The Last Boy Scout (1991)

Regie: Tony Scott | 105 minuten | actie, thriller, komedie | Acteurs: Bruce Willis, Damon Wayans, Chelsea Field, Noble Willingham, Taylor Negron, Danielle Harris, Halle Berry, Bruce McGill, Badja Djola, Kim Coates, Chelcie Ross, Joe Santos, Clarence Felder, Tony Longo, Frank Collison    

Privédetective en bodyguard Joe Hallenbeck (Bruce Willis) heeft problemen. Hij drinkt en werkt teveel, heeft een niet al te beste band met zijn dochter en of dat allemaal nog niet erg genoeg is gaat zijn vrouw ook nog eens vreemd. Daar is hij niet blij mee, maar echt héél dramatisch is het allemaal nou ook weer niet. Dan maar weer aan het werk, al zit het daar helaas ook wat tegen. Verstoord door een gewelddadige roofoverval verliest hij de vrouw die hij moet beschermen uit het oog en de vrouw wordt prompt vermoord. Kan het échte verhaal eindelijk beginnen. Joe gaat samen met de iets al te praatgrage (ex-)vriend van de vrouw (Damon Wayans) op zoek naar de daders en natuurlijk blijkt er van alles achter de moord schuil te gaan.

Het moet worden gezegd: ‘The Last Boy Scout’ is, mits je liefhebber van het genre bent, vermaak van de bovenste plank. Willis en Wayans zijn zichtbaar in hun element als respectievelijk cynische ouwe rot-in-het-vak en drukke zwarte jongen van de straat. Zulke tegengestelde polen kunnen niet anders dan buddies worden en eigenlijk werkt die onwaarschijnlijke (een onmisbare voorwaarde binnen het genre) vriendschap hier prima. Bovendien dient het verhaal goed als solide ondergrond voor een voldoende boeiende zijplotjes, alle via simpele, maar overtuigende verwikkelingen en effectieve cliffhangers met elkaar verbonden. Saai wordt het hier niet. Humor is bovenal de troef. Vooral Willis komt een aantal keer raak uit de hoek met leuke one-liners. Hoe benarder zijn situatie, hoe beter het lijkt te worden. Alsof hij nuchterder kan denken met een pistool tegen zijn hoofd. Willis’ visie op zijn tijd lijkt het overigens aardig te dekken; “This is the ’90s. You don’t just go around punching people. You have to say something cool first”. Iedereen in de film begrijpt dat gelukkig, humor en geweld gaan hier vrolijk hand in hand.

Tegenover stoere nonchalance staan overigens weinig overtuigende emotionele verwikkelingen. Dat Joe baalt van zijn overspelige vrouw komt middels gescheld en andere, weinig vleiende non-verbale communicatie tot ons. Niet dat je een schrijnend zielige of teleurgestelde Willis ziet of iets in die richting. Serieus eng wordt het verhaal ook nooit. Daar is het allemaal veel te cool voor. Maar ach, om maar even in de stijl van de film te blijven, who gives a (…). Als er maar geschoten en lekker gevuilbekt kan worden.

David Croese

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 maart 1992