The Last Front (2024)
Regie: Julien Hayet-Kerknawi | 98 minuten | actie, drama | Acteurs: Sasha Luss, Iain Glen, Joe Anderson, David Calder, Julian Kostov, Koen De Bouw, Philippe Brenninkmeyer, Leander Vyvey, Anna Ballantine, Sam Rintoul, Joren Seldeslachts, Tess Bryant, Caroline Stas, Trine Thielen, James Downie, Mathijs Scheepers, Emma Moortgat, Kevin Murphy, Emma Dupont, Steve Armand, Alexander Pels, Marijn De Munck, Hugues Van Holderbeke, Finn Van Meel, Richard Wells, Koen Verledens
Ambitie en moed hebben een nieuw synoniem gekregen: ‘The Last Front’. De Gentse Julien Hayet-Kerknawi deinst er niet voor terug veel hooi op zijn vork te nemen, wat er uiteindelijk voor zorgt dat zijn riek in tweeën knakt. Historische gebeurtenissen, en zeker uit de afgelopen eeuw, blijven tot de dag van vandaag spreken tot de verbeelding van velen. Het oorlogsepos ‘The Last Front’ vormt de zoveelste in het rijtje, maar weet net zoals de officieren uit de Eerste Wereldoorlog niet altijd even goed welke richting het uit wil.
In 1914, in de prille dagen van de Eerste Wereldoorlog, zijn de Duitse troepen op weg naar Frankrijk. Jammer genoeg voor hen ligt er een klein en insignificant landje in hun weg: België. Anticiperend op weinig weerstand, rukken de Duitse soldaten door kleine Vlaamse dorpen. In een van die gehuchten woont de boer Leonard Lambert (Ian Glenn) samen met zijn zoon Andrien (James Downie) en dochter Johanna. Hun gezapige schuur ligt helaas net op de weg van ‘de moffen’, en ook zij ontglippen niet aan de gruwelen die oorlog met zich mee brengt. Zeker niet omdat het peloton wordt geleid door de traditionele en eervolle commandant Maximilian (Philippe Brenninkmeyer) en diens moordlustige zoon Laurentz (Joe Anderson).
Een beetje zoals er in de volksmond wel eens durft te worden gezegd dat het vroeger allemaal trager ging, beschikt deze film over een tergend langzaam tempo. Enigszins verrassend voor een film met een speeltijd van 98 minuten. Onverwacht beginnend als een stereotype Romeo en Julia-verhaal, gesopt in een socio-economisch sausje, en dat één derde van het verhaal in beslag neemt, duurt het even vooraleer de bal aan het rollen is. Waar het verhaal na enige tijd toch van de grond geraakt, blijft het eendimensionale script geplaagd door clichés zoals: ‘mens slecht, natuur goed’. Daarentegen is het perspectief van verzetsstrijders en de kleinere vergeten verhalen die door de tand des tijds zijn vergeten een verfrissende aanpak.
Onder het amalgaam van accenten, waarbij sommigen harder doorwegen dan anderen – zeker bij ‘ze Germans’ – zit er een film met een visie verstopt. Prachtige beelden die kunnen tippen aan Terrence Malick-films, samen met ingenieus camerawerk zorgen dat de ‘The Last Front’ de moeite is voor cinefielen. Daarnaast verdient Ian Glenn alle lof voor zijn genuanceerde portrettering van de getraumatiseerde boer, die klaar is om zijn medebewoners te leiden. Kleine daden van verzet kunnen onbelangrijk lijken, maar hebben een grote impact op individuen.
Voor een debuutfilm is dit een absoluut verdienstelijke poging, maar toont het tegelijkertijd een van de grootste valkuilen in het vakgebied: ‘you can’t have your cake and eat it’. Hoewel de film gemiddeld niet lang duurt, zit er te veel in verwerkt; het gaat te veel in de breedte en te weinig in de diepte. De meeste personages zijn te karikaturaal, met een te generisch script, waardoor er te weinig raakvlakken ontstaan. Naast de soms onverklaarbaar teleporterende personen of melodramatische gevechtsscènes, kan er altijd genoten worden van de indrukwekkende en rustige beelden. Er mogen dan geen klaprozen zijn, de Vlaamse velden van België lagen er zelden zo mooi bij.
Nick Majchrowicz
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 16 mei 2024
VOD-release: 22 augustus 2024 (Pathé Thuis)