The Lost Boys (1987)
Regie: Joel Schumacher | 88 minuten | horror, thriller, komedie | Acteurs: Jason Patric, Corey Haim, Dianne Wiest, Barnard Hughes, Edward Herrmann, Kiefer Sutherland, Jami Gertz, Corey Feldman, Jamison Newlander, Brooke McCarter, Billy Wirth, Alex Winter, Chance Michael Corbitt, Alexander Bacan Chapman, Nori Morgan, Todd Feder, Christopher Peters, Keith Butterfield, Gerald Younggren, Eric Graves, J. Dinan Myrtetus, Kelly Jo Minter, Timmy Capello, Jim Turner, Toney Cain, Melanie Bishop, Jane Bare, B. Lowenberg, Inez Pandalfi, Cody, Folsom
In deze film is het gevaar afkomstig van vampiers die met hun bloedzuigende activiteiten het plaatsje Santa Carla onveilig maken. Ook hier zijn de onheilsvoorspellende tekenen legio. De vele aanplakbiljetten met ‘missing child’ en ‘missing’ doen al direct de nodige vermoedens ontstaan en ook de daarna gemaakte opmerkingen laten niet veel ruimte voor twijfel bestaan: ‘…is it true that Santa Carla is the murder capital of the world?…’, ‘…there are some bad elements around here…’, ‘…if all the corpses buried around here was to stand up all at once we’d have one hell of a population problem…’. De nodige slachtoffers laten niet lang op zich wachten en verdere duistere tijden liggen dan ook op veelbelovende wijze in het verschiet.
Wat echter ook snel duidelijk wordt is dat de geloofwaardigheid van het een en ander ver te zoeken is. Ondanks de vele vermisten in de omgeving gaan de plaatselijke vampiers onverdroten voort met slachtoffers maken, niet gehinderd door enig ingrijpen van welke autoriteit dan ook. De enigen die zich geroepen voelen hen te stoppen zijn de ‘weirdo’-broertjes Frog. En met hun opkomst wordt nog eens bevestigd wat daarvoor al langzaam duidelijk werd en dat is dat het in deze film om een mix van horror en komedie gaat waarbij de amusementswaarde van het gehele gebeuren voorop staat en er aan het verhaal en het ontbreken van logica niet te zwaar getild moet worden.
Ook de verdere ontwikkelingen zijn ondergeschikt gemaakt aan het entertainment dat in deze film boven alles voorrang heeft: de hallucinaties die een vampier bij iemand kan oproepen? Michael die langzaam in een vampier verandert alleen doordat hij het bloed van een vampier heeft gedronken? Het doorzichtig spiegelbeeld dat hij daarbij heeft? Zijn nachtelijke zweefpartij in zijn slaapkamer en rond zijn huis? Een vampier die ongevoelig is voor knoflook ondanks dat hij is uitgenodigd binnen te komen? Deze en andere ontwikkelingen zullen diverse kijkers, en met name de vampierfans, wellicht achter de oren doen krabben. Maar de manier waarop het een en ander is vormgegeven is geslaagd te noemen, doet geen afbreuk aan deze film maar draagt bij aan de instandhouding van het verhaal en zorgt op de gewenste wijze voor de totstandkoming van de nodige humor en spanning die in ruime mate voorhanden is.
Ook de nodige horror is daarnaast aanwezig, met name wanneer de bende vampiers hun slachtoffers maken. Hoewel dit in het begin vrij beperkt in beeld komt en hierbij allereerst ook het grootste deel aan de verbeelding van de kijker wordt overgelaten, vergoeden latere confrontaties voor wat betreft de nodige speciale effecten veel. En wat dit betreft geldt, evenals voor de spanning en de humor in deze film, dat hoe verder men in het verhaal komt, hoe geslaagder het overkomt. Met name wanneer Sam en Michael met de gebroeders Frog tegen de bende vampiers ten strijde trekken worden de nodige registers opengetrokken. Waarbij het, voor de kijker dan, een aangename wetenschap is dat ‘no two bloodsuckers go out the same way’, waardoor onze helden gedwongen zijn met een scala aan verschillende wapens aan de vampiers weerstand te bieden wat op zijn beurt weer leidt tot de nodige speciale effecten met spietsende, vlammende en explosieve taferelen. Hoewel deze geslaagd overkomen wordt het qua horror nergens ijzingwekkend. Bovenal overheerst de humor in het hele gebeuren, wat echter niet ten koste gaat van de spanning en de heftigheid van de diverse confrontaties zelf.
Minpunt van deze productie is dat de rol van de vampiers onderbelicht blijft. De voornaamste vampier David, vormgegeven door Kiefer Sutherland, is weliswaar prominent aanwezig, maar dan vooral doordat de overige vampiers oninteressante achtergrondfiguren zijn en blijven. De spanning die in deze film tot stand komt wordt dan ook niet zozeer veroorzaakt doordat de vampiers, behalve in de slotscènes dan, een werkelijk grote dreiging uitstralen. Daarentegen wordt dit voor het grootste deel veroorzaakt door de identificatie en het medeleven dat gedurende het verhaal met name met Michael en Sam tot stand komt en door de fysieke confrontaties die ze in een later stadium met de bende vampiers hebben. De nodige horror is in deze film wel degelijk aanwezig, maar een prominenter optreden en uitwerking van de karakters van de diverse vampiers had hun dreiging en daarmee het horrorgehalte van deze productie op aanbevelenswaardige wijze op kunnen schroeven.
Ondanks het bovenstaande minpunt zorgt de mix van spanning, horror en humor ervoor dat deze film geslaagd is in zijn opzet. Een film die weliswaar niet als een van de beste in zijn soort de geschiedenis in zal gaan, maar niettemin garant staat voor het nodige gewenste entertainment.
Frans Buitendijk
Waardering: 3.5