The King (2005)
Regie: James Marsh | 105 minuten | drama | Acteurs: Gael García Bernal, William Hurt, Pell James, Paul Dano, Laura Harring, Milo Addica, Mohammad Ahmed, Sally Allen, Derek Alvarado, E. Matthew Buckley, Cheri Cabiya, Ricky Cavazos, Austin Chittim, Laura Clifton, Brady Coleman, Rob Faubion, Spencer Gibb, Jason Harper, Michele Harrington, Jennifer Holt, Nicole Holt, Richard Lack, Billy Joe Martinez, Monica Peña, Jessica Schwartz, Stacey Smith, Santiago Villalobos
‘The King’ wordt omschreven als een mengsel van ‘Blue Velvet’ en ‘Night of the Hunter’. Een formule voor een geniaal vage film, zou je denken.
De film speelt zich af in Texas, een van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten. Hier wordt de samenleving zwaar beïnvloed door conservatief Christelijke waarden en alles wordt er op beoordeeld. De regisseur probeert met deze achtergrond een film neer te zetten in een voor ons vrijwel onbegrijpelijke cultuur.
Helaas kom je er al snel achter dat de keuze meer een makkelijke manier is om drama te kweken dan daadwerkelijk iets met deze achtergrond te doen. Hoewel de insteek van het verhaal is om vragen te stellen bij deze traditionele waarden, doet de film dat totaal niet. De enige keer dat er daadwerkelijk sprake is van een plotonderdeel dat alleen had kunnen gebeuren in zo’n maatschappij, is wanneer de priester van de plaatselijke kerk (William Hurt) boos tegen zijn zoon Paul (Paul Dano) uitvalt omdat hij het in z’n hoofd haalde om een popliedje te zingen in de kerk.
De film parodieert zichzelf door voorspelbare plotwendingen. Nadat je realiseert dat toch alles misgaat, begint de film flink op je zenuwen te werken. De voorspelbaarheid zit hem vooral in de aaneenschakeling van taboes. Zodra je ziet dat de film vooral reactie uit het publiek probeert te trekken door de hoofdpersoon het ene naar de andere taboe te breken, heb je in feite de steek van de film door. De vergelijking met ‘Blue Velvet’ van eerder kon niet ontoepasselijker.
De acteurs zijn daarnaast zeker niet slecht. Gael Garcia Bernal komt heerlijk over als een enge obsessieve jongen die niets in z’n weg naar geluk laat staan. Ook William Hurt zet de rol van de streng christelijke David zeer overtuigend neer.
Het enige dat deze film redt is de bijna briljante muziek van Max Lichtenstein. Hoewel schaars, weet de muziek op precies de juiste tijdstippen aan te zwellen en naar z’n hoogtepunt te gaan. Wat op zich matige scènes waren worden op deze manier nog bijna gered. Het is dan ook jammer dat de muziek zo’n zeer matige film moet dragen.
‘The King’ lost niets van de verwachtingen in. De voorspelbare plot, de lading clichés en de vrijwel onsympathieke karakters maken de film een lange zit. En dat is jammer aangezien de trailer er zeer goed uitzag.
Bertine van Hövell