beetje bemoeien. Het script van debutant Eric Singer is degelijk, solide, als uit het boekje ‘hoe schrijf ik een misdaadthriller’. Al met al een kloppend geheel.

Nee, Oscars en dergelijke zitten er niet in voor deze film, die nergens echt verrast, behalve dan misschien in de manier waarop Owen en Watts ontdekken waar de schutters van een aanslag hebben gezeten(!). En dat is toch teleurstellend voor een regisseur die toch als een Europese belofte gold en zeker een van Duitslands grote talenten genoemd mag worden. Maar Tom Tykwer is vast nog niet uitgefilmd. Wellicht heeft ‘The International’ wat geld in het laatje gebracht en goodwill gekweekt bij de studio’s in Hollywood en krijgt Tykwer weer de kans iets werkelijk bijzonders te maken. Want ondanks dat ‘The International’ een onderhoudende film is, had hij ook door tien andere regisseurs gemaakt kunnen worden.

Arjen Dijkstra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 april 2009