The Savages (2007)

Regie: Tamara Jenkins | 109 minuten | komedie, drama | Acteurs: Laura Linney, Philip Seymour Hoffman, Philip Bosco, Peter Friedman, David Zayas, Gbenga Akinnagbe, Cara Seymour, Tonye Patano, Guy Boyd, Debra Monk, Rosemary Murphy, Hal Blankenship, Joan Jaffe, Sage Kirkpatrick, Salem Ludwig, Sandra Daley, Peter Frechette

Tamara Jenkins’ tragikomedie ‘The Savages’ viel op internationale festivals veelvuldig in de prijzen en kreeg daarnaast twee Oscar-nominaties (voor de acteerprestaties van Laura Linney en het scenario) én een Golden Globe-nominatie (voor acteur Philip Seymour Hoffman). Toch is de film nooit in het reguliere bioscoopprogramma van 2007 opgenomen. Nu worden er natuurlijk heel wat films gemaakt per jaar, waarvan er vele de bioscoop niet halen. Maar in het geval van ‘The Savages’ is dit absoluut een rare keuze geweest. Naast het feit dat de film veel erkenning kreeg en ook nog wat minder bekende prijzen in de wacht sleepte, is het een zeer goede film die de moeite waard is om te zien.

Pijnlijke momenten, confrontaties, maar ook de nodige tragikomische verwikkelingen wisselen elkaar in een prettig tempo af. Geen trage slepende film, maar wel eentje die dichtbij komt en blijft. Te dichtbij wellicht voor sommigen en dat zou wel eens de reden geweest kunnen zijn waarom hij van het witte doek geweerd is, bioscoopexploitanten houden nu eenmaal van volle zalen. Je kunt namelijk nog zoveel prijzen in de wacht slepen en erkenning krijgen van de critici, sterfte en dood en een pijnlijk verleden dat niet meer terug te draaien is, zijn niet de favoriete onderwerpen van een groot publiek en zelfs niet van een klein.

De hoofdfiguren, een broer en een zus, met een traumatisch verleden waarover eigenlijk niet veel naar buiten komt, behalve op wat terloopse, subtiele manieren, worden door elkaar geconfronteerd met verkeerde keuzes die hun leven ongemerkt tot een tranendal hebben gemaakt. Geen van beide lijkt er vooralsnog in te slagen zijn/haar leven op het goede spoor te krijgen. Niet dat ze aan de drank en drugs zijn, nee hoor, ze zijn net als de rest, vol van dromen en wensen, maar ook vol vastgeroeste patronen en zeer laag zelfbeeld.  Laura Linney en Philip Seymour Hoffman zijn eraan gewend deze kant van het leven in film vorm te geven. Linney deed het al eens geweldig in ‘The Squid & the Whale’ (2005), een film die kampte met dezelfde distributieproblemen als ‘The Savages’ en Hoffmans tweede naam zou mister zelfkant kunnen zijn, getuige zijn lange lijst van confronterende rollen in films als ‘Happiness’ (1998), ‘Love Liza’ (2002) en ‘Before the Devil Knows You’re Dead’ (2007). Geen van beide acteurs is ooit in de wieg gelegd om supersterren te zijn in Hollywood, daarvoor hebben ze echt hun uiterlijk niet mee, maar met hun acteerprestaties onderscheiden ze zich al sinds jaar en dag van de grijze massa, ook hier weer.

Daarom is dit een film die absoluut aan te raden is voor hen die houden van realistisch acteerwerk van de hoogste kwaliteit en niet bang voor zijn (juist daardoor) geconfronteerd te worden met de andere kanten van het leven, die eigenlijk bijna anti-Hollywood zijn: die van dood en verval, de pijn van het verleden en verwerking daarvan, wat eigenlijk gelijk staat aan vergeven en wellicht opnieuw beginnen. Laat je dus gewoon meeslepen door dit fijne verhaal over echte mensen en wees niet bang: de realiteit is uiteindelijk ook weer veel lichter dan je zou denken, het hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt.

Arjen Dijkstra

Waardering: 3.5