The Mad (2007)
Regie: John Kalangis | 83 minuten | horror, thriller, komedie | Acteurs: Billy Zane, Maggie Castle, Shauna MacDonald, Evan Charles Flock, Jordan Madley, Ian McPhail, Rothaford Gray, Matthew Deslippe, Christopher Gross, Angela Maiorano, Kara Wooten, Allan Price, Michael Rhoades, James Binkley, Sean Orr
Als je afgaat op de hoes van het dvd-doosje zou je de indruk kunnen krijgen dat je met een duistere, gruwelijke en sinistere zombiefilm te maken hebt. Niets is echter minder waar. ‘The Mad’ is allesbehalve een serieuze, maatschappijkritische film à la George A. Romero, maar eerder een horrorkomedie van het type ‘Shaun of the Dead’, ‘Santa’s Slay’ of ‘Idle Hands’. De ellende begint als klanten van een provinciaals wegrestaurant na het eten van plaatselijke hamburgers veranderen in mensenetende zombies. Een dubieus goedje, dat de plaatselijke veeboer toevoegt aan het voedsel van zijn koeien, brengt dit uiterst bizarre effect teweeg. De arts Jason Hunt besluit om op doorreis met zijn nieuwe vlam, zijn dochter en diens vriend precies op deze plek des onheils een tussenstop te maken. Als snel zien ze zich dan ook gedwongen om op de vlucht te slaan voor de zich in rap tempo vermeerderende zombies.
‘The Mad’ is waarschijnlijk zo’n typische film die nogal wat gemengde gevoelens zal oproepen en waarvoor je als kijker enigszins in de stemming moet zijn. Het is namelijk een productie die nogal wat melige en zwarte humor bevat. Zo zijn bepaalde stukken besmet vlees bijvoorbeeld in staat om te bewegen en daadwerkelijk mensen aan te vallen. Ook de scène waarin de hoofdrolspelers een heel debat voeren over de definitie van het woord zombie en wat een zombie nou precies is, vormt een grappig hoogtepunt. Billy Zane lijkt zich erg thuis te voelen in zijn rol als cynische en grappige pseudoheld die tussen het liquideren van zombies door probeert om de lichtelijk problematische relatie met zijn dochter te verbeteren. Niet alle grappen of grappig bedoelde sequenties zijn even geslaagd te noemen, maar liefhebbers van cynische en zwarte humor met een knipoog zullen een glimlach op zijn tijd niet kunnen onderdrukken. Naast alle grappen en grollen is ‘The Mad’ zeker ook niet gespeend van het nodige bloedvergieten. Zo laat de film bijvoorbeeld zien hoe je werktuigen als een riek of een tennisracket als effectieve wapens kunt gebruiken. Het belangrijkste manco van ‘The Mad’ is dat de leuke en actierijke scènes zich vrijwel allemaal in het middenstuk van de film afspelen. Het begin is te traag en het slot gaat een beetje als een nachtkaars uit. Voor de balans was het dus beter geweest als de makers de betere delen wat meer over het geheel hadden uitgespreid.
Een goede film in de klassieke betekenis van het woord is ‘The Mad’ zeker niet. Dit is echter ook niet de bedoeling geweest van de makers, die duidelijk een zwarte horrorkomedie voor ogen hadden die eigenlijk met het verstand op nul bekeken moet worden. Vanuit dit standpunt bezien is ‘The Mad’ uiteindelijk wel een aardige en vermakelijke film geworden, al hebben de makers wel de pech dat hetzelfde trucje in films als ‘Shaun of the Dead’ en ‘Idle Hands’ al eerder en beduidend beter is uitgevoerd.
Frank Heinen