The Kill Room (2023)

Regie: Nicol Paone | 98 minuten | komedie, thriller | Acteurs: Uma Thurman, Samuel L. Jackson, Joe Manganiello, Alexis Linkletter, Danny Plaza, Amy Keum, Neal Davidson, Maya Hawke, Zora Casebere, Ethan Herschenfeld, Ariel Eliaz, Matthew Maher, Dree Hemingway, Jordon Bolden, Jennifer Kim, Larry Pine, Candy Buckley, Tom Pecinka, Nikolai Tsankov, Joseph Lodato, Debi Mazar, Clare Severinghaus, Noam Shapiro, James Di Giacomo, Marianne Rendón, Leah McSweeney, Mike Doyle, Gionna Daddio, Tom Ashton, Brandon Curry, Denise Grayson, Linda Summer, Alexander Sokovikov, Jennifer Egan

Het maken van een goede satire is een hele delicate balans. ‘The Kill Room’ (2023) gaat die uitdaging aan door de draak te steken met de wereld van de moderne kunst en de criminele onderwereld die daar ook een graantje van meepikt. Als dat allemaal wordt verpakt in een thriller, ondersteund door de cast van Quentin Tarantino’s meesterwerken, heeft ‘The Kill Room’ alle bouwstenen voor een eigen kunstwerk. Helaas komt het door een combinatie van grove verfstreken en een kleurenpalet dat net niet helemaal mixt niet zo mooi uit de verf als het had kunnen komen.

Wanneer de kunstgalerij van Patrice (Uma Thurman) op het randje van de afgrond balanceert, doet zich een unieke kans voor als de criminelen Gordon (Samuel L. Jackson) en Reggie (Joe Manganiello) een manier zoeken om geld wit te wassen. Aangezien er ook grote bedragen rondgaan in de kunstwereld en niemand precies uit kan leggen hoe kunst gewaardeerd wordt, sluiten de drie een deal waar alle partijen wat aan hebben. Maar wanneer de kunst op begint te vallen bij het grote publiek en de maffia lucht krijgt van het doorslaggevende succes van een onbekende maar revolutionaire kunstenaar, wordt het het trio snel te heet onder de voeten.

In de basis best een leuk idee voor een film, maar het is niet helemaal duidelijk wat de film probeert te zeggen. Uiteraard houdt de film de kunstwereld kritisch tegen het licht en steekt het de draak met moderne kunst. De kunst is zelfs expres lelijk gemaakt, blijkt uit interviews met regisseur Nicole Paone. Of neemt de film moderne kunst stiekem juist wel serieus onder alle gekkigheid? De teksten van Patrice lijken namelijk wel een warm hart uit te dragen naar de kunstwereld. Die combinatie is in theorie niet zo vreemd. Waarom zou je een satire maken over de kunstwereld als je er geen sterke mening over hebt? Maar de uitvoering laat te wensen over, omdat het subtiele samenspel tussen kritiek en liefde meer voelt als knipperlichtrelatie dan dans. Daarbij moet ‘The Kill Room’ ook nog een thriller voorstellen, maar dat element wordt vaak onderuit gehaald door de flauwe humor en platte teksten. Tegelijkertijd is de “maffia” niet meer dan twee kerels die delicatessen zitten te eten. Zo indrukwekkend is het allemaal niet, dus een echte dreiging blijft ook uit.

Dan is er nog een ethisch vraagstuk wat de film presenteert, maar niet oplost. Daarbij is het alleen maar een vraag voor Patrice, niet voor het publiek. Wanneer Patrice realiseert dat ze niet werkt voor een drugsdealer, maar voor een moordenaar, is dat voor haar voldoende reden om de traditionele ruzie voor de derde act in gang te zetten. Voor een weldenkend mens wellicht ook niet geheel duidelijk waarom de grens nou juist daar getrokken wordt. Het is niet alsof drugsdealers geen bloed aan hun handen hebben. Een interessant idee om wat mee te doen, maar blijft helaas onderbelicht en verdwijnt snel naar de achtergrond.

De highlights zitten in de cast, namelijk de optredens van Thurman en Jackson. Thurman, bekend van ‘Kill Bill’ (2003) en ‘Pulp Fiction’ (1994), doet heel veel met een script dat fluctueert tussen diepgaande gesprekken over wat kunst doet met een mens en gesteriliseerde humor. Samuel L. Jackson daarentegen doet gewoon wat Samuel L. Jackson doet (in dit geval dus ook ‘Pulp Fiction’). Dat is entertainment op zich, maar aangezien ze zijn personage allerlei extraatjes geven, valt het geheel toch tegen. Als laatste is er nog de moordenaar Reggie (Joe Manganiello). Die kan eigenlijk uitgewisseld worden voor ieder andere adequaat aantrekkelijke witte man. Qua uitstraling had Reggie een versie moeten zijn van Jamie Dornan uit de serie “The Fall” (2013-2016). Behalve dat Dornan die rol met zoveel meer gravitas en charisma dat Reggie in het niet valt. Toch een beetje jammer als zelfs de moordenaar de spanning niet op weet te voeren.

Het komt allemaal samen in een satirische thriller die helaas doodslaat. ‘The Kill Room’ heeft alle ingrediënten om een goede film te worden, maar weet het niet gebalanceerd te serveren. Dat komt vooral door het script dat niet voldoende is aangescherpt, waardoor het verhaal en de gesproken teksten net niet soepel overkomen. Tuurlijk, het is niet allemaal kommer en kwel, want de sterrencast weet nog wel wat te maken van wat ze krijgen. Toch is het idee van ‘The Kill Room’ door anderen beter uitgevoerd. Elke keer dat er een nieuwe excentriekeling ten tonele verschijnt verwacht en hoop je eigenlijk dat Danny DeVito, verkleed als Ongo Gablogian, uit de coulissen springt om de show te bestempelen als derivative van een show die dezelfde grap zeven jaar eerder beter maakte.

Sam van Zuilen

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 16 november 2023
VOD-release: 22 mei 2024 (Netflix)