The Kennedys (2011)
Regie: Jon Cassar | 360 minuten | drama, geschiedenis | Acteurs: Greg Kinnear, Barry Pepper, Katie Holmes, Tom Wilkinson, Diana Hardcastle, Kristin Booth, Rothaford Gray, Janell Hutchison, Rachel Wilson, Serge Houde, Ava Preston, Angela Besharah, Jonathan Whittaker, Don Allison, Barry Flatman, Dan Lett, Enrico Colantoni, Jane Moffat, John Bourgeois, Tedde Moore, Charlotte Sullivan, Kevin B Hartley, Eliza Preston, Kristin Adams, Glen Gaston, Megan Vincent, Shondra Kayd, Llyane Stanfield
Mooi aangeklede, maar nogal melodramatische productie over één van de machtigste politieke families uit de geschiedenis van de Verenigde Staten. ‘The Kennedys’ is fraai gefilmd, biedt een interessant inkijkje in het leven van de Kennedy’s, maar blijft vaak steken in oppervlakkigheden en kent een matige regie.
Dat het onderwerp, de Kennedy-familie, nog altijd populair is èn gevoelig ligt, blijkt uit het feit dat de serie al voor de nodige controverse zorgde voordat er ook maar één aflevering op televisie was uitgezonden. Oorspronkelijk was het “The History Channel” die 25 miljoen dollar in de serie investeerde voor vertoning op hun eigen tv-zender. Toen er echter ophef ontstond over conceptversies van het script en er door invloedrijke mensen – waaronder nog levende familieleden en vrienden – werd geklaagd over de inhoud, besloot The History Channel af te zien van het uitzenden van de serie. Het ontaardde in een ideologisch debat, waarbij één partij riep dat de Kennedy’s door het slijk werden gehaald door “conservatief rechts” en de andere partij riep dat de “liberals” (een Amerikaans politiek begrip dat zich wellicht het best als “progressief” laat vertalen) er niet tegen konden dat de waarheid over hun helden verteld werd. Interessant genoeg was er een aantal jaren geleden precies hetzelfde aan de hand, toen de zender CBS de tv-serie “The Reagans” liet vallen nadat er controverse uitbrak over de manier waarop president Reagan werd neergezet.
Hoe het ook zij, de serie kwam er toch en biedt genoeg entertainment voor de kijker. In grote lijnen zijn de historische gebeurtenissen ook correct, maar er valt genoeg te discussiëren over de vertolkingen van de acteurs en de wijze waarop ze handelen. Voor acteurs altijd een opgave om zo herkenbare en charismatische mensen als John Fitzgerald “Jack”, Jackie en Robert Francis “Bobby” Kennedy te spelen, omdat vrijwel iedereen daar wel een beeld bij heeft. In de loop der jaren hebben tal van bekende en minder bekende acteurs waaronder Martin Sheen (zowel als Bobby èn Jack) en William Petersen (zowel als Joe sr. èn Jack) hun tanden stukgebeten op het uiterlijk, de maniertjes en vooral de stemmen van de Kennedy’s. Hier zijn het Greg Kinnear als Jack, Katie Holmes als Jackie en Barry Pepper als Bobby, die de hoofdrollen spelen. Dat doen ze niet onverdienstelijk, maar bij alle drie valt hier en daar wel wat aan te merken qua acteerwerk. De Boston-accenten – hoe moeilijk ook om te doen – zijn niet altijd consistent, Kinnear straalt bij vlagen weinig overtuigingskracht uit, de stem van Katie Holmes lijkt totaal niet op de zachte, omfloerste stem van Jackie en Pepper knippert zo vaak met zijn ogen dat het erg af gaat leiden. In belangrijke bijrollen treden Tom Wilkinson als vader Joe sr. en Diana Hardcastle als matriarch Rose op. Leuk detail is dat zij in werkelijkheid ook man en vrouw zijn, maar het is te hopen dat hun privéhuwelijk leuker is dan in de serie.
Hoeveel zorg er ook is besteed aan het reconstrueren van de vroege jaren 60 qua kleding en interieur, zoals het Witte Huis ten tijde van Kennedy’s presidentschap, er zijn ook een flink aantal vraagtekens te plaatsen bij sommige keuzes van de makers. Joe en Rose Kennedy hadden negen kinderen, maar hoewel het logisch is dat niet iedereen aan bod kan komen, vallen twee afwezigen bijzonder op: allereerst Kathleen, JFK’s lievelingszus, die in 1948 omkwam bij een vliegtuigongeluk en daarnaast ook Edward, eveneens bekend als “Teddy”. Toegegeven, Teddy was de jongste van het stel en begon zijn politieke carrière in 1962 als Senator – vrij laat voor de serie, maar dat zowel hij als zijn jong gestorven zus zijn weggelaten, is raar. Een compleet verzonnen personage is de luchtmachtgeneraal Thomas Bennett. Qua optreden en standpunten is hij ongetwijfeld gebaseerd op generaal Curtis LeMay, die in werkelijkheid een aantal fikse aanvaringen had met de Kennedy broers. Maar waarom dan niet LeMay gewoon opvoeren met zijn eigen naam? Dat was in het superieure ‘Thirteen Days’ ook geen probleem. Bij de aanslag in Dallas wordt de officiële uitleg over de moord gevolgd met Lee Harvey Oswald als schutter, waarbij tevens de meer onprettige en bloederige details zijn weggelaten.
Het is begrijpelijk dat fervente Kennedy-fans moeite hebben met hoe sommige mensen geportretteerd worden. Soms wat kort door de bocht, sommige voorvallen lijken vooral vanuit een “dichterlijke vrijheid” (om het maar eens eufemistisch uit te drukken) geboren. Door de focus op persoonlijke kwesties, heb je als kijker regelmatig het idee dat je naar een veredelde soap zit te kijken. Met betere acteurs wellicht, maar ook met dezelfde houterig gespeelde emoties. Als serie zeker de moeite van het bekijken waard, maar komt niet in de buurt van de al bestaande films en tv-series die Kennedy’s presidentschap of leven weergeven, zoals de miniserie ‘Kennedy’ (1983) of het al genoemde ‘Thirteen Days’.
Hans Geurts