The Kissing Booth 2 (2020)

Recensie The Kissing Booth 2 CinemagazineRegie: Vince Marcello | 134 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Joey King, Joel Courtney, Jacob Elordi, Molly Ringwald, Taylor Zakhar Perez, Maisie Richardson-Sellers, Meganne Young, Stephen Jennings, Carson White, Bianca Bosch, Camilla Wolfson, Zandile Madliwa, Judd Krok, Sanda Shandu, Hilton Pelser, Frances Sholto-Douglas, Evan Hengst

Hoewel ‘The Kissing Booth’ (2018) door menig criticus de grond in is geboord, viel de film bij het publiek zeer in de smaak. Het was dan ook geen verrassing toen het vervolg werd aangekondigd.

‘The Kissing Booth 2’ (2020) gaat verder waar de eerste film is gestopt en begint met Elle (Joey King) en Noah (Jacob Elordi) die hun lange afstandsrelatie proberen te laten werken. Noah is begonnen aan de universiteit Harvard en Elle start met haar laatste jaar op de middelbare school. Maar waar Noah wat hoognodige karakterontwikkeling lijkt te hebben doorgemaakt sinds de vorige film, is voor Elle het omgekeerde waar. Ze gaat van de af en toe irritante tiener die net wat te veel aan zichzelf denkt uit deel 1 naar ronduit onsympathiek in deel 2. Natuurlijk, vrouwelijke karakters hoeven niet altijd alleen maar sympathiek te zijn, maar bij een romkom waarbij je voor het hoofdpersonage zou moeten rooten is dat toch wel gewenst.

Als Elle erachter komt dat Noah bevriend is geraakt met zijn medestudent, de knappe, intelligente en volwassen Chloe (Maisie Richardson-Sellers) raakt ze ervan overtuigd dat Noah vreemd gaat. En dat terwijl ze zelf net iets te veel interesse heeft in de nieuwe hunk van de school, Marco (gespeeld door Taylor Zakhar Perez). Daar bovenop komt dat Elle ineens overweegt om zich aan te melden voor Harvard zodat ze meer tijd met Noah kan door brengen, terwijl ze vanaf jongs af aan al met Lee (Joel Courtney) heeft afgesproken om samen naar Berkeley te gaan, waar hun moeders elkaar hebben ontmoet. Ondertussen heeft Lee heisa met zijn vriendin Rachel (Meganne Young), maar Elle lijkt het allemaal niet door te hebben. Te druk met haar eigen perikelen. Een van de pluspunten is dat Elle dit keer iets meer te zeggen heeft voor zichzelf. Dat dan weer wel.

Er gebeurt een hele hoop en de film duurt met zijn 131 minuten net wat langer dan je zou willen. Maar toch is het de filmmakers niet gelukt om alle verschillende verhaallijnen een bevredigend einde te geven. Elle probeert hier en daar nog wat kreukels recht te trekken richting het einde van de film voor een matige redemption arc, maar echt afgerond niet voelt het niet.

‘The Kissing Booth 2’ is ongeveer net zo over de top en cliché als in deel 1 en Joey King steelt wederom de show. Hoewel Elle eigenlijk vrij onuitstaanbaar is in deze film, zorgt King ervoor dat je toch nog graag naar haar kijkt. Als je ‘The Kissing Booth’ een leuke film vond, zal het vervolg hierop ook wel in je straatje passen, maar echt grensverleggend is het tweede deel van de trilogie niet.

Arike Vertegaal

Waardering: 2

VOD-release: 24 juli 2020 (Netflix)