The Legend of Goemon – Goemon (2009)

Regie: Kazuaki Kiriya | 123 minuten | actie, drama, fantasie | Acteurs: Ryoko Hirosue, Masatô Ibu, Mikijiro Hira, Yôsuke Eguchi, Takao Ôsawa, Jun Kaname, Gori, Masatô Ibu, Tetsuji Tamayama, Hashinosuké Nakamura, Eiji Okuda, Choi Hong Man, Susumu Terajima, Eriko Satô, Erika Toda, Mayu Tsuruta, Ryô, Ema Fujisawa, Mayumi Sada

Hij is er weer! Regisseur Kazuaki ‘Casshern’ Kiriya gaat weer helemaal los en levert opnieuw een film af vol wapperende capes, dramatische camerastandpunten (je weet wel, met in de camera kijkende hoofdrolspelers die met hun rug naar hun toehoorders staan) en overwerkte computers. Je moet er van houden. Doe je dat, dan heb je met ‘The Legend Of Goemon’ een indrukwekkend staaltje live action anime in handen. De zwaartekracht wordt keihard uitgelachen, logica wordt op koelbloedige wijze vermoord en diepgang is een vies woord. Dit over de top spektakel is een op celluloid vastgelegde jongensdroom vol ninja’s, onmogelijke stunts en indrukwekkende stunts.

Lichtjes gebaseerd op de Japanse geschiedenis verhaalt ‘The Legend Of Goemon’ over de gelijknamige superninja uit 1582 met nobele inborst. Historici zullen hun tenen met een tang uit de plooi moeten halen (zo krom zullen ze staan), want veel respect voor het verleden wordt er niet getoond. De film is lichtjes geïnspireerd door Robin Hood, waarin een outlaw het geld van de rijken jat om het vervolgens aan de armen te geven. Dat er op de achtergrond een oorlog dreigt uit te barsten, maakt het er niet beter op voor de onderdrukte bevolking. Goemon wil de wereld redden, zijn geliefde in de armen sluiten en gewoon lol trappen.

Het verhaal doet er niet zo veel toe. Dat was bij Kazuaki’s vorige rolprent ‘Casshern’ ook al zo. De cineast is meer geïnteresseerd in actie, kitscherige kleding en overweldigende computereffecten. De dramatische momenten waarin geliefden om elkaar heen draaien zijn vermoeiend en halen de vaart uit de film. Ook een komisch bedoelde sidekick is eerder vervelend dan grappig. Toch dondert dat niet zoveel, want de escapades van Goemon worden in sneltreinvaart op je afgevuurd en zijn interessant genoeg om je twee uur lang te vermaken.

Dit is een vleesgeworden strip die volledig over de top gaat. Fans van animes en manga’s zullen smullen van dit energieke avontuur dat zichzelf soms net te serieus neemt. De gevechten zien er spectaculair en origineel uit. Helaas lijdt deze film net als de voorganger aan het CGI-virus en zie je dat er veel met een green screen gewerkt is. De computereffecten zijn zo overdadig dat je je afvraagt of Kazuaki er niet beter een volledig computergeanimeerde productie van had kunnen maken. De acteurs en de geanimeerde achtergronden botsen. De decors ogen klinisch en kil, ondanks de kleurenpracht.

Op momenten kijk je naar een op hol geslagen videospel. Mensen met een PlayStation zullen regelmatig aan games als ‘Shinobi’ en ‘Tenchu’ moeten denken. Dat de regisseur ook een groot fan is van films als ‘300’ en ‘Sin City’ kun je ook aan het kleurgebruik en de computergegeneerde decors aflezen. ‘The Legend Of Goemon’ heeft een hoop gebreken, maar dat wordt gecompenseerd door het toch wel bijzondere visuele jasje en het moordende tempo. En de ninja’s uiteraard! De pyjamamoordenaars zien er retestoer uit en elke film met de Japanse killers is al een kijkje waard.

Frank v.d. Ven