The Longshots (2008)

Regie: Fred Durst | 91 minuten | drama, komedie, familie, sport | Acteurs: Ice Cube, Keke Palmer, Tasha Smith, Jill Marie Jones, Dash Mihok, Matt Craven, Glenn Plummer, Garrett Morris, Miles Chandler, Malcolm Goodwin, Michael Colyar, Dean Delray, Earthquake, Hugo Perez, Sheran Goodspeed Keyton, Greg Dorchak, Kofi Siriboe, Alan Aisenberg, Shane Kaufman, Malcolm Phillips, Justin Dale, Chloe Bridges, Debby Ryan, Wayne Dehart, Caleb Jones

Fred Durst is een veelzijdig mannetje. Kenden wij de zanger voorheen nog als de man die zong “Give me somethin’ to break”, nu krijgen we een heel nieuwe kant van de Limp Bizkit-frontman te zien. Een creatieve kant. Durst was naast zanger/rapper ook platenbaas en heeft zich nu gestort op een carrière in de filmwereld. Naast een aantal rollen als acteur (onder andere in de serie “Revelations”) betreft dit vooral een loopbaan als regisseur. Zijn debuutfilm ‘The Education Of Charlie Banks’ ontving veel positieve kritieken en liet zien dat Durst over de juiste vaardigheden beschikte. En nu is er dan ‘The Longshots’.

Het scenario van de film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de Amerikaanse Jasmine Plummer, een meisje uit een middelgroot Amerikaans stadje die bekendheid verwierf door een plek te veroveren als quarterback in het team van haar school en met dit team het te schoppen tot de halve finale van de nationale jeugdkampioenschappen. Zij was de eerste die dit ooit was gelukt. Natuurlijk een prachtige geschiedenis en koren op de molen voor de Amerikaanse filmindustrie waar zulke verhalen van fantastische persoonlijke triomfen altijd weerklank vinden. Een goed voorbeeld hiervan is de film ‘Remember the Titans’ met Denzel Washington waarin raciale vooroordelen als achterliggend thema meespeelden, en waarin een football team tegen alle verwachtingen in het kampioenschap behaalt. In ‘The Longshots’ zijn het echter sekseverschillen die meespelen.

Durst laat ook nu weer zien dat hij een goed regisseur is die weet hoe hij beelden tot leven moet brengen. Hij wordt hierbij geholpen door de charmante cast die naast Ice Cube bestaat uit een aantal iets minder bekende spelers. Zij brengen het verhaal met verve en weten de emoties die uit het verhaal spreken goed weer te geven. Toch is ‘The Longshots’ zeker geen geniale film. Er zijn wel degelijk minpunten te formuleren over Dursts tweede film. Ten eerste is er de clichématigheid van het verhaal. Een buitenbeentje dat haar verborgen talent ontdekt en onder begeleiding van een oudere mentor (die teert op vergane glorie) tot grote hoogten stijgt, is een gegeven wat al in veel films en verhalen is verteld. En passant leren we ook nog wat over (Amerikaanse) “family values”. Er zitten een aantal sentimentele clichés in de film die misschien beter weggelaten hadden kunnen worden. Ten tweede lijkt de 91 minuten die de film duurt te kort om het verhaal recht te doen. Als voorbeeld geldt het plotgegeven met de vader van Jasmine (die haar verlaten heeft), dat maar heel summier wordt uitgewerkt.

‘The Longshots’ is een “feelgood”-film voor het hele gezin en hij bezorgt de kijker wel degelijk een goed gevoel. Maar dit betekent ook dat hij nergens uit de bocht loopt en dat er geen onvertogen woord valt. Zeker, het verhaal van Jasmine Plummer is een mooi en inspirerend verhaal over een meisje dat ondanks alle vooroordelen en tegenwerking precies datgene doet wat zij wil doen. Een mooi voorbeeld van prille emancipatie maar als film erg tam en ongevaarlijk. Durst laat zien dat hij wat in zijn mars heeft. Hopelijk wordt zijn volgende film er eentje waar hij wat meer de grenzen opzoekt.

Joost Hoedemaeckers