The Last Voyage of the Demeter (2023)

Regie: André Øvredal | 118 minuten | fantasie, horror, thriller | Acteurs: Aisling Franciosi, David Dastmalchian, Liam Cunningham, Corey Hawkins, Chris Walley, Jon Jon Briones, Stefan Kapicic, Martin Furulund, Nikolai Nikolaeff, Woody Norman, Javier Botet, Graham Turner, Andy Murray, Nicolo Pasetti, Christopher York, Vladimir Cabak, Rudolf Danielewicz

In het welbekende “Dracula” van schrijver Bram Stoker vertelt een hoofdstuk over hoe het wezen onderdeel is van de lading op een schip dat zo snel mogelijk van Varna naar Londen dient te varen. Dat hoofdstuk is het uitgangspunt van André Øvredals ‘The Last Voyage of the Demeter’. Na ‘Renfield’ is dit de tweede bioscoopfilm in 2023 waarin het nog altijd populaire figuur Dracula zijn opwachting maakt.

De Demeter is een schip dat van een onbekende opdrachtgever de missie krijgt om de lading zo snel mogelijk van Varna (in Bulgarije) naar Londen te brengen. Voor deze opdracht krijgt de bemanning een flinke bonus, waardoor ze ondanks alle misère maar een doel voor ogen hebben: zo snel mogelijk in Londen komen. Die misère wordt ontketend door het monster Dracula. Hij houdt zich overdag schuil maar komt ‘s nachts tevoorschijn om de bemanning een voor een uit te moorden. Een meedogenloos kwaad dat niets of niemand lijkt te vrezen.

‘The Last Voyage of the Demeter’ is praktisch gezien ‘Alien’ op een boot. Het zijn woorden die regisseur Øvredal zelf in de mond heeft genomen. De plot toont inderdaad genoeg gelijkenissen, maar waar ‘Alien’ een klassieker is, daar is ‘The Last Voyage of the Demeter’ enkel een aardig tussendoortje. De cinematografie is het enige waarin de film ten opzichte van vele andere horrorfilms uitblinkt. De scènes aan boord van het schip (waar het gros van het verhaal zich afspeelt) zijn met uiterste precisie in beeld gebracht. Al is het tijdens de nachten, waarin we het monster in actie zien, soms een beetje lastig te volgen.

Met Corey Hawkins (‘The Tragedy of Macbeth’ en ‘Straight Outta Compton’) en kindacteur Woody Norman, die in ‘C’mon C’mon’ een prachtige rol neerzette naast Joaquin Phoenix, zit er genoeg talent in de cast. Hawkins speelt Clemens, als dokter afgestudeerd aan Cambridge, maar hij komt nergens aan de bak vanwege zijn huidskleur. Norman is Toby, de kleinzoon van Captain Eliot (Liam Cunningham). Deze twee vinden elkaar helemaal in de film, maar deze relatie voelt ontzettend geforceerd. Daarbij komt dat elk karakter eendimensionaal aanvoelt. Her en der wordt wat geschiedenis toegelicht, maar uitdieping van de personages is absoluut een ondergeschoven kindje.

In horrorfilms met een monster is de onthulling van het desbetreffende monster altijd een ding. De nodige spanning wordt opgebouwd en vaak spreken we van ‘less is more.’ Kijk bijvoorbeeld naar ‘Jaws’ van Steven Spielberg. Hoewel het feit dat we de haai amper zien uit noodzaak is ontstaan, is dit een facet dat de film juist zo spannend maakt. ‘The Last Voyage of the Demeter’ geeft ons het wezen in de eerste de beste nachtscène al prijs op een ontiegelijk saaie manier. De vormgeving is geïnspireerd door Graaf Orlok uit ‘Nosferatu, eine Symphonie des Grauens’ uit 1922. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit niet geheel lekker uit de verf komt. Het is duidelijk dat het een bloeddorstig wezen is, maar je zult er geen slapeloze nachten van krijgen.

Eigenlijk werken de scènes zónder het monster nog het best. Dan aanschouwen we een psychologisch spelletje tussen de vele haantjes die aan boord van het schip aanwezig zijn. Vooral als de bemanning nog niet precies weet met wat voor euvel ze te maken hebben. Iedereen houdt er zijn eigen sterke mening op na, en dat zijn de spannendste sequenties. Want men weet dat ’s nachts het kwaad op de loer ligt, maar hoe het te bestrijden is een tweede.

‘The Last Voyage of the Demeter’ is zeker geen slechte film, maar de ernstige aard voelt enigszins pretentieus. Øvredal heeft met ‘Troll Hunter’ laten zien een angstaanjagend gevaar voor de mensheid goed neer te kunnen zetten, maar slaat in zijn nieuwste worp de plank ietwat mis. Wel weet hij het mooi in beeld te brengen, en de onheilspellende sfeer komt af en toe echt wel over. Echter is het een constante stroom van ‘net niet’.

Sjoerd Crins

Waardering: 3

Bioscooprelease: 10 augustus 2023