The Naked Gun: From the Files of Police Squad! – The Naked Gun (1988)
Regie: David Zucker | 85 minuten | actie, komedie, romantiek, midsdaad | Acteurs: Leslie Nielsen, Priscilla Presley, George Kennedy, Ricardo Montalban, O.J. Simpson, George Kennedy, Susan Beaubian, Nancy Marchand, Raye Birk, Jeanette Charles
De gebroeders Jerry en David Zucker en hun maatje Jim Abrahams waren al een paar jaar in de weer met hun ‘politieserie’ ‘Police Squad’ voordat ze Frank Drebin het witte doek op stuurden. Het tempo wordt in die televisiereeks zo hoog opgevoerd dat er geen tijd meer is om zelfs van de flauwste grap bij te komen; als je de echt goeie door hebt zijn er alweer drie gepasseerd. Een nieuw soort slapstick was geboren.
In de openingsminuten van hun eerste film met turbo-Clouseau Drebin is het van eenzelfde laken en pak. Geniaal in dit opzicht is de schietscène met Nordberg in de openingsminuten. Geen serieuze ondertoon van dreigend gevaar? Nee hoor, de terroristische aanslag die in het begin van de film wordt opgevoerd is een pure grap. Hoe hilarisch was het in 1988 wel niet dat dit echt zou kunnen gebeuren en hoe vanzelfsprekend dat zo’n aanslag geheel in stilte kon worden voorkomen. Alle remmen konden dus los en de overdrijving moest dus wel heel groot zijn om niet flauw te worden. En dat lukt de makers op het nippertje. Met Leslie Nielsen aan kop. Hoe onschuldig, overtuigd van eigen falen en toch de ultieme gladgestreken cop kan iemand zijn? Nielsen kan je doen geloven dat het allemaal zo bedoeld was.
Het kostte één film om het er allemaal uit te gooien. In de volgende twee Naked Gun’s is Drebin allang weer een gewone brokkenpiloot die in zijn onderbroek gaat staan: op is op. De eerste haalt af en toe het niveau en tempo van de televisieserie, aangevuld met klassieke ingrediënten als het meisje (Priscilla Presley), de slechterik (Ricardo Montalban) en de overwinning. Anderhalf uur lach-of-ik-schiet is ook meer dan genoeg. Zonder het daverende slotakkoord in het honkbalstadion, waar Drebin de Britse koningin voor een moordaanslag moet behoeden, zou de film het niet hebben gered.
Het zijn de absurde spraakverwarringen die het hem doen, te midden van alle bananenschillen. Zeg Naked Gun en je zegt Wet van Murphy. Drebin en zijn kornuiten zijn slechts figuranten en ze weten het. Ook de Queen of England – het oersymbool van de Angelsaksische hegemonie – gaat onderuit in deze film. Zelfs het heilige honkbal moet eraan geloven; als Drebin op het megascherm de liefde verklaart aan zijn Jane, valt iedereen in het stadion elkaar in de armen. Zo ver kon zelfkritiek gaan in de ontwapenende jaren van ‘The Naked Gun’.
Allemaal fictie zou je zeggen, maar soms is het leven zelf nóg ‘stranger’. Wie had immers kunnen vermoeden dat honkbalheld O.J. Simpson – vertolker van de ongelukkige Nordberg – de hoofdrol zou gaan spelen in dé realitysoap van de jaren negentig. Misschien alleen Zucker, Zucker en Abrahams.
Jan-Kees Verschuure
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 27 april 1989