The Marsh King’s Daughter (2023)
Regie: Neil Burger | 109 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Daisy Ridley, Ben Mendelsohn, Brooklynn Prince, Gil Birmingham, Caren Pistorius, Garrett Hedlund, Joey Carson, Joshua Peace, Pamela MacDonald, Dan Abramovici, Sophia Walker, Yanna McIntosh, Ash Catherwood, Toby Proctor, Blair Johannes, Cotton Mather, Lee Villeneuve, Thomas Kane
‘The Marsh King’s Daughter’ is een psychologische thriller die sjokkend naar een einde toewerkt. Door dit tempo leunt de suspense voornamelijk op filmmuziek alleen. Dat voelt op momenten net iets té geforceerd en zal de doorwinterde thrillseeker niet overtuigen. Daarmee doet deze film zichzelf tekort, want het gelijknamige boek was in 2017 één van de beste thrillers van het jaar. Maar waar de kijker mogelijk aan spanning te kort komt, zal de prachtige wildernis als toneel voor de hoofdpersonages veel goed maken. De productie van deze film vond namelijk plaats op de meest geïsoleerde plekken van Noord Ontario, wat een perfecte vervangende locatie bleek voor de marshlands van Michigans bovenste schiereiland. Daar waar de gebeurtenissen van ‘The Marsh King’s Daughter’ zich afspelen.
De jonge Helena (Brooklynn Prince) groeit op in de marshlands van Michigan met een eigenzinnige en ogenschijnlijk liefdevolle vader, Jacob (Ben Mendelsohn) en een teruggetrokken moeder, Beth (Caren Pistorius). Haar leven tot dan blijkt een leugen, want haar vader, de Marsh King, ontvoerde haar moeder en dwong hen om met hem in de wildernis te wonen. Een aantal tientallen jaren later leeft de volwassen Helena (Daisy Ridley) een zo normaal mogelijk bestaan met haar verleden diep opgeborgen in haarzelf. Wanneer haar vader ontsnapt uit de gevangenis moet Helena echter haar verleden onder ogen zien, want de Marsh King jaagt op zijn belangrijkste bezit: zijn familie.
Deze film is net te traag voor een plot dat weinig onverwachte wendingen heeft. Ondanks de kwetsbare en geslepen acteerprestaties van Ridley en Mendelsohn respectievelijk, passend bij een psychologische thriller, zijn er momenten die door het tempo niet intrigeren. Zo staat Helena gevoelsmatig eindeloos in haar deuropening de duisternis in te staren, terwijl de kijker dan al kan raden dat de Marsh King zich daar niet (meer) schuilhoudt. Wanneer de filmmuziek, op zichzelf mooi gecomponeerd, jou vervolgens ook nog naar het puntje van je stoel wil krijgen, leun je vanzelfsprekend eerder achterover denkend: kunnen we door alsjeblieft?
Kom voor de beloofde spanning, maar blijf voor de verrassende schoonheid van de marshlands. Natuur speelt namelijk niet alleen een grote rol in het verhaal van Helena en de Marsh King, maar ook in dat van de productie van ‘The Marsh King’s Daughter’. Zo moesten cast en crew voor sommige opnames bijna 2 uur de ongeschonden wildernis van Noord Ontario intrekken om op locatie te komen. Deze buitengewone toewijding wordt beloond, want het resultaat is groots opgezette establishing shots zwevend over de moerassen en totaalshots met watervallen of het opdoemende woud in de achtergrond. Daardoor is het exterieur van deze film niet alleen geloofwaardig ongerept, maar ook werkelijk waar prachtig om naar te kijken.
De ‘The Marsh King’s Daughter’ doet de natuur eer aan. Maar deze film vergeet echter een passend vervolg te geven aan de titel “één van de beste boeken van 2017”.
Jannick Engel
Waardering: 3
Bioscooprelease: 6 juni 2024