The Pink Panther 2 (2009)
Regie: Harald Zwart | 91 minuten | komedie, avontuur, familie | Acteurs: Steve Martin, Jean Reno, Alfred Molina, Emily Mortimer, Aishwarya Rai Bachchan, Andy Garcia, Lily Tomlin, John Cleese
‘The Pink Panther 2′ begint natuurlijk met een misdaad. De beruchte dief ‘Tornado’ heeft al tien jaar lang niet van zich laten horen. Dan worden in korte tijd enkele kunstschatten van onschatbare historische waarde gestolen in Londen, Turijn en Tokyo. De gentleman dief laat letterlijk zijn visitekaartje achter op de plaats van het delict. Ondanks het verzet van zijn leidinggevende Dreyfus (John Cleese) krijgt inspecteur Clouseau (Steve Martin) de eervolle opdracht deel uit te maken van een team superspeurders afkomstig uit de landen die het slachtoffer zijn geworden van de Tornado met als extraatje een beeldschone, intelligente vrouw. Clouseau is helemaal niet enthousiast over deelname aan dit ‘dream team’. Hij wil in Frankrijk blijven, omdat hij vermoedt dat haar beroemdste kunstschat het volgende slachtoffer van de Tornado zal zijn. En hij krijgt gelijk, de ‘Pink Panther’ diamant wordt buitgemaakt op het moment dat hij met twee voeten aan de andere kant van de grens staat. Samen met de andere speurders zet hij de jacht in op de Tornado.
De opsporingsmethodes van Clouseau wijken enigszins af van die van de anderen, hij voelt zich dan ook niet begrepen wat betreft de geniale intuïtie waarmee hij doorgaans complexe misdaden oplost. Ook is hij niet blij met de belangstelling van medespeurder Vicenzo (Andy Garcia) voor zijn assistente Nicole (Emily Mortimer). Nicole en hij doen voor de buitenwereld en tegenover elkaar krampachtig alsof ze alleen maar goede collega’s zijn, maar stiekem zijn ze hartstikke verliefd. De onderlinge spanningen lopen ondanks het gemeenschappelijk doel hoog op, iets wat in het voordeel van de Tornado werkt.
Hamvraag voor de liefhebbers van de oude Pink Panther films is of Steve Martin net zo’n leuke inspecteur Clouseau is als Peter Sellers. Nee, hij is een veel minder goede komiek en zijn ‘Franse’ accent is op het irritante af. Maar wie kan er eigenlijk wel concurreren met Peter Sellers in zijn meest idiote rol op het witte doek waarbij je al in de lach schiet als hij in beeld verschijnt? Pas als je de vergelijking achterwege laat, zie je een grappige film die vol eerbied verwijst naar de oude meesters Blake Edwards en Peter Sellers, een film die met zorg en liefde is gemaakt. Zelfs de animatie met de beroemde roze panter is in ere gehouden in een fraaie uitvoering. Vooral één scène laat zien dat de makers niet alleen maar uit zijn op het maken van platte grappen, maar wel degelijk hun eigen versie hebben willen creëren. Clouseau zit met Nicole in een restaurant in Rome. Hij wil graag indruk op haar maken en haalt als een echte wijnkenner keurend flessen uit het rek dat van vloer tot plafond reikt. Zoals te verwachten begint het rek te wankelen en fles na fles valt eruit. Maar in plaats dat dit met veel strapatsen eindigt in een orgie van gesplinterd glas en wijn over de vloer ontstaat een sierlijk ballet waaraan iedereen in het restaurant deelneemt. Een briljant idee en prachtig uitgevoerd.
Dit deel maakt vooral erg nieuwsgierig naar een volgend deel. Steve Martin is niet zo’n goede komiek als Peter Sellers was, maar zijn inspecteur Clouseau is wel net iets scherper en meer bij de tijd, wat meer mogelijkheden biedt voor het verder uitbouwen van het karakter in een andere richting. Het scenario is prima en aan het spelplezier ontbreekt het al helemaal niet. Alle acteurs zijn uitermate sportief en spelen in dienst van het geheel. En de vondst van zo’n karakter als Mrs. Berenger (Lily Tomlin) die Clouseau politiek correct moet maken in woorden en daden, smaakt naar meer. Leuk.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 3
Bioscooprelease: 12 februari 2009