The Invitation (2015)

Regie: Karyn Kusama | 100 minuten | horror, thriller | Acteurs: Logan Marshall-Green, Aiden Lovekamp, Michelle Krusiec, Mike Doyle, Jordi Vilasuso, Jay Larson, Marieh Delfino, Tammy Blanchard, Emayatzy Corinealdi, Michiel Huisman, Lindsay Burdge, John Carroll Lynch, Toby Huss, Danielle Camastra, Trish Gates

Soms is een film slecht omdat het acteerwerk belabberd is, het verhaal prut is, het camerawerk, geluid of de belichting niet deugt. Vaak gaat het dan om een combinatie van factoren, want een prutserig gefilmd goed verhaal kan nog steeds een vermakelijke film opleveren. Er zijn slechte films die juist weer leuk zijn omdat ze zo slecht zijn. Oftewel, tussen al het gefröbel is ook een goed idee, een bizar verhaal, humoristisch spel, spectaculaire stunts of een bizarre ontknoping, te ontdekken. Een niet onaanzienlijk aantal b-films hebben daarom de cultstatus bereikt en dienen als inspiratiebron voor filmmakers met meer talent of geld of allebei.

Maar sommige films zijn gewoon slecht omdat er niets aan deugt. Dat is met ‘The Invitation’ (2015) trouwens niet het geval: het acteerwerk van onder andere Hollands Glorie Michiel Huisman is afdoende, al is het spel niet altijd even geloofwaardig en wat zoutloos; de mensen van camera, geluid en licht hebben op de academie goed opgelet, al is er niets dat echt spettert; het verhaal is helder en doelgericht, al is het niet altijd even logisch; en de montage creëert een nette spanningsboog, al is die wel wat star. Waarom is ‘The Invitation’ dan toch een slechte film?

’The Invitation’ volgt een beproefd recept, namelijk een groep mensen komt samen op een specifieke locatie waarna de spanningen tussen die mensen oploopt en eindigt in een climax van geweld. Deze formule zien we vaak terug als sociaal psychologisch drama (bijvoorbeeld ‘A Bigger Splash’, ook uit 2015) of als thriller/horror (bijvoorbeeld ‘Fermat’s Room’ uit 2007). ‘The Invitation’ valt in de laatste categorie; al in de eerste scène wordt duidelijk dat het om narigheid draait en dat het alleen nog maar naarder gaat worden. De spanning zit vooral in de vraag: hoe naar? Veranderen de gastheren straks in vampieren of wordt het weer martelhorror?

Het wordt vooral een lange zit waarin de plot zich ontwikkelt als in een goedkope detective: het hoofdpersonage zondert zich van tijd tot tijd af van de groep en ziet dan een van de anderen iets geheimzinnigs doen. Er is iets verschrikkelijks mis met dit feestje, denkt het hoofdpersonage, maar wat? Terechte vraag, want hoe eenduidig de plot ook lijkt te zijn, er is maar weinig samenhang in de opzichtige rariteiten die op zichzelf staand ook al niets lijken te betekenen. Er wordt door de filmmakers nog een halfhartige poging ondernomen om een plotwending te suggereren, maar na anderhalf uur doorsukkelen wordt het hoofdpersonage én de kijker bevestigd in zijn vermoeden dat hij zijn avond beter anders had kunnen besteden.

Waarom verdient ‘The Invitation’ niet meer dan een halve ster? Omdat het de makers aan elke vorm van gedrevenheid en ambitie ontbreekt; ‘The Invitation’ is niet eens zozeer gemakzuchtig als wel ontzield, alsof door een computer bedacht en gemaakt.

Alberto Ciaccio