The Midnight Sky (2020)

Regie: George Clooney | 118 minuten | drama, fantasie, science fiction | Acteurs: George Clooney, Felicity Jones, David Oyelowo, Caoilinn Springall, Kyle Chandler, Demián Bichir, Tiffany Boone, Sophie Rundle, Ethan Peck, Tim Russ, Miriam Shor, Lilja Nótt Þórarinsdóttir, Hanna María Karlsdóttir, Atli Oskar Fjalarsson

Het einde der tijden. Er zijn heel wat filmmakers die met dat thema aan de haal gaan. En het zal niemand verbazen als de coronapandemie een nieuwe reeks apocalyptische drama- en sciencefictionfilms oplevert. Nog nét voor de wereld vanwege het coronavirus kwam stil te staan, maakte George Clooney ‘The Midnight Sky’ (2020), naar de roman ‘Good Morning, Midnight’ van Lily Brooks-Dalton. Clooney regisseerde de film niet alleen, maar produceerde deze ook én kroop in de huid van Augustine Lofthouse, de knorrige wetenschapper die als enige is achtergebleven op de planeet Aarde, na een niet nader bij naam genoemde catastrofe die onze prachtige planeet binnen nu en dertig jaar compleet onbewoonbaar maakt. Augustine is ernstig ziek en verwacht toch niet lang meer te leven. Bovendien heeft hij zich zijn hele leven volledig toegewijd aan zijn werk; in tegenstelling tot zijn collega’s van het observatorium op de Noordpool, heeft hij geen familie naar wie hij toe kan om zijn laatste dagen te slijten en het einde der tijden mee op te wachten. Dus blijft hij alleen achter. Of is hij toch niet helemaal alleen…?

Terwijl Augustine zijn dagen in het observatorium slijt met whisky drinken, zichzelf dialyseren, hier en daar een pilletje wegslikken en proberen contact te zoeken met eventuele bemande ruimte-expedities, om hen te waarschuwen dat ze vooral níet naar de Aarde terug moeten keren, slaat de vergeetachtigheid en paranoia toe. Nadat hij in allerijl een vuurtje moet blussen die ontstaan is door zijn eigen nalatigheid, ontdekt hij een verstekeling in het observatorium: een jong meisje (Caoilinn Springall) dat luistert naar de naam Iris maar dat geen woord zegt. Hoewel Augustine helemaal niet op gezelschap zit te wachten, raakt hij langzaam maar zeker toch gesteld op haar aanwezigheid.

Ook doet hij een tweede belangrijke ontdekking: het bemande ruimteschip Aether bevindt zich dusdanig in de buurt dat hij haast moet maken met contact leggen. Hij moet hen waarschuwen niet naar Aarde terug te keren, maar rechtsomkeert te maken en naar de door hem ontdekte, bewoonbare maan K-23 te gaan en daar een bestaan op te bouwen. Helaas is de verbinding niet krachtig genoeg, dus moeten Augustine en Iris een sneeuwstorm trotseren om naar de dichtstbijzijnde basis te kunnen komen waarvandaan ze contact kunnen leggen met de Aether. Aan boord van het ruimteschip hebben de zwangere astronaut Sully (Felicity Jones), haar partner Adewole (David Oyelewo) en hun bemanning (Demián Bichir, Kyle Chandler en Tiffany Boone) zo hun eigen sores. Contact maken met de Aarde verloopt uiterst moeizaam en als ze dan ook nog in asteroïderegens terechtkomen die de radar en het communicatiesysteem zwaar beschadigen, wordt het een race tegen de klok.

Er worden zoveel sciencefictiondrama’s gemaakt, dat het lastig is om je te onderscheiden van de rest. Wie ‘The Midnight Sky’ kijkt, zal genoeg aspecten herkennen uit allerlei andere (veelal recente) films uit het genre, zoals ‘Gravity’ (2013, tevens met George Clooney), ‘Interstellar’ (2014) en ‘Arrival’ (2016). Vergeleken met die visuele pareltjes schiet ‘The Midnight Sky’ duidelijk tekort. Dat ligt overigens niet aan mindere special effects of matig camerawerk, want de film kent enkele visuele hoogstandjes en Clooney, DoP Martin Ruhe en editor Stephen Mirrione tonen volop hun creativiteit en inventiviteit.

Nee, het is vooral op scenario-technisch vlak dat ‘The Midnight Sky’ niet aan de verwachtingen voldoet. Met Mark L. Smith, de man achter het script van ‘The Revenant’ (2015), aan boord mag je best wat verwachten, maar de verschillende verhaallijnen (naast de gebeurtenissen rond Augustine op de Noordpool en die rond Sully in het ruimteschip, krijgen we tevens flashbacks naar Augustines jonge jaren te zien, zodat we begrijpen waarom hij zo op zichzelf is) worden niet echt één geheel. Het verteltempo is nogal grillig en onregelmatig en thematisch ‘leent’ de film opzichtig van dat eerdergenoemde rijtje films. Ook zien doorgewinterde filmkijkers de grote twist aan het einde al van mijlenver aankomen, waardoor het verrassingseffect al is weggeëbd nog voor het verhaal goed en wel op gang is gekomen. Dat het moment suprème dan nog extra vet aangezet wordt met aanzwengelende strijkers heeft dan ook een averechts effect.

‘The Midnight Sky’ werd door de Amerikaanse National Board of Review in de top tien van beste films van 2020 gezet. Puur op basis van het visuele geweld – de kijker wordt zowel op ruimte- als arctisch spektakel getrakteerd – is die bekroning terecht, maar op plotmatig vlak hebben Clooney en consorten deze plek waarschijnlijk alleen verdiend omdat het zo’n mager filmjaar was. ‘The Midnight Sky’ is ondanks zijn tekortkomingen best vermakelijk, niet alleen dankzij het camerawerk en de special effects, maar ook dankzij het meer dan degelijke acteerwerk van de gehele cast, George Clooney voorop. De acteur verdient bovendien lof voor het feit dat hij zo’n ambitieus project als dit op zijn schouders durfde te nemen.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 10 december 2020
VOD-release: 23 december 2020