The Most Distant Course – Zui yao yuan de ju li (2007)

Regie: Lin Jin Jie | 110 minuten | drama, avontuur, romantiek | Acteurs: Mo Tz-yi, Jia Siao-guo, Kwai Lunmei

‘The Most Distant Course’ is een mooie, meditatieve vertelling over verloren zielen en liefdes. Het is het soort verhaal dat wellicht niet verrast en soms wat te clichématig overkomt in de behandeling van de thematiek, maar tegelijkertijd gevoelige snaren weet te raken en een aantrekkelijke, dromerige sfeer weet op te roepen.

Het tempo ligt prettig laag, waarbij de beelden en geluiden van de Taiwanese natuur goed en langzaam op de kijker in kunnen werken, in samenspel met de zich geleidelijk ontwikkelende innerlijke zoektocht van de drie hoofdpersonages. Vooral de geluiden zijn hier erg belangrijk omdat geluidsopnames de verbinding zijn tussen twee personages, die allebei een eigen soort bevrediging hieruit halen. Voor geluidsmaker Tang (Mo Tz-yi) is het een troost, een herinnering aan zijn tijden met zijn ex-vriendin en een manier om deze periode levend te houden in zijn gedachten. Voor Xiaoyun (Kwai Lunmei) is het juist een uitweg uit haar steeds beklemmender wordende privé-situatie, te weten een driehoeksverhouding die geen toekomst lijkt te hebben. Door de geluidstapes krijgt ze een indruk van een grotere, weidse wereld; van vele plekken die nog te ontdekken zijn en fascinerende mensen om te ontmoeten. Ook gaat ze fantaseren over de maker van de tapes.

Het is deze verbinding tussen Wu en Tang die de film zo boeiend houdt. Enerzijds is het hele idee van het opsturen van geluidstapes om ervaringen te delen met een geliefde interessant, en anderzijds is het mooi dat een ander hart hiermee geraakt kan worden, zonder dat deze persoon iets in de afzender of de door hem opgenomen locaties geïnvesteerd heeft. De Amélie-achtige ontdekkingsreis waarop Wu gaat wanneer ze alle locaties op de tapes gaat opzoeken en mensen in de omgeving ontmoet, geeft de film zijn magie. Het is dan niet eens nodig dat Wu en Tang elkaar ontmoeten of een verhouding met elkaar krijgen. Dat zou ook te makkelijk zijn en het is gelukkig een weg die debuterend regisseur Lin Jin-jie niet inslaat.

Wat wel weer te simpel overkomt is de verhaallijn van de psychiater (Jia Siao-guo) die zich perfect in de situatie van anderen weet in te leven en hun liefdesproblemen weet bloot te leggen, maar zichzelf, en zijn eigen huwelijk, niet weet te helen. Ook is deze persoon wat minder makkelijk om mee te identificeren. Hij gedraagt zich soms wat bizar en afstandelijk, wat ongetwijfeld voor een groot deel te maken heeft met de inmiddels overleden acteur waar deze rol oorspronkelijk voor bedoeld was, de manisch depressieve Cheng Ming-tsai. Ook is de manier waarop Tang en de psychiater met elkaar in contact komen wat gekunsteld, al zit er wel een leuke referentie naar Antonioni’s ‘Blow-Up’ – of eigenlijk De Palma’s afgeleide daarvan: ‘Blow Out’ – in de film, in de wijze waarop Tang onverwachts de plannen van een stelletje opneemt om de beste man te beroven.

‘The Most Distant Course’ is, ondanks enkele minpunten in de vormgeving van verhaal en personages, een prima debuutfilm van Lin Jin-jie. Wat beklijft is toch vooral een mooi, dramatisch verhaal dat de kijker, samen met Xiaoyun, meeneemt op een magische ontdekkingsreis door het prachtige Taiwanese landschap en de eigen ziel.

Bart Rietvink

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 juli 2009