The Reports on Sarah and Saleem (2018)

Regie: Muayad Alayan | 127 minuten | drama | Acteurs: Maisa Abd Elhadi, Mohammad Eid, Kamel El Basha, Ishai Golan, Bashar Hassuneh, Hanan Hillo, Amer Khalil, Sivane Kretchner, Jan Kühne, Adeeb Safadi, Riyad Sliman, Rebecca Esmeralda Telhami, Mohammad Titi

Wat is er mooier dan verboden liefde? Waar zouden we zijn zonder Romeo en Juliette, Tony en Maria, Ronja de Roversdochter en Birk? Aan die reeks kunnen we nu ook de namen van Sarah en Saleem toevoegen, hoofdpersonages uit de Palestijnse film ‘The Reports on Sarah and Saleem’. Sarah is Jodin, Saleem Palestijn, Sarah heeft een bar, Saleem bezorgt er het dagelijks brood. Beide zijn getrouwd, maar dat is geen beletsel voor een stomende relatie.

Een geheime liefde tussen een Jodin en een Palestijn is geen vrijblijvende onderneming, zeker niet in het kruitvat Jerusalem. Er is dan ook maar een klein incident voor nodig om de boel op scherp te zetten, zoals hier gebeurt wanneer Saleem verzeild raakt in een kroeggevecht. Eenmaal op scherp wordt de prille liefde een zaak waarmee iedereen zich gaat bemoeien. De familie van Saleems zwangere echtgenote, de echtgenoot van Sarah (een hoge militair), de Israëlische veiligheidsdienst, Palestijnse opstandelingen en wie al niet.

Qua opzet en complexiteit doet ‘The Reports on Sarah and Saleem’ denken aan het werk van Iraans grootmeester Asgar Farhadi (‘A Separation’, ‘Le Passé’). Ook hier zien we hoe individuen worden geplet door de samenspannende – en soms tegenwerkende – krachten van familie, maatschappij en overheid. Iedere stap in het proces lijkt onvermijdelijk en voert verder naar de vernietiging van individu of relatie.

Bij Farhadi levert dat vaak knetterende drama’s op, hier knettert het wat minder. Door gebrek aan scherpe karaktertekening blijven de personages vlak. Meeleven is dan lastig. Bovendien is het voor een buitenstaander moeilijk om de impact van wat hier gebeurt goed te kunnen beoordelen. We begrijpen dat de geliefden het lastig hebben, maar precies hoe lastig blijft de vraag.

Het acteren is wisselvallig en de dialogen komen er ook niet altijd even makkelijk uit. Daar staat tegenover dat het verhaal op een rationeel niveau boeit waar de emotionele impact uitblijft. Ook valt op hoezeer het scenario focust op details, zodat het verhaal tot op de millimeter klopt. Als bonus is er de bijzondere, niet te beschrijven sfeer, die films uit het Midden-Oosten altijd zo aantrekkelijk maakt. Aantrekkelijk genoeg om dit drama te bekijken, al had er een betere film in gezeten.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 6 september 2018