The Producers (2005)

Regie: Susan Stroman | 128 minuten | komedie, musical | Acteurs: Matthew Broderick, Nathan Lane, Uma Thurman, Will Ferrell, Gary Beach, Roger Bart, Eileen Essell, Michael McKean, David Huddleston, Debra Monk, Andrea Martin, Jon Lovitz, Bryn Dowling, Meg Gillentine, Kevin Ligon

Dat theater aan de grondslag ligt van deze musical film ‘The Producers’ mag overduidelijk zijn. Dat is tegelijkertijd ook de kracht, en hoe theatraler de scènes, hoe meer de acteurs zichtbaar genieten. Geef ze eens ongelijk.

‘The Producers’ speelt zich af, hoe kan het ook anders, op Broadway, vlak na de Tweede Wereldoorlog. De producers van deze film zijn bepaald niet zuinig geweest wat betreft de prachtige kostuums, vooral van de dames, die soms helaas maar enkele seconden het beeld mogen vullen.
De originele versie uit 1968 werd geregisseerd door Mel Brooks, die tevens de screenplay had geschreven, welk nu is hergebruikt. Maar ook is een klein rolletje voor hem weggelegd; Brooks heeft de stemmen “ingesproken” van Hilda de duif en Tom de kat.

‘The Producers’ draait om twee mensen; Max Bialystock (Nathan Lane) en Leo Bloom (Matthew Broderick). Na de zoveelste Broadway flop komt Leo Bloom langs om de boekhouding te doen. Bij het doornemen van alles ontdekt hij dat je meer geld kan verdienen met een flop dan met een musical hit. Maar dan moet het wel een gegarandeerde flop zijn… Bialystock, een zeer gelikte producent heeft daar wel oren naar en haalt de saaie, suffe, zwaar neurotische en hysterische boekhouder Bloom over samen te werken en op die manier veel geld te verdienen. Lane is overtuigend, maar een staande ovatie voor Broderick, die trouwens behoorlijk wat letterlijke mooie noten op zijn zang heeft, en zijn onafscheidelijke blauwe babydoekje. Matthew Broderick en Uma Thurman (als de Zweedse Ulla) vormen ondanks het lengteverschil – Thurman is behoorlijk wat langer – een mooi koppel. Thurman laat zien dat ze meer kan dan alleen maar wraakgodin uithangen, ze danst en zingt en beleeft er duidelijk veel plezier aan.

De gegarandeerde flop die de beiden producers nodig hebben, vinden ze uiteindelijk in het script van Franz Liebkind (Will Ferrell), een Hitler-liefhebbende Duitser die naar Amerika is gevlucht en zich vooral bezighoudt met zijn duiven. Zijn ‘Springtime for Hitler’ is pure wansmaak, het is provocerend, shockerend en beledigend voor het overgrote deel van de bevolking. Uitermate geschikt dus! Het karakter van Ferrell is overdone, maar vaak toch ontzettend grappig en droog, en moet het vooral hebben van de fysieke humor.

Geen show zonder regisseur natuurlijk. Maar dan moet het wel de slechtste zijn. Gelukkig kent Lane de juiste man: Roger DeBris (Gary Beach). Deze excentriekeling woont in een huis met een gezelschap – zijn productieteam – waar je u tegen zegt. Zijn motto is “keep it gay”. Nou dat lukt hem in de beide betekenissen van het woord, en Gary Beach steelt de show elk moment dat hij op het doek verschijnt. Geen wonder, Beach stond ten tijde van het filmen namelijk met precies dezelfde rol op de planken op Broadway. In 2001 is hij voor zijn rol als Roger DeBris zelfs beloond met een Tony Award (de Oscars van het theater). Verder nog een hard applaus voor het enorme Broadway-achtige ensemble dat de theaterervaring helemaal compleet maakt!

Qua stijl doet ‘The Producers’ lichtelijk denken aan ‘Guys and Dolls’ (1955), maar er is meer, want voor de oplettende kijker en musicalfan biedt de film nog een leuk extra spelletje: spot de musical. ‘The Producers’ refereert namelijk onder andere aan grote Broadway klassiekers als ’42nd Street’, ‘Cats’, ‘Singin’ in the Rain’, ‘Funny Girl’, en ‘A Streetcar Named Desire’, de een wat duidelijker aanwezig dan de ander. Maar anders dan bij de voorgenoemde musicals is het jammer dat de nummers uit de satirische ‘The Producers’ niet zo aantstekelijk zijn dat ze na het kijken van de film blijven hangen. En dat is juist net wat een musical een hit maakt.

Tessa Obbens

Waardering: 3.5