The Other Side of Paradise – Foxtrot (1976)
Regie: Arturo Ripstein | 91 minuten | drama, avontuur, thriller | Acteurs: Peter O’Toole, Charlotte Rampling, Max von Sydow, Jorge Luke, Helena Rojo, Claudio Brook, Max Kerlow, Christa Walter, Mario Castillón Bracho, Anne Porterfield
Sinds ‘Lawrence Of Arabia’ is Peter O’Toole dé acteur voor invloedrijke figuren uit de historie. Wie een Trojaanse koning, Romeinse prins of machtige generaal zoekt, belt hem. Vanaf zijn jonge jaren heeft Peter een lichtelijk arrogant karakter. Hij is trots op zijn Ierse afkomst, ook al is zijn moeder Schots en woonde hij slechts een jaar in het land. De plotselinge roem na ‘Lawrence of Arabia’ werd hem teveel en hij stortte zich in de jaren zestig en zeventig op de drank. Zijn jarenlange overmatige alcoholgebruik veroorzaakte maagkanker en bijna was het vroegtijdig einde verhaal voor de geboren Ier. Door af te kicken van de drank en door zware medicatie tot zich te nemen krabbelde hij er echter bovenop, al kostte het hem wel zijn door velen geprezen engelachtige schoonheid.
In de periode waarin hij aan kanker leed maakte O’Toole de film ‘Foxtrot’, ook wel ‘The Far Side of Paradise’ of ‘The Other Side of Paradise’ genoemd. In dit melodrama speelt O’Toole de schatrijke Roemeense graaf Liviu die samen met zijn vrouw Julia (Charlotte Rampling) aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aanlegt bij het eiland van Liviu. Daar genieten ze aanvankelijk van alle geneugten des levens samen met wat vrienden. Dan vertrekt het schip, met de bedoeling om later weer terug te keren en de vier die op het eiland achterblijven – Liviu, Julia, Liviu’s oude vriend Larsen (Max von Sydow) en de bediende Eusebio (Jorge Luke) – weer op te pikken.
Het duurt echter wel heel lang voor de boot weer opduikt. Op een zekere dag lijkt er een schip naderbij te komen. Larsen en Eusebio gaan er naartoe en ontdekken dat iedereen op het schip is overleden aan een ziekte die nog het meeste aan de pest doet denken. Ze steken het schip in brand en zwemmen gauw terug naar het eiland. Ze zitten nu met zijn vieren vast op het eiland; drie mannen en één vrouw. Als dat maar goed gaat…
‘The Other Side of Paradise’ is een gedateerde film die de kijker een spiegel probeert voor te houden. In feite bestudeert de Mexicaanse regisseur Arturo Ripstein, die het vak leerde van de legendarische Spaanse filmmaker Luis Buñuel, het gedrag van zijn vier hoofdpersonen. Ripsteins films zijn somber, traag en deprimerend, en dat is zeker ook het geval met deze film. De vier achterblijvers zouden een gróep moeten zijn, maar zodra ze weten dat ze aan hun lot zijn overgelaten is het ieder voor zich. Liviu wordt wanhopig als hij ontdekt dat hij zijn vrouw niet kan beschermen tegen de ‘hongerige’ andere mannen. Eusebio is een onderdrukte bediende die maar moeilijk uit die functie los weet te raken. Larsen lijkt de kwade genius maar reageert slechts op zijn oerinstincten. En Julia is zeker niet zo onschuldig als ze lijkt.
‘The Other Side of Paradise’ is traag, somber en een tikkeltje oubollig (typisch jaren zeventig met de wat fletse kleuren, de bijbehorende flauwe score en af en toe een blote borst). Ook komt er onnodig dierenleed in voor, al is dat waarschijnlijk bedoeld om het decadente leefwereldje van de rich and famous te schetsen. Het geeft de kijker echter een nare smaak in de mond. De karakterstudie die regisseur Ripstein maakt is zeker niet oninteressant, al komt een subplot met betrekking op Liviu’s overleden ex-vrouw niet helemaal uit de verf. Het acteerwerk is heel behoorlijk – wat je ook wel mag verwachten van een cast met O’Toole, Rampling en Von Sydow. Desondanks is ‘The Other Side of Paradise’ niet voor elke willekeurige filmkijker weggelegd.
Patricia Smagge