The Paperboy (2012)

Regie: Lee Daniels | 107 minuten | thriller | Acteurs: Zac Efron, Matthew McConaughey, Nicole Kidman, John Cusack, David Oyelowo, Scott Glenn, Ned Bellamy, Nealla Gordon, Macy Gray, Edrick Browne, Kevin Waterman, Danny Hanemann, Peter Murnik, John P. Fertitta, Jay Oliver, Gary Clarke, Ava Bogle, Adam Sibley, J.D. Evermore, Rene’ J.F. Piazza

Filmmaker Lee Daniels houdt ervan om de toeschouwer helemaal onder te dompelen in drama of excessen. In zijn mokerslag van een debuutfilm, ‘Precious’, kreeg het titelpersonage, en dus ook de toeschouwer, het ene na het andere persoonlijke drama te verwerken, maar bleef ze wonder boven wonder veerkrachtig en hoopvol. Het is alsof Daniels kostte wat het kost de kijker wilde raken en een onuitwisbare indruk wilde achterlaten. Die missie is in ieder geval geslaagd. Een consistente, meeslepende sfeer is vaak belangrijk en kan krachtiger zijn dan een boeiend verhaal. Dit geldt (ook) voor Daniels’ broeierige exploitatiefilm ‘The Paperboy’.

‘The Paperboy’ heeft niets te maken heeft met het verslavende computerspel van Atari uit de jaren tachtig, maar verwijst naar het personage Jack Jansen (Zac Efron), die kranten rondbrengt voor de Miami Times van zijn vader (Scott Glenn). Samen met zijn broer Ward (Matthew McConaughey) en diens zwarte collega Yardley (David Oyelowo) doet hij in 1969 – een tijd van openlijk racisme – onderzoek voor een waarschijnlijk baanbrekend artikel over een mogelijk onterecht voor moord veroordeelde man, Hillary Van Wetter (John Cusack). Zoals gezegd is de sfeer in ‘The Paperboy’ interessanter dan het verhaal, of in ieder geval de plot. De kijker komt te weinig te weten van Ward en Yardley en ze zijn te weinig sympathiek om veel om het slagen van hun artikel te geven, en er kan zo mogelijk nog minder enthousiasme worden opgebracht voor het vrij krijgen van de etterige Van Wetter.

Gelukkig wordt de laatste akte van de film inhoudelijk een stuk interessanter. Nu blijkt er zowaar spanning in het verhaal te komen, en de locaties worden ook ongemakkelijker – met name de moerassen waar nu veel tijd wordt doorgebracht, komen onheilspellend over. Ook worden de gebeurtenissen in de plot steeds extremer en gewelddadiger. Exploitatie of niet, het was net het zetje dat deze film nodig had. Een film, die het tot die tijd alleen van de sfeer moest hebben, waar de soms bizarre, of op zijn minst kleurrijke personages deel van uitmaken.

Het is vanwege de personages en de vaak aantrekkelijke stijl (kleurgebruik, dromerige montage, impressionistisch camerawerk) dat het grootste deel van ‘The Paperboy’ toch nog kijkbaar blijft. John Cusack speelt een apart soort smeerlap, Matthew McConaugheys personage heeft een lichtelijk gehavend gezicht en een goed bewaard geheim, maar de grootste attractie is zonder twijfel Nicole Kidman. Haar Charlotte Bless is een overjarige Barbie die niet alleen Van Wetter het hoofd op hol brengt met haar brieven, maar ook dat van de jonge Jack met haar strakke kleding en flirterige gedrag. Het pièce de resistance is de scène waarin zij Van Wetter voor het eerst ontmoet, allebei zittend op een stoel op zo’n vijf meter afstand van elkaar, terwijl Ward, Jack en Yardley toekijken. Van Wetter blijkt bepaalde erotische wensen te hebben, en na enkele verzoeken richting Charlotte – doe je benen iets uit elkaar, scheur je panty open – voltrekt zich een soort telepathische seks-sessie waarbij de twee allebei een orgasme krijgen zonder hun kleren uit te trekken of elkaar zelfs maar aan te raken. Je kunt niets anders doen dan met open mond toekijken.

‘The Paperboy’ is een film met een hoop gebreken maar uiteindelijk is het toch een film die de moeite waard is. Door zijn unieke sfeer, bijzondere personages, interessante vertolkingen (ook Zac Efron is verrassend goed, als dromerige, lichtelijk naïeve jongeman) en net voldoende sensatie-momenten, is ‘The Paperboy’ een film die moeilijk te vergeten is.

Bart Rietvink

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 november 2012
DVD- en blu-ray-release: 13 maart 2013