The Matador (2005)
Regie: Richard Shepard | 96 minuten | drama, thriller, komedie, misdaad | Acteurs: Pierce Brosnan, Greg Kinnear, Hope Davis, Adam Scott, Portia Dawson, Philip Baker Hall, Jonah Meyerson, Wiveca Bonerais, Israel Tellez, Guillermo Ruiz, Hanny Sáenz
In de beginscène van ‘The Matador’ worden we getrakteerd op een bekend gezicht: is dat niet Bond, James Bond? Maar de goede man heeft een snor en een klein buikje en hij ligt er wel erg onbevallig bij. Wacht, er ligt in elk geval een mooie vrouw naast hem. Bond gaat zijn teennagels lakken met haar nagellak, lichtelijk vervreemdend, maar het zal wel een Britse kwaal zijn. Och nee, de mooie vrouw blijkt ook nog een hoer.
Het moge duidelijk zijn, Pierce Brosnan is in ‘The Matador’ geen perfecte held. Zijn personage Julian Noble is een huurmoordenaar en een vrouwenversierder, maar dan wel een hele sneue, een beetje een vies mannetje eigenlijk. Julian is grof, egoïstisch en hij valt op jonge meisjes én jongetjes (al zien we alleen dat eerste ook werkelijk verbeeld). Dit gegeven van anti-typecasting is op zichzelf al genoeg voer voor een vermakelijke film, maar dan speelt ook nog eens het contrast tussen de ongepolijste Julian en de keurige Danny Wright (Greg Kinnear). De twee ontmoeten elkaar in Mexico City op Julians verjaardag. Julian voelt zich nogal eenzaam en Danny heeft problemen met zijn ‘pitch’ voor een Mexicaans bedrijf, dus een gezamenlijk dronkenschap is snel gecreëerd. Samen gaan de twee naar een stierengevecht (wees gerust, er zijn niet speciaal voor deze film stieren verminkt of vermoord) en Julian vertelt Danny zijn beroep, met een mooi eufemisme: ‘facilitator of fatalities’. Zij zien elkaar maandenlang niet, maanden waarin Julian van de ene naar de andere wereldstad reist (met grote gekleurde letters passeren onder andere Sydney, Wenen en Budapest) en merkt dat het moorden hem steeds zwaarder valt. Julians opdrachtgevers nemen hem dit niet in dank af en al snel staat hij zelf op een zwarte lijst. Julian besluit dan zijn enige vriend Danny op te gaan zoeken in Denver. Als hij ook nog eens zeer gecharmeerd is van Danny’s vrouw Bean ontstaat een behoorlijk gespannen situatie.
Het sterkste van deze zwarte komedie is de karakterschets van Julian en Danny en de botsing en verschuiving van die twee karakters. Brosnan en Kinnear laten zeer duidelijk zien dat ze kunnen acteren. Ongemakkelijke situaties voelen ook echt ongemakkelijk en de humor blijft voortdurend aanwezig zonder een moment flauw te worden. Het camerawerk is helemaal in orde. Leuk detail is het feit dat ‘The Matador’ helemaal in Mexico is opgenomen, dus als je het ziet sneeuwen in Denver of ballerina’s ziet dansen in Boedapest: allemaal studiowerk. Dit is zeer knap gedaan, geen moment heb je het idee dat wat je ziet ‘nep’ is. Shepard heeft gekozen voor felle kleuren, wat goed aansluit bij de Mexicaanse sfeer. Alleen de verhaallijn blijft ietwat achter. Sommige aspecten zijn niet helemaal goed uitgewerkt en je hebt het idee dat er meer van gemaakt had kunnen worden. Maar ‘The Matador’ is een intelligente komische film met goed acteer- en camerawerk en ook nog eens een leuke soundtrack, zeker de moeite waard om te gaan kijken.
Emy Koopman