The Killing 2 – Forbrydelsen II (2009)
Regie: Kristoffer Nyholm, Charlotte Sieling, Hans Fabian Wullenweber | 550 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Sofie Gråbøl, Nicolas Bro, Charlotte Guldberg, Preben Kristensen, Ken Vedsegaard, Mikael Birkkjaer, Stine Praetorius, Flemming Enevold, Morten Suurballe, Carsten Bjornlund, Lotte Andersen, Kurt Ravn, Tobias Krohn, Jens Jacob Tychsen, Igor Radosavljevic, Ole Lemmeke, Soren Pilmark, Janus Nabil Bakrawi, Pelle Koppel, Anne Marie Helger, Finn Nielsen, Lars Sidenius
Liefhebbers van de betere detective zullen het beamen: een misdaadserie van het kaliber van ‘The Killing’ (in thuisland Denemarken beter bekend als ‘Forbrydelsen’) komt maar eens in de zoveel tijd voorbij. Toch was het concept verraderlijk simpel. Een mooi jong meisje wordt vermoord, een lokale politicus wordt verdacht van betrokkenheid en een politieagente bijt zich vast in de zaak. Het is haar laatste voordat ze naar het buitenland vertrekt, en tot overmaat van ramp wordt ze ook nog opgezadeld met een partner die ze niet kan uitstaan. Zo op het oog niets nieuws onder de zon, maar ‘The Killing’ zat verduiveld slim in elkaar en wist je zo vaak op het verkeerde been te zetten dat je alle twintig afleveringen het liefst in één keer uitkeek. Dat smaakte naar meer, vonden ook de makers, dus verscheen in 2009 een vervolgserie. Tien afleveringen telt ‘The Killing 2’, met dezelfde politieagente, een nieuwe partner en een nieuwe moordzaak. Een zaak die ook dit keer weer vakkundig in beeld wordt gebracht, maar toch nèt iets minder tot de verbeelding spreekt dan de moord op Nanna Birk Larsen uit de oorspronkelijke serie.
De makers van ‘The Killing 2′ kozen voor een aanpak die wel vaker op vervolgen wordt losgelaten: groter, sneller, meer. Daarom wordt politieagente Sarah Lund dit keer om assistentie gevraagd bij een zaak van nationaal belang, reist ze voor haar speurwerk naar Zweden en Afghanistan, kruist ze de degens met de Deense legerleiding, ontploft er her en der wat springstof en is het geen burgemeesterskandidaat maar een minister die een sleutelrol vervult. ‘The Killing 2′ heeft daardoor meer vaart, maar mist de intimiteit die het origineel zo bijzonder maakte. De dood van Nanna Birk Larsen hakte erin bij de kijkers. Zelden werd de tragiek van een gestolen leven zo integer in beeld gebracht en werd zo pijnlijk duidelijk hoe ingrijpend een moord kan zijn voor alle betrokkenen. Niet alleen voor de rouwende ouders, maar ook voor de politiemensen die zich op de zaak storten ten koste van het thuisfront en de vele mogelijke verdachten die na verhoor door iedereen met de nek worden aangekeken. Al deze secundaire plotlijntjes waren in deel 1 prachtig met de hoofdplot verweven en minstens even boeiend als de zoektocht naar de dader.
In ‘The Killing 2′ zitten meer moorden, met een hoger martelgehalte, maar de nasleep blijft grotendeels buiten beeld. Daarom raken ze je minder. Ook zitten er de nodige onwaarschijnlijkheden in de plot en zijn de keuzes van de personages soms wat minder geloofwaardig. Ging Lund in serie 1 al ver om de dader te ontmaskeren, in serie 2 hanteert ze wel erg onverantwoorde methodes. De scenarioschrijvers hebben de gedrevenheid van het personage dit keer zo zwaar aangezet dat het puur aan Sofie Gråbøl te danken is dat Lund nog steeds een vrouw van vlees en bloed is en geen Scandinavische Robocøp. Gelukkig bevat ‘The Killing 2’ naast schoonheidsfoutjes genoeg beproefde ingrediënten. Je kunt genieten van een moordmysterie met verrassende wendingen, politieke intriges op hoog niveau, sfeervolle muziek, goed camerawerk en uitstekende acteerprestaties van de hele cast. Een eervolle vermelding gaat naar Nicolas Bro, die als eigenzinnige, chocoladeverslaafde minister van Justitie voor comic relief zorgt in een verder nogal grimmig verhaal over oorlogsmisstanden. ‘The Killing’ is en blijft van eenzame kwaliteit, maar ‘The Killing 2’ is een goede tweede.
Paula Koopmans