The Saint of the Impossible (2020)

Regie: Marc Raymond Wilkins | 90 minuten | drama | Acteurs: Magaly Solier, Brian Dole, Arnon Grunberg, Ratnesh Dubey, Ralph Bracco, Bethany Kay, Qurrat Ann Kadwani

In 1998 kreeg je, als je tijdens de Boekenweek voor tenminste 19 gulden 50 aan Nederlandse boeken besteedde, het boekenweekgeschenk “De heilige Antonio” van Arnon Grunberg gratis. Het lot van de meeste boekenweekgeschenken is bekend, ze belandden bij uitzondering in een verzameling, vaker in kringloopwinkels, buurtbiebs of erger nog… het oud papier. Maar het verhaal van “De heilige Antonio” is toch niet in de vergetelheid geraakt. Want meer dan twee decennia later is het boek verfilmd als ‘The Saint of the Impossible’ door debuterend speelfilmregisseur Mark Raymond Wilkins, een in Zwitserland geboren globetrotter (hij woonde net als Grunberg in New York, maar momenteel in Zürich en Kiev).

Wilkins geeft aan dat hij erg geraakt werd door het verhaal van Grunberg, over een immigrantenfamilie, waarbij hoop het hoofdthema is. Hoop op een beter leven, hoop om geaccepteerd te worden, hoop om geliefd te worden, hoop om je maagdelijkheid te verliezen. De twee ontmoeten elkaar in New York en Grunberg, inmiddels bekend met hoe het gaat als mensen aangeven je werk te willen verfilmen, had er niet al te hoge verwachtingen van. Maar zie daar: ‘The Saint of the Impossible’ werd gedraaid en kreeg zelfs de handen op elkaar op een aantal filmfestivals.

Tito en Paul (Adriano en Marcelo Durand) zijn een tweeling van zestien. Als immigranten zijn ze met hun moeder naar de VS gekomen en ze wonen nu illegaal in New York. Ze werken als koerier voor een Chinees afhaalrestaurant, maar door het drukke verkeer in de metropool en wellicht ook het ontbreken van een echt verantwoordelijkheidsgevoel verliezen ze hun baan. De moeder van de tweeling, Raffaella (de altijd fascinerende Magaly Solier), werkt overdag als serveerster en ’s avonds brengt ze – als we de tweeling mogen geloven – mannen het hoofd op hol. In het krappe appartement waar het gezin woont, krijgt de tweeling alles mee wat malief tussen de lakens doet, niet zo gek dus dat de puberhormonen ruim baan krijgen en seks hebben bovenaan de to do list staat van de jongens.

Bij Engelse les maken ze kennis met de Kroatische Kristin (Tara Thaller), ook een immigrante in New York. Ze krijgen niet echt hoogte van haar, maar vestigen wel al hun hoop op de aantrekkelijke jonge vrouw om hun maagdelijkheid aan te verliezen. Kristin is ondanks al haar geheimzinnigheid wel een van de weinige mensen die het bestaan van Tito en Paul erkent. Het drietal trekt met elkaar op, maar door de niet-chronologisch vertelde verhaallijn wordt al gauw duidelijk dat het geen happy end is. Ondertussen heeft Raffaella een nieuwe vlam, de pulpromannetjes schrijvende Ewald Krieg (Simon Käser), die in de Peruviaanse Raffaella een gouden kans ziet om samen een succesvol burrito bezorgdienst te beginnen.

Die sprongen vooruit en achteruit in de tijd doet het verhaal, dat toch al overloopt van ideeën, niet goed. De focus ontbreekt daardoor en het wordt de kijker moeilijker gemaakt om vat te krijgen op de personages en om ze te gaan geven. Dat er een goed verhaal wordt verteld is duidelijk, maar waarom er voor deze structuur is gekozen, is een raadsel. De thrillerelementen komen zo niet goed tot hun recht en de impact die de film had kunnen maken wordt helemaal teniet gedaan. Een vervelende zit is ‘The Saint of the Impossible’ niet, daarvoor is er teveel talent gemoeid voor en achter de camera, maar een geslaagd project mag je dit ook niet noemen.

Monica Meijer

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 19 mei 2022
VOD-release: 15 september 2022 (Pathé Thuis)