The Mudboy – El niño de barro (2007)

Regie: Jorge Algora | 103 minuten | thriller | Acteurs: Maribel Verdú, Daniel Freire, Chete Lera, Abel Ayala, Rolly Serrano, César Bordón, Juan Ciancio

Dat Spanjaarden al jaren weten wat thrillers en horror maken is, mag duidelijk zijn geworden met films als Alejandro Amenábars ‘The Others’ (2001) en het meer recente ‘[Rec]’ (2007). Maar helaas kan het niet altijd raak zijn. Zo is ‘The Mudboy’ (‘El niño del barro’) een wat kleurloze film, die weliswaar niet slecht is, maar de ietwat teleurstellende middelmatigheid niet weet te ontstijgen.

Het verhaal, zoals bijna gebruikelijk in het genre gebaseerd op waargebeurde feiten, volgt de jonge Mateo die last heeft van gewelddadige visies. Hij ziet een seriemoordenaar aan het werk die het heeft voorzien op jonge kinderen. De moorden zijn sadistisch en Mateo gaat diep gebukt onder de last van de beelden, die volgens hem niet slechts een hallucinatie, maar werkelijkheid zijn. Maar Mateo wordt niet geloofd. Als de moorden daadwerkelijk blijken plaats te vinden wordt hij zelfs hoofdverdachte, waardoor een aantal buurtleden hem begint te haten. Beetje bij beetje draait de politie bij, maar de moordenaar loopt nog altijd vrij rond en Mateo, bijgestaan door zijn alleenstaande moeder, vindt geen rust zolang de dader niet gepakt is.

Niet vrij van cliché’s ontvouwt het verhaal zich zodoende volgens een tamelijk voorspelbaar patroon. De onwaarschijnlijke gave van Mateo en het aanvankelijke ongeloof van de omgeving zijn elementen die in tal van andere films kunnen worden teruggevonden. De film heeft in de eerste helft wat startprobleempjes en het duurt even tot het echt begint te boeien. Geholpen door het acteerwerk en de vormgeving wordt het daarbij niet. Met name het acteren van de jonge kinderen valt tegen en de soms niet synchroon lopende dubbing maakt het er niet beter op. Ook bij de beelden ontstaat het gevoel dat er meer in had gezeten. De decors van het begin 20ste eeuwse Buenos Aires zien er mooi uit maar zijn tegelijkertijd weinig spectaculair in beeld gebracht waardoor het allemaal wat futloos overkomt. Ook de visies van Mateo hadden wel wat fantasievoller gemogen, alhoewel de symbolische grauwe draaimolen waarop de moordenaar in Mateo’s visies de dode kinderen verzamelt een mooie vondst is.

Als de film na het wat pitloze begin iets meer op gang komt weet ‘The Mudboy’ gelukkig alsnog te boeien. Zo komen er bij de kijker interessante vragen over de identiteit van de moordenaar tot leven en neemt het verhaal een paar kleine onvoorziene ontwikkelingen. De consistent sobere stijl weet daarnaast nog een zekere sfeer te ontwikkelen en de climax is, weliswaar niet spectaculair, maar bevredigend. Het gevoel dat er meer in had gezeten blijft echter bestaan, met name door de vrij ééndimensionale karakters die nooit interessant worden, en eng is het dan nooit geweest, waardoor het toch nog even wachten is op de volgende Spaanse treffer.

David Croese