The Last Trapper – Le dernier trappeur (2004)
Regie: Nicolas Vanier | 100 minuten | avontuur, documentaire | Acteurs: Norman Winther, May Loo, Alex Van Bibber, Ken Bolton, Denny Denison, Robert Lafleur, Alain Lemaire, Christopher Lewis, Roy Ness, Kaori Toregai
Nicolas Vanier is een ervaren reiziger op het Noordelijk Halfrond. Hij maakte boeken en filmde documentaires over zijn reizen. Allemaal naar koude oorden als Alaska, Siberië of andere plekken op aarde waar de wind en sneeuw alle warmte uit je lichaam probeert te trekken.
Met ‘The Last Trapper’ wil Vanier de kijker laten zien hoe mooi de ervaring is om zo middenin de natuur te leven. Hij heeft hiervoor een metgezel gevonden in Norman Winther, de hoofdpersoon uit de film. Ook pelsjager Norman is met zijn honden in de lange winters in het Canadese Yukon aangewezen op de natuur en probeert zich in de extreme weersomstandigheden staande te houden. Vanier voert Norman zodoende op als bescheiden filmster in zijn eigen leven: een docu-drama over een idealistische cowboy met een groot hart voor zijn omgeving.
Naast de winterse taferelen, laat Vanier Yukon ook zien als het lieflijke gebied van zonnige lentes en zomers. Jaargetijden waarin Norman en zijn vrouw Nebaska kunnen vissen in de riviertjes, met eindeloze uitzichten op enorme bergen en ruime weiden. Jaargetijden waarin Norman met zijn kayak de omgeving kan verkennen en in de gaten kan houden tot waar de houtkapbedrijven komen die het gebied bedreigen.
Elk seizoen wordt op deze manier voortreffelijk in beeld gebracht door Vanier. Hij krijgt hierbij waardevolle hulp van Thierry Machado, die verantwoordelijk is voor de fotografie van de film. Machado heeft al eerder prachtig werk verricht voor films als ‘Microcosmos’ en weet dus hoe je mooie plaatjes in de natuur moet schietten. En mooie plaatjes zijn er volop. Prachtige breedbeeld opnamen van berglandschappen, kloven en ravijnen, weides en riviertjes. Je voelt de ruimte als het ware.
Nicolas Vanier gaat echter deels de fout in door te veel elementen van drama toe te voegen. Daardoor worden zijn hoofdpersonen en met name Norman aangesproken op hun acteervaardigheden. En helaas zijn die beperkt omdat het hier om echte mensen gaat. Het drama is wat dat betreft alleen aantrekkelijk voor kinderen die meekijken naar de film in de matinee voorstelling.
Waar Vanier en de acterende hoofdpersonen wel in slagen is om met name de beelden voor zich te laten spreken door de dialogen en commentaren beperkt te houden. Ook als Norman zijn vrouw of zijn collega Alex spreekt zijn de dialogen kort en to-the-point. Precies wat je zou verwachten bij eenlingen als pelsjagers.
Natuurlijk schuilt er een ook duidelijk idealistische boodschap in de film die ook terugkomt in het beperkte aantal dialogen en uitspraken van Norman’s commentaarstem. Zo is in Norman’s visie het niet erg om te jagen zoals hij doet, want hij is tenslotte afhankelijk van wat de natuur biedt en is dus niet gebaat bij het aanrichten van schade. De meeste mensen staan echter ver van de natuur af. Dit wordt ook subtiel in beeld gebracht bij Norman’s bezoeken aan het stadje Dawson, wanneer je ziet hoe gek voorbijgangers omkijken naar deze pelsjager uit de natuur. Door die afstand kunnen de meeste mensen de roofbouw op de natuur niet ervaren.
De beelden van de immense natuur in deze film kunnen de kijkers juist weer dichterbij de natuur trekken. De idealistische boodschap is nooit overheersend aanwezig en dat is ook de kracht van de film. De mooie beelden spreken voor zich en zorgen dat je bijna automatisch meegaat in Norman’s visie en leven. En zijn beperkte acteerkwaliteiten vergeef je hem daardoor ook snel.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 3.5