The Letter (1940)

Regie: William Wyler | 95 minuten | drama | Acteurs: Bette Davis, Herbert Marshall, James Stephenson, Frieda Inescort, Gale Sondergaard, Bruce Lester, Elizabeth Inglis, Cecil Kellaway, Victor Sen Yung, Doris Lloyd, Willie Fung, Tetsu Komai

‘The Letter’ is net geen Hitchcock, maar zeker wel familie. Het is een heuse film noir zoals deze in tijden van weleer gemaakt werden. Alle ingrediënten zijn aanwezig om je op het puntje van je stoel te krijgen: een mysterieuze maan, een exotische locatie in het voormalige Britse rijk en oplopende spanningen.

Dat is op zich een interessant gegeven: op het puntje van de stoel bij een filmklassieker. In films van vandaag de dag ben je net van de schrik bekomen van de ene explosie dan krijgt het verhaal alweer een verrassende wending. Als je dat soort spanning zoekt, dan zit je bij ‘The Letter’ verkeerd. Zoals het een klassieker betaamt, wordt de tijd genomen om het verhaal en de situatie neer te zetten. In de openingsscène zie je de rubberplantage bij nacht: arbeiders slapend in hun hangmatten, rubber wordt uit de bomen opgevangen en een blanke, bijna aristocratische dame. Zodra zij, Bette Davis natuurlijk, ten tonele verschijnt, begint het verhaal waar niets is wat het lijkt. Althans, in de setting van 1940.

De gesloten samenleving van blanke Engelsen in een kolonie is een andere dan die in een gemiddelde Vinex-wijk van nu. Het zijn de snobs die ’s avonds bij elkaar komen voor hun feestjes met andere Britten. De inheemse, oorspronkelijke bevolking is tweederangs en barbaars. Een vrouw die beweert in zelfverdediging haar belager neer te schieten is een heldin. Ze is Brits en blank, dus haar vrijspraak is vanzelfsprekend. Het toppunt van vernedering is een vrouw die gedwongen wordt te knielen, te buigen voor een inheemse vrouw. Met andere woorden: leef je in de tijd en plaats en het is genieten.

Bette Davis is terecht de grote naam op de aftiteling, maar de rol van Howard Joyce verdient ook een pluim. Hij heeft last van gewetensnood. Als vriend van de familie en advocaat neemt hij met de grootste vanzelfsprekendheid de taak op zich om Leslie Crosbie te verdedigen. Net als iedereen gaat hij uit van een makkelijke vrijspraak. Als de zaak een duistere kant blijkt te hebben, raakt hij in gewetensnood. Wat doe je allemaal voor vriendschap? Ga je zover dat het je eigen leven en carrière kan beschadigen?

De kracht van ‘The Letter’ is het simpele verhaal. Het geeft Bette Davis en James Stephenson de kans om zich uit te leven. Het verhaal begint zo simpel, maar niets ligt voor de hand. Let op de blikken van Davis als zich weer wendt tot haar haakwerk. Hoe ironisch, het wordt een sprei voor het echtelijk bed op de plantage.

Eline Lubberts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 mei 1947