The Men Who Stare at Goats (2009)

Regie: Grant Heslov | 90 minuten | komedie | Acteurs: George Clooney, Ewan McGregor, Jeff Bridges, Kevin Spacey, J.K. Simmons, Robert Patrick, Stephen Root, Stephen Lang, Rebecca Mader, Glenn Morshower, Terry Serpico, Nick Offerman, Merik Tadros, Robert Curtis Brown, Matt Newton, Arron Shiver, Tim Griffin, Brad Grunberg, Billy Lockwood, Steve Witting, Joelle ten Damme  

We bevinden ons in een kleine ruimte op een legerbasis. We zien een man op een stoel. Hij concentreert zich, kijkt intens, gespannen. De man heeft een duidelijke focus op…. Ja op wat eigenlijk? De camera draait en we zien…. een boze geit met lange oren en kwaadaardige ogen, nonchalant kauwend op een stukje groen zoals een echte herbivoor betaamd. Lyn Cassady (George Clooney) kijkt de geit nog twintig seconden overspannen aan, voordat deze abrupt met een val van negentig graden dood op de grond ploft. Het nut ervan is ver te zoeken, maar het is een bijzondere techniek. Deze zogenaamde staartechniek is één van de vele telepathische krachten van de mannen van Bill Jango (Jeff Bridges), die een paranormale legereenheid leidt in de tijden van de jaren zeventig. Al is het voornamelijk Lyn die bij iedere oefening lijkt te slagen, in tegenstelling tot Larry Hooper (Kevin Spacey), die op verschillende manieren de eenheid probeert te saboteren. Jedi’s noemen zij zichzelf. Ze dienen alles te zijn wat ze kunnen zijn. En ja, veel vager dan dit wordt het ook nog eens.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat we met een bizar plot te maken hebben. Juist vanwege dit gegeven heeft de filmmaker de eerste 20 minuten zeker nodig om uit te leggen hoe het allemaal zo gekomen is. Zo beginnen we met een aantal flashbacks naar het leven van Bill Jango, waarin we zien hoe de nieuwe legereenheid tot stand komt. Vervolgens wisselen heden en verleden zich af door scènes met vooral Lyn Cassady op de legerbasis in vroegere tijden en scènes met de journalist Bob Wilton (Ewan McGregor) in de tegenwoordige tijd, die tevens de verteller van het verhaal is. Het karakter van Bob zal voornamelijk bedacht zijn om nog enige acceptabele verhaallijn toe te voegen aan een potpourri van absurdisme. Bob is namelijk maar een gemiddeld persoontje, heeft een relatie met zijn high school sweetheart die het eigenlijk niet echt meer met hem ziet zitten, en om zich heen begint te rotzooien. Om zijn liefje niet te verliezen en te bewijzen dat Bob geen zwak zusje is, vertrekt hij naar Irak. De meeste tijd daar brengt hij vol zelfmedelijden door op een hotelkamer, totdat hij kennismaakt met Lyn Cassady – een man met een missie. Omdat Bob een spannend en onthullend verhaal voor ogen heeft, vervolgen de twee vanaf nu samen hun weg. Ook schijnen Lyn en Bob een diepere verbintenis met elkaar te hebben.

Waar Ewan McGregor gewoon netjes zijn personage neerzet in de film, acteert George Clooney een figuur die stiekem in de verte wat doet denken aan John Cleese. Zeker vanwege de uiterlijke kenmerken (Clooney met Snor, rimpels op het voorhoofd) maar ook vanwege de lichaamstaal en de droge interactie met McGregor. Let vooral ook op de scène in de auto in de woestijn, waarin Clooney de ‘twinkel-oog-strategie’ toepast op McGregor. ‘The Men Who Stare at Goats’: een titel waarbij je wellicht een mooi verhaal had verwacht over cultuur en Arabische boeren. Welnee, we hebben te maken met een droogkomische gekte, waarin je je moet laten onderdompelen en vergeet vooral niet van te voren al een beetje melig te zijn, dat strekt wel tot de aanbeveling.

Tristan van der Linden

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 januari 2010