The Rage (2007)
Regie: Robert Kurtzman | 93 minuten | horror | Acteurs: Andrew Divoff, Erin Brown, Reggie Bannister, Ryan Hooks, Rachel Scheer, Sean Serino, Anthony Clark, Alan Tuskes, Christopher Allen Nelson, Matt Jerrams, Sean Rodgers, Brian Demski, Charles Price, David Greathouse, Louie Kurtzman, Tony Dotson, Sadie Kurtzman, Connie Cadwell, John Grabach, Stephen Kurtzman, Jillian McLaughlin, Philip R. Garrett, Bud Moffett, Jeffrey Dale Jones, Angela Gasparec, Mike Hach
In een combinatie van virusverspreidende films als ’28 Days Later’ en films over verknipte doktoren of wetenschappers die uit frustratie zelf aan het knutselen slaan, blinkt ‘The Rage’ voornamelijk uit in goedkope gore effecten en onoriginele gebeurtenissen.
In een loods in de bossen, omringd met geparkeerde auto’s, zien we dokter Viktor Vasilienko (Andrew Divoff) experimenten uitvoeren op een aantal onvrijwillige, en bij bewustzijn zijnde, proefkonijnen (lees –mensen). In een aantal kooien in de tot laboratorium omgevormde loods, zijn de mislukte uitkomsten van zijn vele testen gehuisvest. Duidelijk is dus dat hij al een tijdje bezig is, maar wat zijn doel is, is nog niet helder. Deze proef gaat in ieder geval behoorlijk fout en Dokter Vasilienko valt zelf ten prooi aan zijn slachtoffer.
Ondertussen wordt in een –waarschijnlijk – nabijgelegen bos een openlucht hardrockconcert gegeven door een gezellig uitziende band die met varkenskoppen op, veel leer en kettingen en een in nauwelijks verhullende kleding vuurspuwende danseres het publiek opzweept. De gemoederen zijn verhit, mede door het (onvermijdelijke) gebruik van verdovende middelen. De menigte wordt gadegeslagen door Pris en haar vriend Jay. Pris, die zich verbaast over het gedrag van haar beste vriendin Kat, wordt gerustgesteld door haar vriend, die beweert dat Kat oud en wijs genoeg is. Kat danst intussen met haar vriendje Josh en Olivia en spreekt de “legendarische” woorden: “Tomorrow we could all be dead, let’s live now!” De toon is gezet en hoewel iedereen het feest overleeft hoef je geen doorgewinterde horrorfan te zijn om te kunnen voorspellen hoe dit zal eindigen.
Het ontsnapte testpersonage, dat drager van het virus The Rage is, heeft inmiddels al wat slachtoffers gemaakt, wat zorgt voor flink wat gore, niet voor de tere zieltjes want zelfs een klein onschuldig meisje wordt niet gespaard. Wanneer blijkt dat het virus overdraagbaar is op dieren, die dan ook in bloeddorstige monsters veranderen, weet de kijker al genoeg: dit kan niet goed aflopen
De rest van ‘The Rage’ wordt de groep van vijf vrienden gevolgd, die nadat ze een aanrijding hebben met een van de eerste slachtoffers, belaagd worden door de verscheurende schepsels. Het duurt niet lang of er vallen ook onder het clubje slachtoffers. De makers tonen weinig creativiteit door hier een eenvoudige afvalrace van te maken. Hoewel er behoorlijk veel gore is en het bloed rijkelijk vloeit, weet regisseur Robert Kurtzman nergens spanning of zelfs afschuw te creëren. Wellicht dat de voornaamste reden hiervoor is dat het fuchsiaroze goedje in niets op bloed lijkt, ze hadden net zo goed groene of paarse verf kunnen gebruiken. Beter kan ‘The Rage’ gezien worden als simpel vermaak, of als ode aan de horrorfilms waar deze film zo sterk aan doet denken. Om de film echter als horrorkomedie te bestempelen is ook weer te veel eer. ‘The Rage’ stelt toch teveel teleur. De ongeloofwaardige dialogen en houterige acteerprestaties in combinatie met de low budget special effects (de gieren!) maken ‘The Rage’ in ieder geval geen aanrader.
Monica Meijer