The Milky Way (1936)
Regie: Leo McCarey | 89 minuten | komedie | Acteurs: Harold Lloyd, Adolphe Menjou, Verree Teasdale, Helen Mack, William Gargan, George Barbier, Dorothy Wilson, Lionel Stander, Charles Lane, Marjorie Gateson
Bokskampioen Speed McFarland en zijn lijfwacht Spider Schultz (Lionel Stander) proberen in een dronken bui het meisje van de garderobe te versieren. Mae Sullivan (Helen Mack) wimpelt de twee lastige kerels af, maar ook buiten blijven ze haar halsstarrig lastigvallen. Ze dreigt met haar broer, maar als dit de wat sullige melkman Burleigh blijkt te zijn, komen de twee mannetjesputters niet meer bij. Maar Burleigh is vast van plan zijn zus te verdedigen en na een korte schermutseling gaat de kampioen middengewicht boksen tegen de vlakte. Sensationeel nieuws dat alle voorpagina’s haalt.
De volgende dag probeert Speeds manager Gabby Sloan (Adolphe Menjou) de brand te blussen en wordt daarbij geholpen door Burleigh die langskomt om een en ander recht te zetten, maar Speed gaat opnieuw in een schermutseling knock-out en het toegestroomde journaille smult van dit definitieve bewijs van de geboorte van een nieuwe kampioen. Sloan maakt van de nood een deugd en Burleigh moet een serie gevechten aangaan die hij gegarandeerd zal winnen, ook al weet Burleigh dit laatste zelf nog niet. Burleigh wil echter helemaal niet voor geld vechten, maar als Agnes, het paard voor zijn melkwagen, een veearts nodig heeft, moet hij wel.
Een gitzwarte, uitermate cynische komedie met vlijmscherpe humor. Het enige waar de manager van Speed zich steeds druk over maakt, is de invalshoek om de goede reputatie van zijn beschermeling te herstellen en als dat niet lukt, wat is dan de invalshoek om een melkboer zonder spierballen en gespeend van enig talent voor boksen als de nieuwe kampioen aan de pers, het publiek en aan de sullige melkboer zelf te verkopen. Als een meedogenloze spindoctor kraakt hij mensen, misbruikt en manipuleert ze, en dat hij daar ook nog rijker van zal gaan worden, is alleen maar meegenomen. Maar het ergste is nog dat iedereen hierin meegaat uit goedgelovigheid, zoals zijn maîtresse, of uit hebzucht en opportunisme, zoals zijn handlangers en de pers en het publiek in hun zucht naar sensatie.
Ook in andere opzichten is dit een uitermate cynische film over het zwaar overschatte belang van uiterlijk vertoon en de corrumperende macht van geld en succes. Tekenend is het feit dat de grote weldoenster Mrs. E. Winthrop Lemoyne (Marjorie Gateson) niet eens precies de naam van haar eigen stichting weet. Ze is er op uit om goede sier te maken en waarmee precies is van minder belang. En dan de veelzeggende verandering die de eenvoudige Burleigh ondergaat als hij een paar succesvolle gevechten achter de rug heeft. Hij laat zich meeslepen door de (onterechte) bewondering voor zijn prestaties en als een soort clown vertoont hij kunstjes om het publiek te behagen en ter meerdere eer en glorie voor zichzelf. Een verrassend kortdurend proces van sul tot held en alle zelfverloochening die dat bij een mens kan oproepen.
Het acteerwerk is erg goed. Vooral Adolphe Menjou is onnavolgbaar sterk als de charmante schurk die iedereen voor zijn eigen karretje spant, maar ook de rest van de cast is een feest om naar te kijken. De grappen en dialogen zijn daardoor niet alleen erg leuk, maar druipen van fijnzinnig sarcasme, wat de film sprankelend en zeer onderhoudend maakt. Hilarisch is de scène in de taxi. Burleigh heeft het veulen van zijn geliefde Agnes de taxi in gesmokkeld en elke keer dat het beestje hinnikt, doet hij alsof hij een heel aparte lach heeft. Het klinkt flauw, maar is dat het allesbehalve door het serieuze, onverstoorbare gezicht dat Harold Lloyd erbij trekt. Van begin tot eind een zeer geslaagde film.
Diana Tjin-A Cheong