The Kiss of the Vampire (1963)

Regie: Don Sharp | 85 minuten | horror | Acteurs: Clifford Evans, Edward De Souza, Noel Willman, Jennifer Daniel, Barry Warren, Brian Oulton, Noel Howlett, Jacquie Wallis, Peter Madden, Isobel Black, Vera Cook, John Harvey

Voordat deze film verscheen hadden de Hammer House of Horror studio’s al de nodige geslaagde vampierfilms uitgebracht. Helaas blijkt dit niet zonder meer een garantie te zijn geweest voor de kwaliteit van later uitgebrachte vampierfilms, iets wat uit deze film wel duidelijk wordt.

Het begin is onheilspellend genoeg. Een begrafenis op een sfeervol kerkhof, de mysterieuze vreemdeling die op de achtergrond verschijnt…en die vervolgens een schep door het hout van de grafkist stoot waarna daaruit een bloedstollende kreet oprijst en het nodige bloed uit de kist komt opwellen…De conclusie is duidelijk: het vampirisme heeft zijn klauwen tot over het dorp uitgestrekt, het slachtoffer in de kist is als gevolg daarvan ook een vampier geworden en derhalve liggen er sombere tijden in het verschiet.

Na dit veelbelovend begin zwakt de film echter snel af. Teveel tijd wordt besteed aan de lotgevallen van Gerald en Marianne die op hun huwelijksreis onderweg stranden en aan de perikelen die in het kasteel plaatsvinden voordat Maria daar een gevangene wordt. Daarnaast gaat het verhaal verder voor het grootste deel over de verdere lotgevallen van Gerald die vastloopt in zijn pogingen hulp te verkrijgen bij de opheldering over haar verdwijning. Zijn radeloosheid en onzekerheid over het lot van zijn vermiste vrouw zorgt bij de kijker wel voor het nodige medeleven, maar de langdradigheid van het een en ander neemt te veel de plaats in van waar het in deze film om zou moeten gaan: noemenswaardige optredens van de kant van de vampier(s) en de dreigende uitstraling die daarbij van hun kant tot stand komt.

In de weinige scènes dat er wel de nodige aandacht wordt besteed aan het optreden van deze en gene vampier vallen met name de tekortkomingen ervan op. De dreiging die er van Ravna en zijn familie uit zou moeten gaan komt amper uit de verf. Weliswaar ontstaat snel het vermoeden dat Ravna een vampier is, maar pas ver in de tweede helft van de film blijkt dit ook daadwerkelijk het geval te zijn. Zijn optreden als vampier is daarna van korte duur en blijft beperkt tot slechts zijn eenmalig dreigend naderbij komende verschijning. Daarnaast komt hij ook niet bepaald charismatisch over, hetgeen voor een vampier toch wel een pluspunt zo niet een vereiste is om tot een dreigende uitstraling te komen. Ook de dreiging die er van zijn volgelingen uit zou moeten gaan blijft zo goed als achterwege. Ravna’s aanhang lijkt meer een religieus genootschap met vage rituelen dan een horde bloeddorstige vampiers. Wat ze verder precies doen behalve half slaafs achter Ravna aanlopen wordt ook niet duidelijk en van een vampiristisch optreden van hun kant is, op een enkele uitzondering na, al helemaal geen sprake. De slechts enkele confrontaties van Gerald en Zimmer met verschillende vampiers zijn daarnaast ook steeds kort en weinig of niet overtuigend.

Ook in het verloop van diverse gebeurtenissen die voor de nodige noemenswaardige actie en spanning moeten zorgen zijn wel wat minpuntjes te onderkennen. Marianne’s bevrijding door Gerald en Zimmer gebeurt op een wel erg simpele manier, pal onder de neus van Ravna en zijn volgelingen. De toch al tekortschietende optredens van de vampiers kelderen tot een dieptepunt wanneer er hierbij slechts weinig tot de verbeelding sprekende aanvallen op Gerald en Prof. Zimmer worden ondernomen die met het simpelste gemak worden afgeslagen. Ook Marianne doet geen moeite om haar bevrijding te verijdelen, hoewel vlak daarvoor is gebleken dat ze hopeloos onder Ravna’s invloed verkeert. Daarnaast blijken in tegenstelling tot eerder uitgebrachte Hammerfilms vampiers in deze film tegen daglicht te kunnen en dat tenslotte een horde vleermuizen tegen vampiers opgezet kan worden is iets dat, gezien de eeuwige band tussen vleermuizen en vampiers, elke rechtgeaarde vampierliefhebber alleen maar als een vorm van heiligschennis kan beschouwen…

De rolverdeling is standaard en herkenbaar uit vele andere Hammer-vampierfilms: de schurk is de vampier Dr. Ravna die de plaatselijke omgeving terroriseert. Het slachtoffer is de schoonheid Marianne op wie Ravna zijn zinnen heeft gezet, en de held is haar man Gerald die haar uit de klauwen van deze snoodaard moet redden. Ook is er weer de vaste rol van vampierjager in de vorm van Prof. Zimmer die de held Gerald bijstaat en die tevens zorg draagt voor de informatieverstrekking over vampirisme. Ook de dorpelingen weigeren zoals gebruikelijk uit angst voor represailles alle hulp die tegen de vampier is gericht.

Een teleurstelling, deze Hammer-vampierfilm, en zeker in vergelijking met de al eerder uitgebrachte kwalitatief goede vampierfilms van deze studio’s. Wat in deze film de boventoon voert is de langdradigheid van de gebeurtenissen die zich afspelen voor- en nadat Marianne gevangen genomen wordt. Door het op meerdere fronten tekortschietend en weinig charismatisch optreden van Ravna en zijn volgelingen komt de dreiging die er van hen uit zou moeten gaan niet of amper uit de verf. Ook de typische Hammer-sfeer komt door bovenstaande oorzaken niet echt naar voren. Een simpel verhaal zonder verrassingen waar vooral de tekortkomingen op diverse gebieden in opvallen. Alleen voor de wel erg verstokte vampier- en Hammerfans.

Frans Buitendijk