The Kissing Booth (2018)

Recensie The Kissing Booth CinemagazineRegie: Vince Marcello | 105 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Joey King, Joel Courtney, Jacob Elordi, Carson White, Hilton Pelser, Judd Krok, Sanda Shandu, Joshua Daniel Eady, D. David Morin, Bianca Bosch, Jessica Sutton, Zandile Madliwa, Molly Ringwald, Morné Visser

De zestienjarige Elle Evans, gespeeld door Joey King, is al vanaf haar geboorte onafscheidelijk met haar beste vriend Lee (Joel Courtney). ‘The Kissing Booth’ begint met een vier minuten durende voice-over van Elle, waarin ze haar volledige jeugd samenvat. In deze voice-over wordt al snel duidelijk dat de film uitpuilt van de clichés.

Elle en Lee zijn vrienden doordat hun moeders (waarvan een wordt vertolkt door Molly Ringwald – om ons er aan te herinneren dat we naar een romantische tienerkomedie kijken) beste vriendinnen waren en op dezelfde dag bevielen van Elle en Lee, Elle en Lee worden praktisch als tweeling opgevoed, Lee’s oudere broer Noah (Jacob Elordi) raakt al vanaf kinds af in het ene na het andere gevecht verwikkeld, Elle ontwikkelt een crush op Noah, en Elle’s moeder komt te overlijden (wat overigens totaal overbodig is voor de plot van de film, maar de ‘overleden ouder trope’ lijkt tegenwoordig bijna een vereiste voor tienerfilms). De voice-over is een beetje een gemakkelijke keuze om de kijker meer achtergrondinformatie over de hoofdpersonages en context aan het verhaal te geven, maar wel leuk uitgevoerd.

Als kinderen hebben Elle en Lee een lijst met regels voor hun vriendschap opgesteld. Een daarvan: niet aanpappen met familieleden van je beste vriend. Geen makkelijke taak voor Elle en haar gevoelens voor Noah. Terwijl Noah iedere kans aangrijpt om in een gevecht te belanden en zijn reputatie als vrouwenverslinder meer dan waarmaakt, heeft Elle alleen maar oog voor zijn knappe uiterlijk.

De daadwerkelijke plot van ‘The Kissing Booth’ hangt aan een zijden draadje. Elle heeft gevoelens voor Noah maar kan niets met hem beginnen. Niet omdat hij een agressieve, manipulatieve bad boy is, maar vanwege de regels die ze met Lee heeft opgesteld toen ze kinderen waren. In theorie is het absoluut mogelijk voor haar om een gesprek met Lee aan te gaan waarin ze haar dilemma aan hem voorlegt.

Het verhaal van de film rammelt aan alle kanten en staat bol van de clichés en semi-seksistische opmerkingen. Zowel Noah als Lee zijn voortdurend van mening dat zij Elle kunnen vertellen hoe ze haar leven moet leiden, en Elle doet af en toe slechts een matige poging om zelf de controle te nemen. Dit wordt echter deels goedgemaakt door het acteerwerk van Joey King, die met haar charisma en komische talent van Elle – ondanks haar vele gebreken – een vermakelijk personage maakt. Natuurlijk, de verhaallijn is niet baanbrekend en het concept van de film is er een die we al vele malen eerder hebben gezien. En hoewel je overspoeld wordt door momenten waarvan je met je ogen gaat rollen, is ‘The Kissing Booth’ vanwege de luchtige en humoristische toon toch een plezier om naar te kijken. Zo lang je het maar niet al te serieus neemt.

Arike Vertegaal

Waardering: 2.5

VOD-release: 11 mei 2018 (Netflix)