The Lookout (2007)
Regie: Scott Frank | 99 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Joseph Gordon-Levitt, Jeff Daniels, Matthew Goode, Carla Gugino, Bruce McGill, Isla Fisher, Alberta Watson, Alex Borstein, Sergio Di Zio, David Huband, Laura Vandervoort, Greg Dunham, Morgan Kelly, Aaron Berg, Tinsel Korey, Suzanne Kelly, Brian Roach, Martin Roach, Ofield Williams, Julie Pederson, Stephen Eric McIntyre, Janaya Stephens, Marc Devigne, Courtney-Jane White, Thanya Romero, Tracy McMahon, Gordie Farrell, Toni Reimer, Ted Felbel, Charles Crossin, Chuck Robinson, Kalyn Bomback, John Bluethner, Leslie Bais, Harry Nelken
Wie had ooit gedacht dat acteur Joseph Gordon-Levitt, die bekend werd door het luchtige personage Tommy Solomon uit de comedyserie “3rd Rock from the Sun”, uit zou groeien tot één van de beste, meest veelbelovende dramatische acteurs van zijn generatie? Want zo mag hij onderhand wel gekwalificeerd worden na zijn superlatieve rollen van de laatste jaren. In 2004 excelleerde hij in de gedurfde rol van tienerprostitué Neil in Gregg Araki’s ‘Mysterious Skin’; in 2005 maakte hij indruk in de rol van Brendan in de moderne, hippe film noir ‘Brick’. En in 2007 is er dan ‘The Lookout’, waarin Gordon-Levitt wederom de sterren van de hemel speelt als Chris Pratt, een populaire student die na een tragisch ongeluk problemen heeft de dingen op een rijtje te zetten. En natuurlijk worstelt hij met de schuldvraag met betrekking tot de mensen die door het door hem veroorzaakte ongeluk zijn verwond of zelfs omgekomen. Gordon-Levitt is met afstand de belangrijkste reden om de film te gaan zien. Hij geeft een personage dat makkelijk melodramatisch of “gimmicky” had kunnen worden, subtiliteit en dramatische diepgang.
Chris heeft moeite met het ordenen van handelingen, en moet hierdoor therapie volgen in een centrum voor zelfstandig wonen. Simpele dingen als het vertellen hoe zijn dag is verlopen, bezorgen hem al problemen. Gelukkig is er, naast het centrum, ook nog Chris’ blinde huisgenoot Lewis – een mooie, grappige, en non-sentimentele rol van Jeff Daniels – die hem hiermee wil helpen. Een handige tip die hij hem geeft is om informatie te rangschikken in een verhaal. Immers, “alles is een verhaal”, zo stelt Lewis, “Het helpt ons om de wereld te begrijpen”. Een andere cruciale tip van Lewis is om bij het einde te beginnen, en zo terug te werken naar het begin. Waar moet je uitkomen? Grappig is de scène waarin hij Chris aanspoort om het sprookje van Goudhaartje op deze manier te reconstrueren. En uiteraard blijken deze tips van onschatbare waarde bij het later opduikende actiethriller element.
Eigenlijk is het jammer dat de film op deze manier teveel een conventioneel verhaal wordt, hoe belangrijk deze vorm volgens Lewis ook is voor informatie-ordening. Dit zorgt ervoor dat de laatste acte van de film wat verzandt in clichés en onwaarschijnlijkheden. Ook wordt het einde wel wat erg netjes afgerond. Niet dat dit de film veel naar beneden haalt. Een grote kracht van de film is het feit dat de dramatische ontwikkeling van Chris altijd centraal blijft staan en de motor is van alle gebeurtenissen. De verrassend laat in de film verschijnende bankoverval-plot heeft dramatisch gezien betekenis, vanwege Chris’ motivatie hiervoor. Hij wil (middels het geld van de overval) controle krijgen over zijn leven, dat nu van los zand aan elkaar lijkt te hangen. Financieel en op relationeel gebied lijkt hij geen rooskleurige toekomst te hebben. Tekenend is de scène waarin “deputy doughnut” (“agent donut”), de agent die hem iedere avond bij de bank donuts komt brengen, achteloos opmerkt dat Chris blij mag zijn, dat híj zich nooit zorgen hoeft te maken over gezeur met zwangerschappen en kinderen (waar de agent nu wél mee te maken heeft). Het is als een mild, opbeurend grapje bedoeld, maar Chris is er duidelijk door aangedaan. Het is één van de speldenprikjes die hem er uiteindelijk toe aanzetten om met een bende bankrovers “in zee te gaan”.
Zoals gezegd, ‘The Lookout’ is niet perfect. Het thriller-aspect is voorspelbaar en valt uit de toon bij de realistische benadering van wat ervoor kwam. Ook is het jammer dat een belangrijk vrouwelijk personage vrij plotseling, zonder uitleg, van het toneel verdwijnt. Maar dit zijn in feite kleine punten van kritiek op een film die in zijn dramatiek overtuigt, wat weer vooral te danken is aan de uitstekende vertolking van Joseph Gordon-Levitt. Een acteur om in de gaten te houden.
Bart Rietvink
Waardering: 4
Bioscooprelease: 30 augustus 2007