The Princess Diaries 2: Royal Engagement (2004)
Regie: Garry Marshall | 109 minuten | komedie, familie, romantiek | Acteurs: Anne Hathaway, Julie Andrews, Hector Elizondo, John Rhys-Davies, Heather Matarazzo, Chris Pine, Callum Blue, Kathleen Marshall, Tom Poston, Joel McCrary, Kim Thomson, Raven, Larry Miller, Caroline Goodall, Sean O’Bryan, Matthew Walker
In ‘The Princess Diaries 2: Royal Engagement’ neemt Anne Hathaway weer de rol op zich van prinses Mia. In deze film ligt haar werkelijke leeftijd veel dichterbij die van haar karakter dan in het eerste deel.
Een stuk gracieuzer dan in het eerste deel wint prinses Mia nog steeds de harten van de – voornamelijk vrouwelijke – kijkers onder de vijftien. In deze film hoeft geen make-over plaats te vinden, dus zit de spanning ‘m ergens anders in: Mia moet trouwen om aanspraak te maken op haar troon. En wel binnen dertig dagen. Iets anders dan een gearrangeerd huwelijk zit er voor de net éénentwintig geworden prinses dus niet op, want ondanks haar dromen van romantiek en ware liefde heeft onze conscientieuze dame dit wel over voor haar volk. Hoogtepunt van de diavoorstelling met begeerde en beschikbare vrijgezellen is de foto van Prins William die er tussen zit – niet omdat Mia met hem zou kunnen trouwen, maar omdat ze zo graag naar hem kijken. Reden waarom Mia zo snel moet trouwen is dat er een ander op haar troon aast, namelijk de jonge Nicholas (Chris Pine). De motieven van deze jongeman zijn echter vanaf het begin van de film al niet overtuigend, het is overduidelijk dat hij alleen doet wat zijn oom graag van hem wil.
Deze oom wordt overigens subliem neergezet door John Rhys-Davies (Gimli uit ‘The Lord of the Rings’ trilogie). Hij is echt zo’n heerlijke slechterik en al blijft zijn karakter vrij vlak is het een genot om naar hem te kijken. De rol van de verloofde van Mia wordt gespeeld door Callum Blue, wiens grootste rol tot nu toe die van Mason in de serie ‘Dead Like Me’ is. De makers zijn gelukkig niet in de cliché valkuil gevallen om hem een paar nare trekjes mee te geven, zodat het voor Mia makkelijker wordt om te kiezen. Ster van de film is natuurlijk Dame Julie Andrews, die in deze film voor het eerst sinds twintig jaar weer zingt op het witte doek. Andrews is een fantastische actrice die het niveau van deze Disneyfilm enorm weet op te krikken. Haar ontluikende romance met adviseur Joe (Hector Elizondo, als vaste Gary Marshall acteur mocht hij in de sequel natuurlijk niet ontbreken, gelukkig maar) is vertederend en hoewel minder interessant voor de jeugdige kijkers, is deze een reden te meer voor het oudere publiek om de film te kijken.
De humor is natuurlijk erg slapstickachtig, waarbij er veel onbedoelde klappen of stoten worden uitgedeeld en Anne Hathaway net als in het eerste deel op een bepaald moment doorweekt wordt. Ook het inmiddels voorspelbare “plop gaan” van Mia’s voet bij een echte hartstochtelijke zoen ontbreekt niet. Wat dan weer voor de prent pleit is het feit dat een al te voorspelbaar (en ongeloofwaardig) slot wordt vermeden.De komische one-liners van Mia’s vriendin Lilly (Heather Mattarazzo) zijn helaas tot een minimum beperkt, het lijkt er op of Lionel, de beveiligingsagent in opleiding haar plaats in heeft moeten nemen.
Er zullen weinig mensen zijn die teleurgesteld zullen zijn na het kijken van ‘The Princess Diaries 2’, je weet immers precies wat je kunt verwachten als je de samenvatting leest of de filmposter bekijkt. Het is alleen te hopen dat er geen ‘Princess Diaries 3’ komt, al is de kans natuurlijk wel aanwezig, gezien het succes van het eerste duo. Mocht dat het geval zijn is het aan te raden of een andere prinses te kiezen als hoofdrol, of de werkelijke leeftijd van Anne Hathaway aan te houden voor die van prinses Mia.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 15 december 2004