The Marksman (2021)

Recensie The Marksman CinemagazineRegie: Robert Lorenz | 106 minuten | actie, drama | Acteurs: Liam Neeson, Katheryn Winnick, Teresa Ruiz, Juan Pablo Raba, Jacob Perez, Dylan Kenin, Luce Rains, Chase Mullins, Christopher Mele, Grayson Berry, David DeLao, Esodie Geiger, Gonzalo Roble,s Kellen Boyle, Sean A. Rosales, Elias Gallegos, Dustin Pennington, Amber Midthunder, Charles David Richards, Roger Jerome

Over de opmerkelijke transformatie van Liam Neeson, die zich van de prijswinnende rollen in alom geprezen historische drama’s als ‘Schindler’s List’ (1993), ‘Nell’ (1994) en ‘Michael Collins’ (1996) ontpopte tot een ware badass actieheld op leeftijd, is al veel gezegd en geschreven. In zekere zin is hij de troonopvolger van Clint Eastwood, die gedurende zijn carrière eveneens patent lijkt te hebben op geharde, norse eenlingen met het vizier op scherp maar het hart op de juiste plek en zeker nu de jaren écht hard gaan tellen speelt Clint eigenlijk alleen nog maar dat soort personages (onder meer in ‘Gran Torino’ (2008), ‘Trouble with the Curve’ (2012) en ‘The Mule’ (2018)). Grimmige, zwijgzame en onverzettelijke helden tegen wil en dank, die vaak zijn blijven hangen in de tijd dat mannelijkheid nog een deugd was en wars zijn alles wat met vooruitgang te maken heeft.

Neeson speelt precies zo’n Eastwood-personage in ‘The Marksman’ (2021), een actiethriller die geschreven en geregisseerd werd door Robert Lorenz. Die naam doet misschien niet direct een belletje rinkelen, maar Lorenz heeft een prachtig cv opgebouwd als producent van onder meer ‘Flags of Our Fathers’, ‘Letters from Iwo Jima’ (beide 2006), ‘Changeling’ (2008) en ‘Invictus’ (2009) en assistent-regisseur van films als ‘The Bridges of Madison County’ (1995), ‘True Crime’ (1999), ‘Mystic River’ (2003), ‘Million Dollar Baby’ (2004) en ‘American Sniper’; allemaal aan de zijde van… Daar is hij weer: Clint Eastwood. De eerste film die hij zelf regisseerde was bovendien ‘Trouble with the Curve’, waarin Clint de hoofdrol speelt. Dat hij Jim Hanson, het hoofdpersonage uit ‘The Marksman’ schreef met Eastwood in gedachten, zal niemand verbazen. Neeson past de rol van zwijgzame ex-marinier die zijn oude dagen slijt op een afgelegen ranch aan de grens met Mexico, met als enige kompaan een oude hond, als een handschoen. Zijn echtgenote is nog niet zo lang geleden overleden en door alle dure ziekenhuisrekeningen die hij heeft moeten betalen, heeft moeite om financieel het hoofd boven water te houden. Zijn ranch dreigt hem te worden afgenomen, dus probeert hij zijn zorgen weg te drinken in de plaatselijke bar.

Aan de andere kant van de grens zien Rosa (Teresa Ruiz) en haar jonge zoon Miguel (Jacob Perez) zich genoodzaakt naar Amerika te vluchten, nadat Rosa’s broer Carlos (Alfredo Quiroz) in conflict is gekomen met een berucht drugskartel. De meedogenloze leider van het kartel, Mauricio (Juan Pablo Raba) zit het al op de hielen, als ze net op tijd een gat in het hek op de grens vinden. Aan de andere kant rijdt Jim hen nietsvermoedend tegemoet. Als de gang begint te schieten, springt de onverschrokken Jim in de bres voor moeder en zoon. Moeder raakt echter in het schietgeweld zwaargewond. Vlak voor ze sterft smeekt ze Jim om haar zoon naar een familielid in Chicago te brengen. Eigenlijk wil hij Miguel afleveren bij de grenspolitie, waar zijn stiefdochter Sarah (Katheryn Winnick) werkt. Maar als hij verneemt dat Mauricio en zijn mannen de grens al over zijn en de jacht op Miguel geopend hebben, besluit hij de jongen mee te nemen op een roadtrip richting Chicago. Mauricio, die het niet zozeer om de jongen gaat maar vooral om de tas met geld die hij bij zich draagt, zet de achtervolging in en is niet van plan los te laten voor hij zijn buit binnen heeft.

De roadtrip van Neeson en zijn jonge passagier verloopt precies zo voorspelbaar als je op voorhand denkt. Van enige vorm van originaliteit of creativiteit is in het scenario van ‘The Marksman’ dan ook geen enkele sprake. De uitvoering is degelijk, maar niet meer dan dat. Precies wat je van een genrefilm als deze verwacht. Wat ‘The Marksman’ vooral genietbaar maakt is de aanwezigheid van Neeson. Natuurlijk hebben we hem vaak genoeg de rol van met scherp schietende oude mopperaar zien spelen – de laatste jaren zien we niet anders van hem – maar de Ierse acteur heeft het portretteren van de badass op leeftijd haast tot kunst verheven. Vooral in zijn interactie met de jonge Jacob Perez (die hier zijn debuut maakt) sijpelt door dat Neeson behalve ‘badass’ ook gewoon een heel goede acteur is, die ook heel subtiel uit de hoek kan komen. Dat maakt hem het ultieme type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Hij warmt langzaam en op geloofwaardige wijze op voor de jongen. Tussen de bedrijven door zorgt Jim met zijn ouderwetse way of life voor enkele luchtige momenten, bijvoorbeeld in de scène waarin hij bij een tankstation op zoek gaat naar een wegenkaart en het tienermeisje aan de kassa geen idee heeft waar hij het over heeft.

‘The Marksman’ volgt de vertrouwde paden van de actiethriller, maar stijgt dankzij de aanwezigheid van Neeson toch boven het gemiddelde uit. De boomlange Ierse acteur, die vrijwel al zijn stunts, ondanks zijn leeftijd van bijna zeventig jaar, zelf doet, geeft de actieheld-tegen-wil-en-dank net even een extra laag mee. Wat zouden we hem graag nog eens in een ander film zien dan alleen maar actiethrillers! Maar kennelijk geniet Neeson zo van zijn onverwachte carrièrewending als veteraan-actieheld dat hij ermee doorgaat tot hij het niet meer trekt. En waarom eigenlijk ook niet?

Patricia Smagge

Waardering: 3

VOD-release: 20 april 2021 (Prime Video)
DVD- en blu-ray-release: 24 november 2021