The Salt Path (2024)

Recensie The Salt Path CinemagazineRegie: Marianne Elliott | 115 minuten | drama | Acteurs: Jason Isaacs, Gillian Anderson, James Lance, Lloyd Hutchinson, Hermione Norris, Megan Placito, Rebecca Ineson, James Craven, Marianne Elliott, Pippa Hinchley, Bern Collaço, Robbie O’Neill, Tucker St. Ivany, Lainey Shaw, Dan Ball, Hannah Brownlie, Tamlyn Henderson, Olivia Edwards, Carl Sykes, Jimmy Gorniak, Kyiah Ashton

“The people here, fight the elements. But when it’s touched you. When you let it be. You’ll never be the same again.” Dit horen Ray en Moth van een voorbijganger als ze uitrusten van hun wandeltocht langs de ruige kust van Engeland. Het vat de kern van ‘The Salt Path’ perfect samen: hoe twee mensen een reis maken door Engeland en onderweg niet alleen het landschap, maar ook zichzelf en elkaar opnieuw ontdekken.

‘The Salt Path’ is een verfilming van het gelijknamige boek uit 2018. Het boek documenteert het waargebeurde verhaal van schrijfster Raynor Winn en haar man tijdens hun wandeling langs the South West Coast Path nadat ze alles zijn verloren. Het boek werd een internationale bestseller en is geprezen door critici. Dit populaire verhaal is in 2024 verfilmd met de briljante acteurs Gillian Anderson en Jason Isaacs in de hoofdrol. Marianne Elliott maakte haar debuut als filmregisseur, ze is vooral bekend van de theaterwereld.

De film begint met de wandeltocht: we volgen Raynor en Moth als ze langs de Engelse kust wandelen. We komen langzaam te weten hoe dit zo is gekomen via de herinneringen van Raynor. De twee zijn opgelicht door een vriend en hebben alles verloren, inclusief hun huis. Als ze dan ook nog horen dat Moth een zeldzame ziekte heeft, wordt het hen te veel. Ze besluiten te gaan wandelen. Onderweg ontmoeten ze verschillende vreemde figuren, moeten ze van weinig geld leven en trotseren ze het ruige Engelse weer. Toch schuilt er licht in deze duistere situatie en vinden ze nieuwe liefde voor elkaar en voor de natuur.

De film is een mooie en emotionele ervaring, ondanks dat het verhaal enigszins vreemd en langdradig wordt. De vertelling van deze reis neemt af en toe een merkwaardige draai, voelt zo nu en dan verwarrend en ingewikkelder dan nodig en lijkt tegen het einde nergens heen te gaan. Toch weten de verschillende individuele momenten, het acteerwerk, en de stijl van de film deze levensgeschiedenis te verheffen tot een prachtige ervaring.

De problemen in het scenario komen vooral door het begin en het einde van de film. In het eerste halfuur proberen de makers de kijker uit te leggen wat er aan de situatie vooraf is gegaan door middel van flashbacks: herinneringen aan het verliezen van hun huis en het horen over de diagnose van Moth. Hierdoor lijkt het alsof we twee plotlijnen moeten volgen en identificeren we ons minder met wat er is gebeurd. Tegen het einde van de film lijkt het alsof het verhaal nergens meer heen gaat. De spanning bouwt niet op. Het eindigt dan ook, hoewel poëtisch en mooi, tegelijkertijd redelijk abrupt en toch te laat.

Dit wordt echter goed gemaakt door de technische pracht van de film. Dankzij het goede acteerwerk van Gillian Anderson en Jason Isaacs, die perfect op elkaar zijn ingespeeld, is de relatie tussen Ray en Moth emotioneel en geloofwaardig. Hélène Louvart weet met haar cinematografie, in combinatie met de sentimentele muziek van Chris Roe, de Engelse kusten op zo’n ontroerende manier te laten zien waardoor je als kijker verplaatst wordt naar de natuur en meereist op hun prachtige wandeling.

‘The Salt Path’ bewijst dat acteer- en camerawerk een film kunnen verheffen, zelfs met een verhaal dat soms uit balans voelt. Hoewel de structuur onevenwichtig is, maakt de visuele en emotionele kracht van de film dit ruimschoots goed. ‘The Salt Path’ laat zien dat film niet alleen draait om narratieve spanning, maar ook om sfeer, beleving en de puurheid van menselijke emoties.

Joshua de Groot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 mei 2025