The Ogre – La casa dell’orco (1988)
Regie: Lamberto Bava | 94 minuten | horror | Acteurs: Paolo Malco, Virginia Bryant, Sabrina Ferilli, Stefania Montorsi, Patrizio Vinci, Alice Di Giuseppe, David Flosi, Alex Serra
Een meisje van een jaar of zeven. Lang, golvend, goudblond haar. Haar blauwe ogen verschrikt van angst. De wenkbrauwen hoog opgetrokken, haar mond wijd open van verschrikking. Zweet op haar voorhoofd, een glimmend gezicht van inspanning. Haar teddybeer dicht tegen haar aangeklemd ter schijnbare bescherming. Achter haar een kelder bedekt met spinnenwebben; een eng, donker hol. Maar wat voor haar staat is nog veel angstaanjagender. Tussen haar en het beest in staat een dichte hek. Maar in zijn grote, compleet behaarde hand met gigantische nagels, houdt hij de sleutel vast.. De getekende cover van Bava’s ‘The Ogre’ zal zeker interesse weten te wekken. Toch stond de titel op deze cover lange tijd ter discussie. Hoewel ‘The Ogre’ eigenlijk bestemd was voor de Italiaanse televisie is deze onder de titel ‘Demons III’ toch als film uitgebracht. Hoewel de titel nu gewoon ‘The Ogre’ luidt, zorgde ‘Demons III’ voor nogal wat verwarring en teleurstelling. De film is namelijk geen vervolg op de eerdere ‘Demons’ films. Het is naar verluidt slechts gebruikt als lokkertje, om de verkoopcijfers omhoog te halen. Bava zelf spreekt van een misverstand.
Toch is dat misverstand niet de enige teleurstelling. De cover en de samenvatting geven een vertekend beeld van de film. Hoewel wat er staat feitelijk klopt, ontbreekt alle spanning en verwacht je als kijker veel meer van deze productie dan wat je krijgt. De film komt buitengewoon traag op gang. Het begint bij Charel als klein meisje en de verfilming van haar nachtmerrie. Al hier krijg je als kijker het gevoel dat het niet echt om een horror gaat. De belichting is veel te fel, waardoor alle spanning compleet wegvaagt. Ook na dit begin blijkt er geen tempo in het verhaal te zitten. Het duurt maar voort, waardoor het geheel ontzettend voorspelbaar en saai begint te worden. Mede daardoor is er amper een schrikmoment te vinden. Verder zijn de acteerkunsten niet om over naar huis te schijven en ook de personages zijn buitengewoon oppervlakkig. Hierdoor kun je als kijker niet identificeren en meeleven. Alles is heel overdreven, met name de meningen van de twee hoofdpersonages zijn ontzettend zwart-wit. Overigens zijn er verder maar weinig karakters in ‘The Ogre’ te vinden, wat het verhaal zeker niet ten goede komt.
Hoewel het eind er iets beter op wordt, lijkt het soms wat meer een komedie dan een horror. Vooral de uitbeelding van het ‘monster’ is behoorlijk lachwekkend. Tijdens de ontknoping is er wat meer tempo te vinden, maar slaagt het er alsnog niet in de kijker te betrekken en te boeien. Daar de verhaallijn zeker interessant is, had hier zoveel meer uit gehaald kunnen worden. De locatie was goed en zelfs de muziek zou er mee door kunnen, aangezien het nog iets van een onheilspellende sfeer creëerde. Jammer. ‘The Ogre’ is niet meer dan anderhalve ster waard.
Charlotte Visser
Waardering: 1.5