The Monster of Nix (2011)

Regie: Rosto | 30 minuten | animatie, korte film | Originele stemmencast: Joe Eshuis, Terry Gilliam, Charles Hubbell, Olivia Merilahti, The Residents, Tom Waits

Rosto. Al zal deze naam de doorsnee filmkijker niet zoveel zeggen, is de kans groot dat hij of zij wel eens iets van deze filmmaker/beeldend kunstenaar gezien heeft. Zijn studio Rosto A.D. is bekend van onder andere videoclips voor Anouk (toevallig haar beste, ‘The Dark’ en ‘I Live for You’) en leaders voor Pinkpop en TV-programma’s, maar ook grafische ontwerpen voor tijdschriften enzovoort. Nu ‘The Monster of Nix’, Rosto’s korte animatiemusical, met muziek van onder andere het Metropole Orkest en The Residents, voor Nederland een gooi mag doen naar de Oscars in de categorie korte animatiefilm in 2012 en Eye Film Instituut deze niet te missen film uitbrengt in de filmtheaters, zullen in ieder geval meer mensen kennis maken met deze getalenteerde, eigenzinnige, niet in een hokje te stoppen kunstenaar.

Zoals wel vaker het geval is, raakte Rosto geïnspireerd tot het maken van dit geanimeerde horrorsprookje-light door zijn kind. Rosto creëerde al eerder fantasierijke nachtmerries op het witte doek en zijn zoontje Max was misschien wel zijn grootste fan. Na het maken van het uiterst persoonlijke ‘Jona/Tomberry’, waarvoor Rosto in Cannes de Grand Prix Semaine de la Critique kreeg, wilde de filmmaker zich met iets luchtigers bezighouden. Het lag voor de hand iets voor Max te maken, omdat deze smulde van de personages als de Langemanne en Virgil. In ‘The Monster of Nix’ keren deze figuren terug en speelt Max zelf min of meer de hoofdrol als Willy, het hoogblonde, langharige jochie dat bij zijn oma woont in het dorpje Nix.

Wanneer Willy denkt dat zijn oma verstoppertje aan het spelen is en hij naar buiten gaat om haar te zoeken, is het hele dorp in rep en roer. Er is zojuist een monster op bezoek geweest, dat allerlei inwoners heeft meegenomen en het dorp in vernieling achter heeft gelaten. Waarschijnlijk bevindt ook Willy’s grootmoeder zich bij de slachtoffers. In het donkere, onbekende bos dat aan het dorpje grenst, moet Willy zich een stuk dapperder voordoen dan hij zich voelt. Van de angstige boswachter (ingesproken door Terry Gilliam) hoeft hij ook geen hulp te verwachten en de kraai, pardon, zwaluw, met mensenhanden als pootjes en een stropdas om, zeurt – met de stem van zanger Tom Waits – ook alleen maar om een ei. De Langemanne blijken echter een stuk minder gevaarlijk dan Willy in eerste instantie dacht. Eigenlijk is het er best prettig: het zilverachtige meer zit vol eieren, waarin spannende verhalen zijn verstopt, er is een lieve baby die rondjes op de rug zwemt terwijl ze zangerig nummers omroept, de Langemanne zijn bezig met het bouwen van een Oviodome en de hoofdrolspelers uit de horrorverhalen zijn niet eng, maar weten net als Willy ook niet waar de oplossing ligt. Desondanks heeft Willy nog steeds zijn oma niet terug…

Er is zoveel te zien (én te horen!) in ‘The Monster of Nix’ dat een kijkbeurt gewoonweg niet voldoende is. Je zult na een keer kijken vast niet alle verwijzingen naar hedendaagse muziek, films en personages meegekregen hebben. ‘The Monster of Nix’ is het schoolvoorbeeld van ‘ogen en oren tekort komen’. De animatietechniek is uiterst origineel: met een mix van CGI, live action en dieren als die uit ‘Pluk van de Petteflet’ schept Rosto een bizarre en magische droomwereld waarvan je je bijna vereerd voelt er even een blik in te mogen werpen. ‘The Monster of Nix’ is niet alleen spectaculair vormgegeven, het verhaal dat Rosto vertelt heeft ook nog eens laag op laag, zoveel valt er uit te halen. Ondanks dat dit Rosto’s meest toegankelijke film is (geschikt voor kinderen vanaf een jaar of negen), zal niet iedereen zich behaaglijk voelen bij het zien van deze onnavolgbare fabel. Voor wie zich echter volledig kan overgeven aan de poëtische kracht ervan is ‘The Monster of Nix’ een absoluut meesterwerk.

Monica Meijer

Waardering: 5

Bioscooprelease: 27 oktober 2011
VOD-release: 2 mei 2013
DVD-release: 2 mei 2013