The Man from Nowhere – Ajeossi (2010)
Regie: Jeong-beom Lee | 114 minuten | actie, thriller, misdaad | Acteurs: Bin Won, Sae-ron Kim, Hee-won Kim, Hyo-seo Kim, Seong-oh Kim, Tae-hoon Kim
Met meer dan 6 miljoen bezoekers was ‘The Man from Nowhere ‘ het grootste kassucces van de Koreaanse cinema in 2010. Deze prent heeft niet het verrassende van ‘Oldboy’ of de bloedstollende impact van ‘The Chaser ‘maar toch is dit een verdomd goeie thriller die nog maar eens bewijst dat er bij de Koreanen heel wat talent rondloopt dat erin slaagt om de Amerikaanse filmmachine een hak te zetten met een onvervalste blockbuster.
Cha Tae-sik is een vreemde snuiter die in een appartementsgebouw een pandjeshuis openhoudt. De enige die hij toelaat in zijn gesloten universum is het kleine verwaarloosde meisje So-mi. De drugsverslaafde moeder van het meisje durft het aan om op een avond met de drugs van een gangster aan de haal te gaan. Terwijl Tae-sik dik tegen zijn zin bij de zaak betrokken raakt gaan de gangsters op zoek naar hun waar. Dat gaat uiteraard gepaard met de nodige wrede represailles waarbij de moeder vreselijk toegetakeld wordt en So-mi spoorloos verdwijnt. Na deze gebeurtenis ontbindt Tae-sik zijn duivels en wordt zijn ware identiteit onthuld.
Heel origineel kunnen we het verloop van deze prent niet noemen. Maar het is net de verdienste van regisseur Jeung-Beom Lee dat hij de zichtbare banaliteiten als vuurpijlen in de lucht schiet en voor absoluut vuurwerk zorgt. Lee beheerst perfect de kunst om het evenwicht te vinden tussen dramatische momenten en de actietaferelen. Maar hij overdrijft nergens en dat terwijl ‘The Man from Nowhere’ pas zijn tweede film is. Ook een pluspunt zijn de bij momenten erg fraai gestileerde beelden. Het kwik van de geweldmeter stijgt behoorlijk maar dat zijn we ondertussen al gewend van Koreaanse cineasten. De grootste troef is echter het charisma van hoofdrolspeler Won Bin die kort van stof is maar zelfs met zijn non-verbale communicatie voor kippenvel zorgt.
De inbreng van een veel personages en namen bemoeilijkt een vlot wegkijkend plotverloop maar dan heeft de kijker tenminste een reden om deze aanrader nog een tweede keer te bekijken.
Jochem Geelen