The Rain (2007)

Regie: Pontus Lidberg | 25 minuten | drama, korte film | Acteurs: Yvan Auzeli, Giovanni Bucchieri, Filip Gauffin, Pontus Lidberg, Hedda Staver Cooke, Alicia Vikander

Een echte dansfilm. Voor de liefhebbers. Waarom? Omdat het geen documentaire is en ook geen speelfilm met een beetje dans, nee, er wordt alleen maar gedanst om het verhaal te vertellen, kompleet met karakters, hun interacties en hun ontwikkelingen. Best lastig te volgen soms. In beeld is het duidelijk: met filmische middelen ontstijgt het verhaal het gebruikelijke podium. Een voorbeeld: twee mensen, een man en een vrouw of een voelen hetzelfde, maar kennen elkaar nog niet, wat geïllustreerd wordt doordat ze beide dezelfde dans uitvoeren op hun eigen plek ergens in de stad. Ze hebben elkaar al eens terloops ontmoet en zullen elkaar later weer zien, dit is mooi gedaan, dat weet je dan. Ook prachtig is de wat kunstige keuze om het overal en altijd te laten regenen, ook binnen! Weinig realistisch natuurlijk, maar erg leuk en zeker nooit eerder gedaan. Zwaar voor de dansers waarschijnlijk. Je vraagt je de hele tijd af hoeveel shots ze nodig hebben gehad en hoeveel water dat heeft gekost en ze worden (uiteraard) de hele tijd zo nat! Met meerdere camera’s moet een scène toch minstens twee, drie keer zijn geschoten.

Ondanks al dit moois – de beeldcomposities zijn sterk – komt een en ander dramatisch niet altijd evengoed aan, vooral omdat niet iedereen openstaat voor de emoties die dans overdraagt, maar okay, dat is hun probleem. Vervelender is het dat de fílm die emoties ook niet helemaal te pakken lijkt te krijgen. Er wordt veel moeite gedaan met meerdere camerastandpunten en verschillende perspectieven, maar om helemaal te kunnen zien wat de danser ons met zijn lijf wil vertellen, moeten we hem/haar en zijn/haar omgeving de hele tijd kunnen zien, we mogen geen dingen missen. Maar dat zou filmisch gezien weer te statische, saaie beelden opleveren, kortom: een dilemma. Of zijn de dansers misschien niet expressief genoeg, ze dansen in ieder geval prachtig. Waarom werkt het in ‘Dirty Dancing’ dan wel? Omdat dat een sentimenteel verhaaltje is waarin we ons gemakkelijk herkennen en de dans dit sentiment alleen maar bevestigt. Het wil niet zijn eigen verhaal vertellen, wat de dans in ‘The Rain’ wel wil. Misschien moeten we voorzichtig concluderen dat je óf een kenner moet zijn om dit soort films te kunnen waarderen óf wellicht dat je dans toch beter in het echt kunt kijken. Deze film lijkt beide opties te bevestigen, want voor de ongetrainde toeschouwer blijft het ‘verhaal’ wat saai.

Arjen Dijkstra