The Invisible Man (2020)

Recensie The Invisible Man CinemagazineRegie: Leigh Whannell | 124 minuten | horror, thriller | Acteurs: Elisabeth Moss, Oliver Jackson-Cohen, Harriet Dyer, Aldis Hodge, Storm Reid, Michael Dorman, Benedict Hardie, Renee Lim, Brian Meegan, Nick Kici, Vivienne Greer, Nicholas Hope, Cleave Williams, Cardwell Lynch, Sam Smith, Zara Michales, Serag Mohamed, Nash Edgerton, Anthony Brandon Wong, Xavier Fernandez

Sommige films zijn omgeven door een sterke marketingcampagne en moeten het van de hype eromheen hebben. Controverse is het beste marketingmiddel ooit. In het geval van ‘The Invisible Man’ is de hype ontstaan na de release van de film. Mensen die deze rolprent hadden gezien, maakten hun mening zoveel mogelijk kenbaar zodat deze anders vrij onderbelichte film geruisloos naar de onderste schappen van de digitale videotheek was geloodst. Gelukkig maar, want deze film van regisseur Leigh Whannell verdient alle lof.

In ‘The Invisible Man’ draait het niet zozeer om de titelfiguur, maar om zijn vriendin. Deze Cecilia (Elizabeth Moss is ronduit geniaal in deze rol) is doodsbang voor hem en besluit om in het holst van de nacht uit huis te ontsnappen. Adrian is echter niet van plan haar zomaar te laten gaan en maakt gebruik van een geavanceerd kostuum waarmee hij onzichtbaar wordt.

Whannell heeft niet zozeer een horrorfilm ingeblikt, maar een psychologische thriller annex dramafilm over huiselijk geweld en de #metoo beweging. Omdat niemand Adrian kan zien, wordt Cecilia niet geloofd. Het slachtoffer moet bewijs leveren voordat ze geloofd wordt. Een situatie waar veel vrouwen (en mannen) die met huiselijk geweld te maken hebben, mee kampen. Het effect van de constante angst waarin slachtoffers leven die met agressie binnenskamers te maken hebben, wordt erg sterk neergezet door Moss.

Mocht je geen interesse hebben in diepere lagen of maatschappijkritiek dan valt er nog genoeg te genieten van deze film. Whannell weet met minimale middelen maximaal effect te bereiken. De dreiging van Adrian is er altijd. doordat hij onzichtbaar is, weet je niet of hij in dezelfde kamer is als Cecilia. Door de cameravoering zit je continu te turen naar de achtergrond in de wetenschap dat er iets kan gebeuren. Net als je het opgeeft omdat er lange tijd niks te zien is gebeurt er iets. De spanningsopbouw is erg goed. Ook de weergave van Adrian draagt daaraan bij. De beste man is amper in beeld, maar als zijn naam genoemd wordt is dat negatief. Deze man is een slecht mens en dat wordt continue duidelijk gemaakt, waardoor zijn dreiging vergroot wordt. Hij is kwaadaardig en niemand weet precies waartoe hij in staat is.

De grootste troef van deze film is Moss. Ze zet Cecilia neer als een geknakte vrouw die uiteindelijk beseft dat alleen zij Adrian kan stoppen. De transformatie van onzekere dame naar vastberaden vrouw is erg mooi ingevuld. Het acteerwerk is sterk en naturel en alleen al daarom een kijkbeurt waard. Ook de soundtrack is sfeerverhogend. Kritiekpunten? Ja, die zijn er helaas ook. De omslag van drama-thriller naar slasher bijvoorbeeld is erg kort door de bocht en de finale is ietwat vergezocht. Neemt niet weg dat deze film zeker de moeite waard is.

Frank v.d. Ven

Waardering: 4

Bioscooprelease: 5 maart 2020
DVD- en blu-ray-release: 15 juli 2020