The Rocky Horror Picture Show (1975)

Regie: Jim Sharman | 100 minuten | komedie, musical | Acteurs: Tim Curry, Susan Sarandon, Barry Bostwick, Richard O’Brien, Patricia Quinn, Nell Campbell, Jonathan Adams, Peter Hinwood, Meat Loaf, Charles Gray, Jeremy Newson, Hilary Labow, Perry Bedden, Christopher Biggins, Gaye Brown, Ishaq Bux, Stephen Calcutt, Hugh Cecil, Imogen Claire, Tony Cowan, Sadie Corre, Fran Fullenwider, Lindsay Ingram, Peggy Ledger, Annabel Leventon, Anthony Milner, Pamela Obermeyer, Tony Then, Kimi Wong, Gina Barrie, Rufus Collins, Petra Leah, Frank Lester, John Marquand, Koo Stark, Henry Woolf    

‘The Rocky Horror Picture Show’ (1975) zou wel eens de ultieme cultfilm kunnen zijn. Bij zijn release werd deze bizarre musical van Jim Sharman grotendeels genegeerd door het grote publiek, zodat de film na enkele weken al uit de roulatie werd gehaald. Een laag gerangschikte maar snuggere producer bij 20th Century Fox kreeg echter het lumineuze idee om ‘The Rocky Horror Picture Show’ als nachtfilm te laten draaien in filmhuizen. Dat bleek een schot in de roos. Begin jaren tachtig was de gekte rond de film op zijn hoogtepunt: elk weekend draaide ‘Rocky Horror’ in zalen over de hele wereld en fans van het fenomeen stonden – verkleed als een van de personages – uren in de rij. Eenmaal in de zaal werd de hele film door de bioscoopbezoekers nagespeeld. Liedjes werden meegezongen, dansroutines werden nagespeeld en attributen uit de film vlogen door de lucht. Interactieve film bestond toen dus al. Doordat de cultstatus van ‘The Rocky Horror Picture Show’ steeds groter werd, bleef de film jaren lang draaien in filmhuizen en bioscopen. Jim Sharmans extravagante musical werd daardoor de langst draaiende film aller tijden (in een bioscoop in München is hij al bijna dertig jaar lang te zien).

Is al die gekte om ‘The Rocky Horror Picture Show’ terecht? Ja en nee. Het verhaal an sich is niet zo bijzonder, de aankleding echter des te meer. Een onnozel stel (een piepjonge Susan Sarandon en Barry Bostwick) krijgt op een stormachtige avond autopech en zoekt zijn toevlucht in een nabijgelegen kasteel, zonder te weten dat het toebehoort aan de in netkousen met jarretels geklede travestiet Frank N Furter (Tim Curry) en zijn Transsylvanische kompanen, onder wie de sinistere Riff Raff (Richard O’Brien) en Magenta (Patricia Quinn). In het kasteel wonen verder motorfreak Eddie (zanger Meat Loaf), een mislukte schepping van Frank N Furter (een soort monster van Frankenstein) en Rocky Horror (Peter Hinwood), zijn gespierde en gebruinde vervanger. Het verhaal wordt aan elkaar gepraat door een criminoloog (Charles Gray) en zit boordevol opzwepende (rock-) nummers en dansroutines als ‘Time Warp’, ‘Sweet Transvestite’ en ‘Touch-a Touch-a Mouch Me’. ‘The Rocky Horror Picture Show’ is een viering van de seksualiteit, vol glitter en glamour, waarin de door seksuele driften geleide Frank N Furter samen met zijn aanhangers de maagdelijke Brad en Janet probeert te verleiden.

‘The Rocky Horror Picture Show’ had niet anders dan in de jaren zeventig gemaakt kunnen worden. Al had men een film als deze, waarin schaamteloze seksualiteit, ironische humor, uitzinnige kleding en dubbelzinnigheden door elkaar worden gehusseld tot een bizarre extravagante mis, nog niet eerder gezien. Maar de seksuele revolutie lag nog vers in het geheugen en androgyne rocksterren als David Bowie, Freddie Mercury en Mick Jagger waren razend populair. Geen wonder dat Dr. Frank N Furter ons aan hen doet denken. Voor de veelzijdige Tim Curry, die de rol ook speelde in het gelijknamige toneelstuk, was het zijn speelfilmdebuut – en wát voor een! Hij schittert, steelt werkelijk elke scène en heeft bovendien een geweldige (zang-) stem. Aan hem ligt het dan ook zeker niet dat ‘The Rocky Horror Picture Show’ – op een klein scherm – toch niet helemaal uit de verf komt. Dit is typisch zo’n film die je moet beléven, moet voelen en proeven. En waar je voor in de juiste stemming moet zijn. Thuis, vanaf je luie stoel, blijft de magie uit en verbaas je je vooral over de enorme hoeveelheid kitscherige nonsens die op je afgevuurd wordt.

‘The Rocky Horror Picture Show’ is een perfecte showcase voor Tim Curry, die alle anderen naar huis speelt en een droom van een debuut maakt. Deze knotsgekke musical – die niet alleen een ode brengt aan de seksualiteit, maar ook aan klassieke horrorfilms en de (oude) Hollywood-studio’s – is enig in zijn soort. Iedere filmliefhebber zou deze ultieme cultklassieker tenminste eenmaal in zijn leven moeten zien. Hopelijk kan dat nog eens in een bioscoop, waarin de oude culttraditie kan herleven. Want alleen dan komt deze merkwaardige mix van science-fiction, horror, komedie en pure nonsens pas goed tot zijn recht.

Patricia Smagge