The Moving Finger (1963)

Regie: Larry Moyer | 81 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Lionel Stander, Barry Newman, Barbara London, Wendy Barrie, Carol Flemming, Monroe Arnold, Alan Ansara, Art Smith

In ‘The Moving Finger’ wordt er weer eens een poging gedaan om zoveel mogelijk smakeloze herinneringen aan de jaren 60 op te rakelen. Ditmaal echter geen hippies, maar de decadentie van de beatnikscene. Dus dat betekent poëzie, intellectueel geouwehoer en heel veel drugs. Oh ja… en nog het verhaal van een bankovervaller op wiens geld iedereen in de film uit is. Voelt u de bui al hangen?

Inderdaad, ‘The Moving Finger’ is niet zo spannend als de premisse belooft. Betekent dit dan de zoveelste grindhouse film waarvan de trailer beter is dan de anderhalf uur durende versie? Neen! Er lijkt zowaar geprobeerd te zijn om iets van de film te maken! Een beetje een flauw vooroordeel uiteraard, maar de reputatie van de American Grindhouse collectie doet soms het ergste vermoeden, want alhoewel de vondsten altijd zeer te prijzen vallen, willen de films nog wel eens het uiterste vragen van de kijker zijn uithoudingsvermogen. In ieder geval weet ‘The Moving Finger’ meer te bieden dan wat campy amusement en krijgen we zowaar enkele interessante karakters te zien. Toegegeven, de acteurs schieten ernstig tekort in hun rol, maar het is allemaal in ieder geval boeiend genoeg om te blijven kijken en dat is voor een grindhouse titel al een hele prestatie.

De aantrekkingskracht van de film zit hem in het feit dat er niet slechts voor shockeffect wordt gegaan. De film is absoluut een rariteitenkabinet, maar op subtiele wijze. In plaats van zoveel mogelijk naakt en geweld, krijgen we een stel vreemde snuiters voorgeschoteld, die ergens toch wel aandoenlijk zijn. De film biedt een kijk in een wereld die bevolkt wordt door artistieke types die hun kunstzinnige interesses gebruiken als excuus om de hele dag stoned met elkaar in een koffiebar rond te hangen. Geld voor eten is er niet en hun woonruimte hebben ze slechts te danken aan de evenzo kunstzinnige koffiebar-eigenaar, die nog wel wat excentriekelingen kon gebruiken om zijn klandizie het gevoel te geven zich in een intellectueel stimulerende omgeving te bevinden.

‘The Moving Finger’ beschikt gelukkig over aardig wat zelfrelativering. Of zoals koffiebar-eigenaar Anatole het stelt: “I admit it… I’m a realistic phony.”. Immers, onze stonede beatniks lopen slechts ter decoratie rond in de koffiebar en ook de film zelf lijkt weinig te willen bewijzen. Een beetje jointjes roken, een beetje interessant doen op kunstzinnige feestjes, het is allemaal slechts opsmuk en een echte boodschap valt aan de film niet te ontlenen. Gelukkig maar.

Maar wacht… Ging deze film niet over een bankovervaller? Zeker, maar nadat deze onderduikt bij onze beatnik vrienden zien we hem nauwelijks nog terug. Daarvoor is regisseur Larry Moyer te druk bezig met het filmen van allerlei bijzaken. Af en toe worden we nog even herinnerd aan dit verhaal doordat iemand het kort ter sprake brengt, maar verder is het dansen, blowen en gedichten voorlezen wat de klok slaat.

Het moge duidelijk zijn, erg interessant wordt het allemaal niet, maar ‘The Moving Finger’ doet goed wat een grindhouse film hoort te doen: de kijker onderdompelen in een wereld van seks, drugs en in dit geval poëzie en dat doet de film ook nog eens zonder te vervallen in een eindeloze reeks sensatiebeluste beelden, maar wél met gebruik van sympathieke karakters. Het blijft een hele zit, maar voor de geïnteresseerde kijker is dit een van de leukere titels. Doe uzelf echter één plezier en sla de bonus ‘An Eye for Girls’ astublieft over. Die doet namelijk al het goede van de hoofdfilm vergeten…

Sander Colin